Жаратушы жан-алла
жүктеу/скачать 121.05 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Уа, Жаратқан
|
ЖАРАТУШЫ ЖАН-АЛЛА Жаратушы – Жан-АЛЛА, Жарылқаушым ғаламда. Мейіріңнен дәметем Кірпігімді жабарда. Әзірейіл төнгенде, Қарқараға келгенде Не қылармын, Құдай-ай!? Жан тапсыру уайымын, Әзәзілдің ойынын – Сенен жәрдем болмаса Не қылармын, Құдай-ай!? Оңайлықпен жанды ал да Сапарымды оңда, АЛЛА! Жан кеудеден самғарда, Тәнім жерде қалғанда, Табытқа әкеп салғанда Не қылармын, Құдай-ай!? Түстім талай аранға, Баттым талай харамға, Бола ала алам ба панаңда, Жаратушы – Жан-АЛЛА, Жарылқаушым, ғаламда? Кеудеге тас басылып, Жерге мәңгі жасырып, Жыйылған жұрт асығып Жеті қадам ұзарда, Мүңкір-Нәңкір сұрарда Не қылармын, Құдай-ай!? Рухты Тән қарсылап, Қылған күнәм жаншылап; «Раббың кім?» – деп періште, Қысқан кезде сан сұрақ – Не қылармын, Құдай-ай!? Құл Қожа Ахмет, мақтанба Нәпсі-кірге батқанға! – Мақшар Таңы атқанда Не қылармын, Құдай-ай. Уа, Жаратқан Уа, жаратқан! Хақ есігін аш алыстан, Мен бір жемтік, жеді нәпсім – аш арыстан. Күнәм шексіз, бақытсыздық батпағынан Шығара гөр мен бейбақты қасарысқан. Дүние – нәпсі, соны іздеген соры қалың Иттей болдым, сүйек тастар жолыма кім? Қара басты! – Хақ жолынан мен адастым, Қайда барам, ей, достарым, не қыламын? Нәпсі, шайтан жүргізеді жарлық маған, Бір пенде жоқ соған құл боп шалдықпаған. Пендең сорлы – танымаған оң мен солды, Уа, дариға, қасіреттен қаңғып барам. Десе сенбе: менен де өткен болды әлемет, Қылығыммен салып біттім елге де әлек. Жүзім – қара, басып өткен ізім қара, Қай түріммен көрінемін, мен – қарабет?! Әзіз жанның жақсылығын танымадым, Қайтіп онда жан сырына бағынамын?! Бас ұрмады дәргейіңе масыл, залым, Иә, Раббым, енді, міне, зары қалың. Күнәм – ауыр, не бетім бар Досқа қарар? – Сансыз тәубе жеңілдетпес масқара бар. Құл Қожа Ахмет жылап келді, ал панаңа, Назарың сал, жерім бар ма басқа барар?! ПӘруардигар Ғашықтық жол саған бастар, Бір және Бар, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Қолым жайып дұға қылам, Ием Жаббар, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Ғашықтық – от. Басылмайды жанның шөлі, Ғашықтыққа бөгет емес таудың селі. Ғашық болмай танымаспын, Мәулім*, Сені, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Ғашық жыры сыймас Достың сарайына, Жүмілә ғашық жылап барар пәнәйына. Жеті тозақ төзбес ғашық арайына, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Шын ғашықты көрсет маған, сағынды жан, Ара кессе – Зәкәриядай тәлім қылам. Бәле келсе – Аюб құсап сабыр қылам, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Ғашық дертін талап еттім – дәрмені жоқ, Осы жолда жан бергеннің арманы жоқ. Жан бермеуден басқа жолдың қалғаны жоқ, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Ғашық қылдың, қайдан табам, амалым жоқ, Зікір етем тек өзіңді – таярым жоқ. Дәргейіңнен басқа жерге барарым жоқ, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Ғашық базары – ұлық базар, сауда харам, Ғашықтарға жалғағай тек – тәуба-тобам. Дүние – харам. Тек өзіңнен сауға табам, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Ғашықтықты уағыз қылып жүре алмадым, Нәпсім жеңіп, әміріңді қыла алмадым. Надандықпен Хақ әмірін біле алмадым, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. Құл Қожа Ахмет, бұл бір дерт қой дуа қонбас, Боянсаң да жүзіңізді қуалар жас. Көз жасыңнан бөтен ешкім куә болмас, Не қылсаң да ғашық қылшы, Пәруардигар. жүктеу/скачать 121.05 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|