Табліца 17 – Найменшая вільгацеѐмістасць асушанай тарфяна-балотнай глебы ў слаях
0–20 і 0–50 см (Лунінскі балотны масіў)
0–20 см
0–50 см
У % ад
аб’ѐму
У мм слоя
вады
У % ад
аб’ѐму
У мм слоя вады
67
135
68
338
Поўная вільгацеѐмістасць – колькасць вільгаці, якая ўтрымліваецца ў
глебе пры поўным яе насычэнні, г. зн., што ўсе глебавыя поры запоўнены
вадой.
Капілярная вільгацеѐмістасць – найбольшая колькасць вады, якая
ўтрымліваецца ў слоі глебы, што знаходзіцца над люстэркам грунтовых вод.
Капілярная вільгаць утрымліваецца меніскавымі сіламі глебы. Яна залежыць ад
механічнага складу глебы, яе порыстасці і глыбіні залягання грунтовых вод.
Вільготнасць разрыву капіляраў. Вільготнасць глебы, пры якой
падвешаная вільгаць у працэсе транспірацыі раслін губляе здольнасць
перамяшчацца да выпаральнай паверхні. Гэта вільготнасць знаходзіцца ў межах
паміж найменшай вільгацеѐмістасцю і вільготнасцю завядання.
Механічны склад глебы – утрыманне ў глебе механічных элементаў –
часцінак рознага памеру. Сукупнасць глебавых часцінак пэўнага памеру
складае фракцыю механічнага складу глебы, напрыклад, камяні, жвір (грубы,
тонкі), пясок (грубы, тонкі, вельмі тонкі), пыл (пясчаны, сярэдні, тонкі),
суглінак (лѐгкі, сярэдні, цяжкі), гліна (лѐгкая, сярэдняя, цяжкая), іл, калоіды
(часцінкі глебы драбней за 0,2 мкм) (табліца 18).
Достарыңызбен бөлісу: |
