Наша фотавітрына, гл с. 2 2 7 6 5

Свісток

Назва вёскі, пасёлка, горада, вуліцы не павінна доўга заставацца таямніцай. Я паспрабавала звярнуць увагу на назвы блізкіх мне мясцін. ”Назвы – гэта народнае афармленне краіны. Яны апавядяюць пра характар народа, яго гісторыю, яго схільнасці, асаблівасці побыту,” - пісаў пра назвы вядомы рускі пісьменнік Канстанцін Паустоўскі.

Дзвюма цэнтральнымі вуліцамі Свістка з’яўляліся Ліпавая і Крушэўская. Ад перасячэння з Крушэўскай і да самай ракі цягнуўся вялікі сад, абнесены драўлянай агароджай. Магчыма, ад гэтага саду і пайшла назва вуліцы, якая ішла паралельна Ліпавай, гэта вуліца Садовая. Гэта, дарэчы, трэцяя асноўная вуліца былога Свістка. У наш час былая ўскраіна ўваходзіць у Цэнтральны раён Гомеля. Яна з’яўляецца адным з самых зялёных і маляўнічых куткоў Гомеля.

Імя Пушкіна

Старажылы Гомеля памятаюць яе пад назвай Ліпавая. Яна была забудавана невялікімі дамамі.

За пасляваенныя гады яна фактычна нанава адбудавалася. Паабапал яе выраслі новыя шматпавярховя дамы. Вуліца Пушкіна нагадвае алею: абапал яе выраслі ліпы і каштаны, якія пасаджаны пасля вайны. На цэлы квартал цягнецца цяністы Піянерскі парк.

Некалі гэты домік называлі зімовай рэзідэнцыяй Крушэўскіх, быў і домам Лісоўскіх. А яшчэ раней гэта быў магазін ткацкіх вырабаў, пераноска і перабудова якога, згодна з дакументамі 1818 года, даручалася архітэктару Дзьячкову.

Чатыры пары года дарылі доміку сваё чараўніцтва, і ён з’яўляўся ці то ў пяшчотнай дымцы нараджэння лістоты, ці ўвесь аплецены зялёнымі карункамі лістоты, ён пераўвасабляўся ў абрамленні цёплых развітальных фарб восені і ў графічнай-зімовай раме пераплеценых галінак дрэў.

У далёкія 90 гады многія гамяльчане хваляваліся за лёс Паляўнічага доміка, бо ён літаральна на вачах пачаў разбурацца. А справа ў тым, што сакрэт доміка менавіта ў тым, што ён толькі здаваўся мураваным, а на справе быў драўляным, абкладзеным цэглай. Гэты сакрэт і загубіў помнік нябачна для нашага вока: ён літаральна спарахнеў знутры. І ўсё ж можна сцвярджаць, што пашчасціла Паляўнічаму доміку. Яго архітэктура, гісторыя будаўніцтва доўгі час былі прадметам вывучэння Беларускага праектна-рэстаўрацыйнага інстытута. Быў зроблены праект рэстаўрацыі, а лепей сказаць – новага, трэцяга нараджэння доміка. Вядома, былы драўляны зруб ткацкай крамы, з якога ўзводзілі будынак пры М.П.Румянцаве ў 1813 годзе, адышоў у нябыт. Але ўсё, што можна было захаваць, рэстаўратары імкнуліся далікатна вызначыць і выратаваць.

Наш фотарэпартаж з Веткаўскага краязнаўчага музея

Ёсць у гімназіі такі гурток…

Пачнём з далёкага ўжо 1986 года. Якраз тады Юрый Валянцінавіч прайшоў курсы і атрымаў пасведчанне інструктара дзіцячага турызму. Тады быў здзейснены КАТЭГАРЫЙНЫ паход., які скончыўся 28 красавіка 1986 года на мяжы трох рэспублік.. Якраз калі здарыўся выбух, аварыя на Чарнобыльскай АЭС, сядзеў з дзецьмі ля вогнішча… І кіраўнік разам з дзецьмі апынуўся ў Пензенскай вобласці. Гэта была па сутнасці эвакуацыя.

З верасня 1988 года працуе ў СШ №10 (сёння Гімназія № 10 г. Гомеля).

У верасні 1990 года быў арганізаваны ў школе гурток на базе Гомельскай гарадской станцыі юных турыстаў.

З таго часу праведзена шмат экскурсій і паходаў, безліч лясных сцежак стаптана…

Толькі ў 90-ыя гады гурткоўцы наведалі на Беларусі Нарач і Блакітныя азёры, Нёман і Браслаўскія азёры, Мінск і Мінскую вобласць; прайшлі ў шматдзённым паходзе маршрутам: “Нясвіж – Мір – Наваградак – Мікалаеўшчына (малая радзіма Якуба Коласа)”, традыцыйнымі сталі паходы па рацэ Іпуць (спаў на лодках). За межамі Беларусі: экскурсіі ў Марыупаль і Саратаў, на раку Волга, здзейснены двухтыднёвы паход на Паўночны Урал з пад’ёмам на Канжакоўскі камень, паход на Каўказ вакол Эльбруса, наведалі Жалезнаводск, Кіславодск, Пяцігорск, Есентукі. Пабывалі шмат разоў і ў Крыму: наведалі Алушту, Лівадзію, Ялту, Гурзуф, Алупку…

Белая рысь в Гомельском парке!

Только без паники, это не родственница-альбинос киски, которая изображена у нас на гербе города. “Белая рысь” –это клуб интеллектуальных игр, базировавшийся в Дворце Пионеров (сейчас Дворец Паскевичей), а нынче расположенный в ЦТДиМ “Юность”. Отцом-основателем этого клуба является Леонид Валентинович Климович, обладатель “Хрустальной совы” во всех её смыслах (поясню позже). Помогает ему уже больше 20 лет мать-основательница этого клуба (его жена) Тамара Васильевна Климович и их дочь Ольга. Клуб является фундаментом Белорусской Лиги Интеллектуальных Команд (БЛИК). К слову, БЛИК стал лучшей лигой мира в 2009 году.

Структура клуба не шесть заумных дядь с усами и очками, которых вы себе представляете, когда слышите слова “Что? Где? По чем? Когда?”. Основной частью клуба являются дети (среди которых не встречаются фамили Друзь, Поташёв, Вассерман), которые выбрали более полезное времяпрепровождение после школы, нежели…хм…ладно,не будем про печальные проблемы современного общества. Но главное, что такое занятие не только полезно, но и интресно и весело.

А теперь для непосвящённых. Люди образуют команды, команды играют между собой, соревнуясь. Форма проведения-спортивное “Что? Где? Когда?”. Спортивное не потому, что вопросы про спорт, а потому, что все команды одновременно дают ответ на один и тот же вопрос (с помощью бланка для ответов) и обсуждают его минуту.Таких вопросов бывает от 10 до …надцати в туре, туров бывает неограниченное количество. Есть даже интеллектуальный марафон продолжительностью 24 часа без перерывов, на котором около 100 команд играет под 600 вопросов, но дети в такое не играют.

Интеллектуальные игры не ограничиваются только “Что? Где? Когда?”. В этот класс игр также входят “Своя игра”, “Брейнг ринг” “Эрудит-квартет”, а также мелкие турнирные игрушки как “Медиа-азбука”, “Альпийские качели” и т.п.

Мануйло aka BeeeZzz Евгений, 2010 г.