396
Көкте қою қараңғылық тұныпты*,
Ұшқан, жүрген – бәрі тоқтап, тыныпты.
Дәрет алып, оқып құптан намазын,
Төсекке кеп жатты Өгдүлміш сабазың.
Бір
ұйықтап тұрды, дамыл тауыпты,
Дәл төбеден Марс – жұлдыз ауыпты.
4785. Үркер басы төмен түсіп төрлепті,
Шығыс жақтан Шаян туып өрлепті.
Жатты білмей ұйқы келер кезін ол,
Безгек бардай бір жұмбады көзін ол.
Жатты ұйқысыз, өзін түгел ой алды,
Аспан түсі қылаң түске боялды.
Хош иісін аспан шашты «еті еріп»,
Күн де шықты жерден басын көтеріп.
Ту көтеріп күн өрледі, қарады,
Нұрлы қызыл шапағы да тарады.
4790. Бұл Өгдүлміш жуынды да түрегеп,
Оқып алды намазын да түре кеп.
Бүкіл әлем толды қызыл арайға,
Кетті Өгдүлміш, кірді барып Сарайға.
Оның патша кіруіне жол берді,
Кірді Өгдүлміш, патшасына қол берді.
Патша
ишарат етті керіп жай қасты,
Өгдүлміш кеп сып-сыпайы жайғасты.
Біраз тұрып, айтты патша қағытып:
Ей, ақкөңіл, айт сөзіңді ағытып!
397
4795. Ол не деді, айттың ба сен хал оған,
Келе ме дос, не болды ісің қалаған?»
Достарыңызбен бөлісу: