Тақырыбы : Бұлшықет тінінің биохимиясы. Бұлшықет тінінің химиялық құрамы мен ондағы метаболизмнің ерекшеліктері. Бұлшықет тініндегі атф ресинтез жолдары. Бұлшықеттің жиырылуы мен босаңсуының механизмі

Бұлшық ет тінінің биохимиясы

Саркомер – бұлшық еттің функционалдық бірлігі . Әрбір саркомер 2 түрлі жуан және жіңішке жіпшемен қоршалған – протеиндік жіпшелерден ( филаменттерден құралған) . Жуан жіпшенің негізгі протеині - миозин , ал жіңішке жіпшенікі - актин , тропонин , тропомиозин болып саналады.

Бұлшық ет жиырылуы кезінде жуан және жіңішке жіпшелердің ұзындығы өзгермейді , бірақ бұл жағдайда жуан жіпшелер мен жіңішке жіпшелер миозинінің бас жағының иілу бұрышы өзгереді.

Бұлшықеттің жиырылуы мен босаңсуының биохимиялық механизмдері.

Қазіргі кездегі мәліметтер бойынша , кез келген бұлшық еттің жиырылуы мен босаңсуының биохимиялық циклы 5 кезеңнен тұрады:

• миозиннің бастары АТФ молекуласымен толтырылады;
• Үлкен бұрышты айнала жүре , миозин бастары Ғ актинмен байланысып, фибриллалар осьтарымен шамамен 900 бұрыш құрайды.
• Миозин бастарының актинмен ассоциациясы АТФ - азаның белсендендірліуіне , АТФ - гидролизіне және АДФ пен бейорганикалық фосфаттың бөлінуіне әкеледі.
• АТФ жаңа молекулалары миозин - Ғ - актин комплексіндегі миозиннің бастарымен байланысады .

Бұлшықеттің жиырылуы мен босаңсуының биохимиялық механизмдері.

• миозин – АТФ комплексінің актинге жақындығы төмен , сондықтан ол миозин бастарының Ғ – актиннен бөлінуіне әкеледі , саркомерлердің жуан және жіңішке жіпшелерінің протеиндерінің бастапқы жағдайы қалпына келеді – босаңсу жүреді.

Осындай принцип бойынша кез келген бұлшықеттердің жиырылуы мен босаңсуы жүреді. Бұлшықеттік жиырылу мен босаңсудың лимиттеуші жалғыз факторы – АТФ болып табылады, ал бұл үдерістерің басты реттеушісі – Са - иондары болып табылады.

Бұлшықеттің жиырылуы мен босаңсуының биохимиялық механизмдері.

Бұлшықет патохимиясының негіздері

• Жаралану немесе жүйке импульсациясының бұзылуы салдарынан қозғалыс жүйке талшықтарының зақымдалуы кезінде бұлшық ет салмағының азаюы ( атрофия) , олардың құрамында дәнекер тіні мөлшерінің артуы , бұлшықет протеиндерінің азаюы және заттар алмасуының өзгеруі ( дистрофия ) орын алады.
• Бұл жағдайда бұлшық еттің қалыпты қозғалуға және жиырылуға деген қабілеті жоғалады.