58
59
Олардың арғы аталары асылында ғұндардың Теріскей Ғұн тəңірқұтына
қарасты ұлыстан еді. Хəн əулетінің арбалы-аттылар сеңүні Доу Шян
қуа соққылап Теріскей Ғұн тəңірқұтын
Жин-уей тауынан батысқа
Каңгуға қарай асырғанда олардың үріккен еліне ілесе алмаған аш-арық
адамдары Күсəннің солтүстік аймақтарын мекендеп қалды. Бұлар 200
мыңдай адам еді. Иелігіндегі жері мыңдаған ли келетін. Ляңжоулықтар
оларды бұрынғысынша тəңірқұт ханы деп атады. Бұлардың тұрмыс
салты жəне тілі қаңғалардікімен бірдей болды. Ал олардың адамдары
өздерін хулардың қай-қайсысынан таза ұстайтын еді. Олар шаштарының
ұзындығын қас сызығына дейін теңестіріп қиып, оның үстіне тортасы
айырылған сармай жағу арқылы жылтыратады. Əр күні үш мəрте
жуынып, ауыз шайқайды. Сосын тамақтанады. Олардың күнгей
шекарасында жанартау бар. Бұл таудың тастары балқып, ондаған ли
жерге ағып барып қатады. Жергілікті халық одан даруға күкірт алады.
Шаш елі. Бұл бұрынғы Каңгу елі. Перғананың солтүстік-батысында,
Дəйдан 15450 ли шалғай. (Тəй Уди заманы) тəйянның 3 жылы (437)
сарайға тарту-таралғымен елшісін жіберді. Сонан кейін қарым-
қатынасын үзбеді.
Абдал елі. Бұл ел Ұлы нүкіспен нəсілдес.
Оны Қаңғаның өзге
тармағынан деп те айтады. Арғы тегі Ұлы Қорғанның солтүстігінен.
Жері Алтынтаудың оңтүстігінен Ұдұнның батысындағы, Уакса су-
дың оңтүстігіндегі 200 лиден астам алқапқа дейінгі жерді алып
жатыр. Чаң-əнға дейін 10100 ли қашық. Ордасы – Падиян қаласында,
Ражагрха (Уаңшэ чың, Rajagrha) осы болар. Қала аумағы 10 шақты ли,
ғибадатханалары көбіне алтынмен зерленген мұнаралы болып келеді.
Салты түріктермен қарайлас. Бұлардың əдет-ғұрпында ағайынды
адамдар бір əйел алады. Күйеуі
жалқы жігіт болса, əйелі басына бір
мүйізшелі бөрік киеді. Егер ағайынды бірнешеу болса, əйелі бөркіндегі
мүйізшені солардың санына туралайды. Киіміне шашақ-баулар тағады.
Шашын қайшымен алдырады. Тілі нөнендердікіне, қаңғалардікіне
жəне басқа хулардікіне ұқсамайды. 100 мыңдай жасағы бар.
Каң елі – Каңгудың кейінгі аты. Бұлар тұрақты мекен тұтпай
үнемі көшіп жүреді. Хəн əулетінен
бері олармен арадағы қарым-
қатынас үзілмей, жалғасып келеді. Оның ханы нүкістерден шыққан
Уын науғылы адам. Бұлар бұрын Келентаудың солтүстігіндегі Жау-у
қаласын мекендеген. Ғұндар талқандалғанда, олар батысқа ауып,
Көгарттан асып, өз алдына мемлекет құрыпты. Оның бəйбішеден
туған тұңғышынан өзге балалары алды-алдына хан болып, Каң елінің
атырабындағы хандықтар деп аталған екен. Олар ұмытпау үшін əулет
есімін Жау-у деп қолданыпты. Ханының жанама аты – Шарбуби. Ол
халыққа жағымды, пейілі кең адам еді. Оның бəйбішесі Түрік Тарду
қағанның қызы еді. Астанасы – Сарбу судың бойындағы халқы тығыз
Алодок қаласы. Ел тізгінін уəзірлер үштігі ұстайды.
Ханы айдар
қойып, басына інжу-маржандармен əшекейлеген алтын тəж, үстіне
мəулім, бүлде, қымқап, құлпы жəне ақ дабы сияқты асыл кездемеден
киім киеді. Əйелдері шашын түйіп, бетіне қара жаулық салады. Ерлері
шашын қырқып, қаптал шапан киеді. Мемлекеті белді ел ретінде Батыс
өңірдегі ұсақ елдердің денін билейді. Алайық, Маймарғ, Кеш, Кебұт,
Қай, Бұхара, Кіші Бұхара, Нақсаб, Анағат, Мургаш елдері түгел соған
қарайды. Хулардың өз жарғылары бар. Ол ғибадатханаларда сақталады
да, біреуді жазалауға тура келгенде, соны алып шығып кесік кеседі.
Қылмысы ауырлар үрім-бұтағымен құртылады. Қылмысы онан біраз
жеңілдері өлімге бұйырылады. Ұры-қарылардың аяғы шабылады.
Адамдары көбіне шүңірек көз, қаңсарлы сақалды жəне сауда жолына
жүйрік келеді. Рейлер көбіне осы елге барып сауда жасайды. Бұларда
дабыл-барабан, пипа, бес ішекті құңқау сияқты əуез аспаптар бар.
Некелену, өлім ұзату жосыны түріктермен бірдей. Əруақтарға арналған
ғибадатханаларда маусым айында мемлекеттік тасаттық беріледі де,
барша хандық оған міндетті түрде ат салысады. Буддаға сиынады. Ху
дестірін уағыздайды.
Климаты жылы, дəнді дақыл өсіруге қолайлы.
Бау-бақша өндірісі дамыған. Жерінде ағаш мəуелеп жақсы өседі. Халқы
жылқы, түйе, есек, сиыр түліктерін малданады. Жерінен алтын, мүсəтір,
ғам жұпары, асатна жұпары, меруерт жəне т.б. кендер мен күдері,
кілем-кілше, қамқа, берен сияқты өнімдер шығады. Жүзім шарабы
мол өндіріледі, бай-бардам адамдар мың-мың дəндап сақтайды. Ол
ұзақ жылдарға бұзылмайды. (Тəй Уди заманы) тəйян жылдарында олар
сарайға елші жіберіп, жергілікті өнімдерін сыйға тартты.
Кейінірек
арадағы қатынас үзілді.