Реферат тақырыбы: Әбу Насыр әл Фарабидің «Бақыт жолын сілтеу» трактаты Орындаған А. О. Намазбаева 22-01 тобы астана 2023
жүктеу/скачать 22.84 Kb.
|
1 2
рух ж 1 сож- Бұл бет үшін навигация:
- АСТАНА 2023 Жоспар
|
ЕУРАЗИЯ ГУМАНИТАРЛЫҚ ИНСТИТУТЫ РЕФЕРАТ Тақырыбы: Әбу Насыр әл Фарабидің «Бақыт жолын сілтеу» трактаты Орындаған А.О.Намазбаева 22-01 тобы АСТАНА 2023 Жоспар: 1. Әбу Насыр Әл-Фараби жайында 2. Әл-Фарабидың «Бақыт жолын сілтеу» атты трактаты Қорытынды 3. Ұлы Абаймен үндестік Әл-Фараби Әбу Насыр Мұхаммед ибн Мұхаммед ибн Тархан ибн Узлаг (872-951) – философ және ғалым, Шығыс философиясының ең ірі өкілі. Ол өмірінің көптеген жылдарын Бағдадта өткізді, онда ол жақсы білім алды және ежелгі ойшылдардың еңбектерімен алғаш рет танысты. Көп білім берушінің және тәрбиелеушінің көңілінен шығып, "Екінші ұстаз" (Аристотельден кейін) деген даңққа ие болды. Өмірінің соңғы жылдарын ол Алеппо мен Дамаскіде өткізіп, өзін-өзі басқаратын билеуші Сейф ад-Даульдің құрметіне және қолдауына ие болды. Әл-Фарабидің шығармашылық мұрасы орасан зор (150-ден астам трактаттар), ал оның қызығушылықтарының аясы өте кең (философия мен логика, саясат пен этика, музыка мен астрономия және т.б.). Оның ең танымал еңбегі - "Қайрымды қала тұрғындарының көзқарастары туралы Трактат". Әл-Фарабиден бастап, Шығыс перипатетикасы философияны шындыққа (теориялық ақылға) ғана емес, сонымен бірге жақсылыққа (практикалық ақылға) қызмет етуге арналған ғылым ретінде қарастыра бастады, ал дін теориялық және танымдық емес, қолданбалы мәні бар маңызды саяси өнер ретінде ғана қарастырыла бастады. Әл-Фараби «Бақыт жолын сілтеу» еңбегінде адам қайтсе, бақытты болады, адамдар бақытты өмір сүре алатын қоғамдық құрылыс қандай болуы керек деген сұрақтарға тереңдетілген жауап іздейді. Әл-Фараби қоғам дұрыс болу үшін онда өмір сүретін адамдар дұрыс болу керек деп біледі. Ал адамдардың алдына белгілі бір мақсат қойып, соған жету үшін барынша ұмтылатыны белгілі. Сонда адам тіршілігінің бар мәні бақытты болуға саяды. «Екінші ұстаз» адам өмірінің ең жоғары сатысы саналатын «бақыт» категориясына тоқталып, оған философиялық тұрғыдан сипаттама, терең талдаулар жасайды. Ол «Адамзат кемелдігінің ең биік дәрежесіне жеткен» адамды бақытты адам санайды. Адам бақытты болу үшін ол өмір сүріп отырған елдің басшысы да кемел адам болуы керек», «Адамдар ішіндегі ең таңдаулы жан бірінші басшы болуға тиіс» деп біледі. Осындай оймен басшыға қойылатын алты талапты атайды: «Бірінші шарт - дана болу. Екінші шарт - қалаға арнап бірінші имамдар (басшы, Д. Ы.) белгілеген заңдарды, ережелер мен әдет-ғұрыптарды жадында сақтап, жетік білу, өзінің барлық іс-әрекетін осыларға сәйкес жүргізу. Үшінші - бұрынғылардан тиісті заң сақталмаған жағдайда, бірінші адамдардың үлгісімен әрекет жасай отырып, бұл жөнінде тапқырлық көрсету. Төртінші - бірінші имамдар аңдай алмаған нәрселерді бұрыннан қалыптасып қалған жағдайды да, болашақ оқиғаларды да қалаған кезінде танып-біліп отырарлықтай тапқыр да білгір болу; өзінің осындай іс-әректінде ол халықтың әл-ауқатын жақсартуды мақсат етуге тиіс. Бесінші - бірінші имамдардың заңдарын және солардан кейін, олардың үлгісі бойынша өзі белгілеген заңдарды орындауға жұртты өз сөзімен жігерлендіре білу. Алтыншы - әскери істерді жүргізу үшін қажетті дәрежеде қайратты болу, оның бер жағында әскери өнерді қызмет бабындағы өнер ретінде және билеуші өнер ретінде біліп алу». Ғұлама «Адамдар ішіндегі ең таңдаулы жан бірінші басшы болуға тиіс...» сонда ең таңдаулы, кемелдікке жеткен бақытты адам қандай адам? Бұл сауал - адамзат қоғамын Адам-ата жаралғалы бері ойландырып келе жатқан мәңгілік мәселе. Әл-Фараби «Бақыт жолын сілтеу» еңбегінде күні бүгінге дейін өзінің құнын жоймаған бағалы пікірлер айтты. Жаһанданудың салдарынан әлем дағдарысқа, тоқырауға ұшырап отырған мына заманда Әл-Фарабидың гуманистік идеяларға негізделген ғылыми ой-пікірлеріосы күнге дейін актуалды болып отыр. Жақсы қала тұрғындарының білімі мен іс-әрекетінің кейбір объектілері ортақ, ал басқалары белгілі бір дәрежедегі адамдарға ғана тән. Олардың әрқайсысы осы екі санаттағы заттар арқылы бақыт шегіне жетеді, атап айтқанда, оған қаланың барлық басқа тұрғындарымен ортақ нәрсе және онымен бір дәрежеге жататындарға ғана тән нәрсе. Егер олардың әрқайсысы осы әрекеттердің бәрін орындаса, онда ол өз іс-әрекеттерінен осы рухани ізгілік пен ізгілікке ие болады. Ол осы жолмен неғұрлым ұзақ әрекет етсе, оның жан-дүниесінің жағдайы соғұрлым жақсы, тұрақты және жақсы болады. Жазу өнеріндегі ұзақ қажырлы жаттығулардың нәтижесінде адам осы өнерде кемелділікке ие болады және оны неғұрлым ұзақ жасаса, соғұрлым ол осы өнерде күшті және кемелді болады, ал оның шеберлігі осы әрекеттерді үнемі қайталаудан өседі, ләззат өседі.осы психикалық күйден туындайды, ал адамның өзі одан да қуаныш пен сүйіспеншілікпен осы өнермен айналысады. Бұл бақытқа ие болатын іс – әрекеттермен байланысты: олар неғұрлым көп және жиі орындалады және адам оларда қаншалықты табандылық танытса, соғұрлым күшті, мейірімді және кемелді болады, олар бақытқа арналған жанды жасайды-сондықтан ол барған сайын жетілдіріліп, материяға мұқтаж емес және одан еркін болып шығады, және бұл жан материямен бірге жойылмайды және оның өмір сүруі үшін қажет емес... Фарабидің философиялық еңбектерінде адамның ақыл-ойы, бақыты, ізгілігі туралы ілімдерінде көрініс тапқан қуатты рационалистік және гуманистік әлеует қаланды. Ақылды іс-әрекетте адамның шығармашылық белсенділігінің ең жоғары көрінісін көрген ғалым оның өмірін үздіксіз білім беру процесі ретінде түсіндірді, нәтижесінде адам ақыл-ойдың қалыптасуының тиісті кезеңдерінен "адамгершілік сатыларынан" көтеріліп, жетіледі. Фараби адам өмірінің басты мақсаты бақытқа ұмтылу деп санады, оған жердегі өмірде қол жеткізуге болады деп сендірді. Философтың пікірінше, жоғары игілік, ең жоғары жетілу бақытқа шоғырланған, бұл адам өзімен үйлесімді өмір сүруі үшін қажет. Бақытқа жету жолы Фараби үшін адамның ізгілігін дамытуда - ақылдың жүрекпен одағы, адамгершілікпен парасаттылық, ақыл мен жақсы мінез. Ғалым жаттығу, жаттығу, адамгершілік әдеттерді дамыту арқылы әр адам үшін ізгілікке қол жеткізу мүмкіндігін дәлелдеді, сонымен бірге жеке ерік-жігерді, таңдау еркіндігін, жеке адамның бастамасын дамытудың маңыздылығын атап өтті. Оның еңбектерінде әр адамның және барлығының шынайы бақытына қол жеткізу, жер бетінде бейбіт өмір сүру қажеттілігі, адамдар мен халықтардың достығы туралы адамдар мен халықтардың бірігуі мен өзара көмегі туралы жоғары гуманистік арман көрініс тапты. Әл-Фараби, шынайы философ ретінде, Бақыт туралы күнделікті түсініктен жоғары тұрады, оған әдетте: "құрмет, өркендеу, байлықтан ләззат алу және т.б." кіреді. Фарабидің пікірінше, шынайы бақытқа бар заттар туралы барлық білімді игеру, олардың мәнін, олардың пайда болу және жойылу себептерін зерттеу арқылы қол жеткізуге болады, бұл сайып келгенде барлық нәрсенің табиғаты мен түпкі себептерін білуге әкеледі. "Бақыт - бұл абсолютті игілік. Бақытқа жету және оған қол жеткізу үшін қажет нәрсенің бәрі бірдей жақсы, бірақ өзіңіз үшін емес, бақытқа жету үшін қажет. Бақытқа кедергі келтіретін барлық нәрсе-бұл абсолютті зұлымдық. Жақсылық бақытқа жету үшін пайдалы ". Шынайы бақыт кез – келген зұлымдық жойылған кезде пайда болады, ал адамның жаны мен ақыл-ойы өзінің білімінде ең жоғары деңгейге жетеді-Мәңгілік әлемдік ақылмен бірігу. Адам өледі, бірақ өмірде қол жеткізген бақыт, рухани және керемет құбылыс бола отырып, өлмейді, бірақ одан кейін қалады. Бақытқа қол жеткізген адам жаны бір-бірімен байланысады, осылайша жалпыадамзаттық бақыт, кейінгі ұрпаққа қызмет ететін адамгершілік қасиеттер артады. Әрбір ұрпақ ортақ бақытқа бөленіп, оны байытып, толықтыратын, ұрпақтардың өмірін жеңілдететін құнды және керемет нәрсе қалдырады. Әл-Фарабидің пікірінше, бақыт дегеніміз-жеке адам қайтыс болғаннан кейін немесе осы ұрпақ жоғалғаннан кейін адамзатқа қызмет ете алатын тамаша білім мен жоғары моральдық нормаларға қол жеткізу. Ұрпақтан-ұрпаққа өтіп, рухани мәдениеттің бұл артықшылықтары біртіндеп жинақталып, әр ұрпақ жасаған ең жақсы зияткерлік және адамгершілік жетістіктер ұрпақтарымен дамып, жетілдіріліп отырады. Барлық жақсы, жарқын, мейірімді-жалпы адамзаттық рухани мәдениетті одан әрі дамытуға және жетілдіруге өзіндік үлес бар. Әр адам бақытқа тек игі істер жасау арқылы қол жеткізе алады, ал оның ең жақсы істері Өлмейтін болады. Әл-Фарабидің белсенді ақыл мен жалпы Бақыт туралы ілімінің негізгі сәттері осындай. Философтың бұл көзқарастарын басқа әлемдегі жұмақ өмірі туралы исламдық іліммен теңестіруге болмайды. Әл-Фараби адамның бақытына тек осы жердегі өмірде қол жеткізуге болады деп санайды. Аристотель әл-Фарабидің "этикасына" түсініктемеде жоғары игілік тек біздің әлемде ғана, ал ақылсыздар оны жер әлемінен тыс деп санайды. Әл-Фараби үшін ақыл-адамның жоғары және ерекше игілігі. Ол ақыл жаратылыстану, математика және метафизиканы қамтитын теориялық философия арқылы дамиды деп сенді. "Біз бақытқа тек сұлулыққа тән болғанда ғана жетеміз, ал сұлулық бізге тек философия өнерінің арқасында ғана тән болса, онда біз философияның арқасында бақытқа қол жеткіземіз". Әл-Фараби " Бақыт дегеніміз-өзі үшін іздеген жақсылық... Бақытқа жетуге көмектесетін әрекеттер-бұл керемет әрекеттер. Оларды тудыратын әдет - ғұрыптар мен әдеттер-бұл жақсы қасиеттер"; "адам басынан бастап, табиғи түрде ізгілікке немесе жамандыққа ие бола алмайды, өйткені ол туған тоқушы немесе хатшы бола алмайды". Өлгеннен кейін адамдардың жаны босатылып, көкте біріктіріліп, бақытқа жетеді, ал олар көбейген сайын, олардың жалпы бақыты да артады. Материядан шыға алмайтын зұлым жандар онымен бірге өледі. Әл-Фараби өмірге келген әрбір адам бақытты болу үшін өмір сүреді дейді: «Бақыт - әрбір адам ұмтылатын мақсат...», «Жан біткеннің бәрі ең биік кәмелеттікке жету үшін жаралған, ол бұған өзіне тән болмыс сатысына сәйкес жете алады» деген. Адамның бақытқа жету жолындағы күресінде үш түрлі жағдайды басынан өткереді. Олар: «1. Бұл - әрекеттер, адам өзінің дене мүшелерін пайдалану үшін керекті әрекеттер, мысалы, орнынан тұру, отыру, көлікке мініп жүру, көру, есту үшін керекті әрекеттер. 2. Жан эффектілері. Мысалы, құштарлық, рахат, қуаныш, ашу, қорқыныш, жабырқау, күйіну, қызғаныш және сол сияқтылар. 3. Ақыл-парасат. Бұл үшіншісі адамның бүкіл өмір бойында болады немесе кейде болып, кейде болмайды». Осы үшеудің ішіндегі ақыл-парасат - адамдардың бақытты болуы үшін Алланың сыйлаған сыйы. «Адам нақ осы ақыл арқылы адам болған...»; «Ақыл-парасат күші - адамның ойлауына, пайымдауына ғылым мен өнерді ұғынуына және жақсы қылық пен жаман қылықты айыруына көмектесетін күш». Ақылды, парасатты болу үшін адам өмір бойы оқумен, оқығандарын бойына тоқумен, жақсылардан үйренумен өтеді: «Үйрету дегеніміз - халықтар мен қалаларға теориялық ізгіліктерді дарыту деген сөз». Жақсы тәрбиемен дұрыс бағытта берілген білім адамды кемелдікке, даналыққа қарай бастайды. «Даналықтың ерекшелігі - әрбір түпкі нәрсенің шекті себептерінің оған мәлімділігі болса және адам өмірінің мақсаты бақыт болса, ал мақсат сол себептердің бірі болса, онда, даналық дегеніміз, шын бақыт болып табылатын зат туралы білімнің бізге беретіні болып шығады. Даналық дегеніміз - шын бақыт туралы білім беретін нәрсе, ал пайымдағыштық - бақытқа жету үшін орындау керек болатын әрекеттер туралы білімнің беретін дүниесі». Бақыт дегеннің не нәрсе екендігін жан-жақты білімдарлығының, ойшылдығының арқасында жан-жақты түсіндіреді; әр түрлі қырынан сыпаттайды: «Кейбіреулер ләззат алуды ең жоғары бақыт деп, есептейді. Енді біреулер байлықты бақыт деп, санайды. Үшінші біреулер бақытты сол екеуінің ұштасуы деп біледі». «Бақыт дегеніміз - игіліктердің ішіндегі ең қадірлісі, ең үлкені және ең жетілгені...»,«...біз философияның арқасында бақытқа жетеміз. Ал оны біз жақсы ақыл-парасат арқылы меңгереміз». «Ең дұрысы, бақыт - оқығанда, сабақ алғанда, білімді игеру, әртүрлі өнерлерді үйренгенде, оларды игеру, (оларға сәйкес) жұмыстарды орындау сияқты игілікті істер арқылы қол жететін мақсат». «Бақыт - өз басың үшін көксейтін игілік; бұған ешбір жағдайда және ешқашанда басқа нәрсеге бола талпынбайды, өйткені (бақыттың) аржағында адамның қолы жете алмайтын бұдан артық нәрсе жоқ. Бақытқа жетуге көмектесетін еркін әрекет - тамаша әреекет. Мұны туғызатын әдет-ғұрып - қайырымдылық. Қайырымдылық дегеніміз, оның өзі белгілеген, бірақ бақытқа жету мақсатынан туған жақсылық. Бақытқа (жетуге) бөгет жасайтын әрекет жаман немесе сұмпайы әрекет болмақ. Бұл әрекетті туғызатын әдет-ғұрып - кемшілік, кесепат, пасықтық». Әл-Фарабидің пікірінше, адам өмірінің мәні мен сәні, ең жоғарғы шыңы болып саналатын бақыт жанның байлығына, адамгершілікке негізделеді. «Жақсы мінез-құлық пен ақыл күші болып, екеуі біріккенде - бұлар адамшылық қасиеттер болып табылады». Жаны жайсаң, адамгершілігі мол адамдардың мінез-құлқы да жақсы келеді. Жақсы мінез-құлық білім алу, үйрену барысында көбіне тәрбиемен қалыптасады. «Адамның бойына дарыған, халықтар мен қала тұрғындарына тән және бұл дүниеде тиесілі бақытқа жетуіне, о дүниеде асқан рахатқа кенелуіне септігін тигізетін төрт түрлі нәрсе бар, бұлар: теориялық ізгіліктер, ойшылдық ізгіліктер, этикалық ізгіліктер және практикалық өнерлер». «Адамның игі қылықтары мен жақсы әрекеттерін жасауға көмектесетін жан қасиеттері - ізгілікті қасиеттер, ал адамның пасық істер мен оңбаған әрекеттер жасауына себепші болатындары - сұрқиялық, кемшілік немесе опасыздық болып табылады» Адамның саналы өмірін қамтамасыз ететін - денінің саулығы мен жан саулығы. Осы екеуі бір-біріне сай, үйлесім тапқанда ғана адам бақытты бола алады. Денсаулықты дәрігер қадағаласа, жан саулығы - аса күрделі; ол адамның өзінің дүниеге көқарасынан бастап, алған біліміне, тәрбиесіне, өмірлік мақсатына, мамандығына, қоршаған әлеуметтік ортасына сияқты көптеген факторларға байланысты. «Дене сияқты жанда да өзіне тән денсаулығы және науқасы болады. Жанның саулығы сол, оның өзінің және бөлшектерінің жайы жақсы болуының әсерінен әрдәйім ізгі қылықтар көрсетіледі, игілікті істер істеледі және тамаша әрекеттер жасалады. Ал жанның науқастығы сол, оның өзінің және оның бөлшектерінің жайы нашар халде болуының әсерінен әрдәйім жаман қылықтар көрсетіледі, азғындық істер істеледі және сорақы әрекеттер жасалады». «Жаман мінез-құлық - рухани кесел». Жан сұлулығы, жақсы мінез адамды қайырымды етеді. «Қайырымдылық адамдар жанынан берік орын алғанда, не адамдар ұстамды болғанда, қалаларда теріс қылықтар жойылады». Әл-Фараби адамдарға өмірдің небір қиын-қыстау сәттерінде біржақтылықтан, ұшқарылықтан сақтандырып, тең орта шамасын ұстауды ұсынады. Ортадан ауытқаушылық жақсылыққа апара бермейді деп, ескертеді. «Біз қандай әрекет, қандай іс істесек те содан рахат табу, соның рахатын көру біздің мақсатымыз болады» дей келіп, «Сезімдік рахат бізді жақсы әрекеттер жасауға итеретінін көрсек, біз соны істеуге бейім тұрамыз. Адам осы рахаттардан бас тартуға немесе белгілі бір мөлшерде соларды азайтуға қабілеті болса, мұның өзі оны мадақтайтын мінез-құлықтарға бір табан жақындатады». Өмірде ненің жақсы, ненің жаман екенін айырудың өзі қиын. Байқамаса, жақсы деп, істеген ісіңнің жаманға, жақсылық жасадым дегеніңнің жаманшылыққа айналып кетуі әбден мүмкін. «Артынша жан азабына соқтыратын абзал істер белгілі бір уақыттан кейін рахатқа жеткізбей қоймайды. Және (керісінше) артынша рахатқа бөлейтін жаман істер белгілі бір уақыттан кейін қайткенде де азапқа апарып соқтыруға тиісті». Өмірдегі адамдардың білім деңгейі оқыған, оқымаған, жоғары білімді дегендей, түрліше болуы - заңды. Осындай адамдар туралы «Ақыл-естің тілегенін (жасауға) парасаты және батылдығы жететін есті адамдар болады. Мұндай (адамдарды) біз әдетте, өзінің лайығынша, ерікті адам деп атаймыз, ал енді өз бойында осы екі (қасиет) жоқ адамдарды хайуан тәріздес адамдар деп атаймыз, ал тек ақыл-есі ғана жетіп, батылы бармайтындарды жаратылысынан құл адамдар дейміз»-деген сипаттамалар беріліпті. Ары қарай ойын «Бұлардың ішінде батыл бола тұрса да, ақыл-есі кем түсетіндер бар. Бұлар үшін басқалар ақылға салып, пайымдайтын болады. Бұл жағдайда мұның өзінің қамын жеуші басқа адамдарға бұл не бағынып, не бағынбайды. Егер бағынбаса, онда бұл да хайуан тәріздес, ал егер бағынса, ол көп істерінде табысқа жетеді және осының арқасында құлдар (қатарынан) шығып, еріктілер Бақытты болу кез келген адамның қолынан келе берер оңай шаруа емес. Оған өмірді сүре білуге қажетті жан-жақты білімі бар, жаны бай, адамгершілігі, рухы жоғары, мақсатына жету үшін қиындықтарға шыдап, күресе білетін адамдар ғана қол жеткізе алады. «Егер адамның өмір сүруінің мақсаты - ең жоғары кәмелетке жету болса, онда адамның осы бақытқа жетуін көрсету үшін оны меңгеруге қабілетті нәрселердің бәрін алу керек». «Адамның өмір сүру мақсаты ең жоғары бақытқа жету болатын болса, ол адам бақыт дегеннің не екенін білуі қажет және оны өзінің мақсаты етіп қойып, соған ұмтылуы қажет. Сонан кейін ол бақытқа жету үшін не істеуге тиіс екенін біліп, соған әрекет жасауы керек». Әл-Фарабидің адам концепциясында жүрек аса маңызды орынға ие. Өйткені, адамның бақытты болу жолындағы өмірінің барлығы осы жүрек арқылы басқарылады. Жүрегі таза, жылы адамдар ғана бақытты өмір сүре алады. Оған себеп, жүрек - адамның денесіндегі ең басты орган; адам ананың құрсағында жаратыла бастағанда, ең алдымен жүрек жаратылады; адамның басқа дене мүшелерінің барлығы ми арқылы жүрекке қызмет етеді: «Жүрек - басты мүше, мұны тәннің ешқандай басқа мүшесі билемейді. Бұдан кейін ми келеді. Бұл да - басты мүше; бірақ мұның үстемдігі бірінші емес, екінші, өйткені ол барлық басқа мүшелерді билейтін болса, оның өзін жүрек билейді. Бірақ бұл тек жүрекке қызмет етеді және жүректің табиғи ниетіне қарай, бұған басқа мүшелер қызмет етеді. Ми жүректен кейінгі мүше ретінде әрекет етеді, басты мүше бейімделе алмаған жерде оның орнын басады, оның өкілі болады, әр іске бейімделіп отырады; жүректің ізгі ниеттерін жүзеге асыру ісіне қызмет ету тек қана миға тән қабілет. Қорытынды Ұлы Абай да адамның өміріндегі жүректің атқарар қызметіне ерекше мән берген. Мида қорытылған ой жүректің сарабынан өтіп барып, сөзге айналып, сыртқа шығады. Ақынның айтуынша, сөз «жүректен шықпаса, жүрекке жетпейді»; «бойда қуат, ойда көз болмаса, ондайларға айтпа сөз»; жүрексіз айтылған сөз - жалған сөз; ондайларға сенбе. Өмірдің әділетсіздіктерін қайнаған ішінде жүріп көп көрген, барынша сезінген халқының көзі, сезімі, жыршысы атанған ақынның жүрегі - «қырық жамау». Бұл жерде қазақ топырағынан шыққан екі ұлы айтқан ой-пікірлерінің арада мыңнан астам жыл уақыт өтсе де бір арнадан шығып жатқаны көрінеді. Ұлы философ Әл-Фараби адам бақытты болуы үшін ол ақыл-парасаттың иесі, жүрегі таза, жылы болуы керек десе, ақын Абай ең алдына оның ойының дұрыс болуын, яғни мидың қызметін қояды. Екі ұлы да адам өміріндегі сандаған ойларды қорытып, ой ойлап, даналыққа, парасаттылыққа жетелейтін, дұрыс жолды табатын мидың, сол мидың қорытып ұсынған «ақылдарының» ішінен дұрысын қабыл алып, «жылылыққа орап», сөз арқылы сыртқа шығаратын жүректің қызметтерін аса жоғары бағалағандықтары, бірін бірі толықтыра түскендіктері көрініп тұр. Ұлылардың ұлылығы, ұлылардың үндестіктері осылай болса керек. «Әбден жетілген адамдардың ғана жандары мәңгі өлмейді» (Әл-Фараби). «Өлді деуге бола ма, айтыңдаршы, Өлмейтұғын артына сөз қалдырған» (Абай). Иә, ақыл-парасаттың шыңына шығып, оны ой елегінен өткізіп, артта келе жатқан ұрпақтардың бақытты өмір сүруіне көмектесетін «өлмейтұғын сөз» қалдырған ұлылардың рухтары мәңгі жасай береді. жүктеу/скачать 22.84 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|
1 2