арықтарды жөндеді жəне жаңа арық-каналдар қазды. Кейбір каналдардың ұзындығы 40
шақырымға дейін жетті. Ұйғырлар негізінен көкөніс, дəнді дақылдар өсірумен
айналысты. Олардың егіс далалары шағын бола тұрса да алуан түрлі дақылдардың 4-5,
ал неғұрлым ауқатты отбасылары 12 түріне дейін екті. Дəнді дақылдар арасында
бидайдың, арпаның, тарының жəне сұлының үлесі көбірек болды. Суы мол жерлерде
күріш өсірілді. Сондай-ақ майлы дақылдар (қара сора, кендір, қыша) егілді. Жоңышқа
егу де елеулі көлемде болды. Ұйғырлар сонымен қатар бау-бақша екті, жібек құртын
өсірумен айналысты. Ұйғырлардың аулаларында жеміс ағаштары көп өсірілді. Мал
шаруашылығы қосалқы кəсіп сипатында болды. Жұмыс көлігі ретінде өгіз, жылқы жəне
есек ұстады. Ұйғырлар мен дүнгендер Қазақстанға өздерінің бірегей материалдық жəне
рухани мəдениетін, өзіндік ерекшелігі бар шаруашылық кəсібін ала келді. Жалпы
алғанда қазақтар мен қоныс аударып келген ұйғыр, дүнгендердің арасында тату-тəтті
бейбіт қарым-қатынас орнады. Олардың мұсылман дінінде болуы да едəуір дəрежеде оң
ықпал етті. Алайда ұйғырлар мен дүнгендердің қоныс аударып келуі қазақтардың онсыз
да ауыр жер мəселесінің қиындап, нашарлай түсуіне де өз əсерін тигізді.
Достарыңызбен бөлісу: