Абыл қарт:Әке жолын қуалайын деген ғой.
Ерғабыл қарт:Бос сөз сөйлемеңдер.Әке жолын қуса мына менің жолымды қусын.
Ерғабыл қарт: Анау өзіміздің Аспандиярға домбыра берші, ән салсын.
Абыл қарт:Әй, айтатын болсаң, айтсаңшы
Аспандияр (әнші жігіт):
А-а-а-а...
Неғылыпжөнгекелмейтұр.
Домбырамныңпернесі...
Ерекеңніңкөзіненбір от жылтетіп:
— Балалыарқарбаурайды,
Баласызарқарзарлайды.
Атасыжаманқандай-ды,
Бас білмейтіннардай-ды.
— О, шіркін, сөз-аққой!
Автор:Аспандияртерменіаяқтап, домбырасынқайтатыңқылдатып аз-кем отырды. Сырттанәнтыңдауғакелгенқыз-келіншектергеесікжақтанорынболмай, қайсыбіреулеріүйгекірмей, даладансығалаптұр.
Ерғабыл қарт:Қарағым, басшыайғайға.
Абыл қарт: Тамаша, тамаша! Не істейсің қазір, Аспандияр?
Аспандияр:Тракториспін
Сапабек(ұлы):Мынау дауысты құртуға болмайды. Мынау деген нағыз оперный баритон ғой. Так же, Тома? Тебе как, нравится?
Тома(келіні):Мощный голос
Автор:Біраздан соң қонақтардың бәрі тарқап, үйіші өздерімен өздері қалды. Өз төсегін демалдасын құрып отырған Ерекең:
Ерғабыл қарт:Тағы бір қонып, кетесіңдер ме? Жоқ, боласыңдар ма біраз?
Сапабек(ұлы):Ертең жүруіміз керек. Отпускамыз бітті, көке-ау, Онсыз да кешігетін болдық. Курорттан қайтарда сіздерге соға алмай кетеміз бе деп әбден састым өзім. Жол бойында ұшаққа отырудың өзі құдайдың біразабы, халық көп...
Ерғабыл қарт: Баланы ше? Жеңісті тастап кетпейсіңдер ме? Екеуден-екеу қашанғы отырамызсойдиып.
Сапабек(ұлы): Оны өздерің білесіңдер, мазаларыңды алады демесеңдер...
Автор:Ерекең үндеген жоқ.жүрегі қатты соғып, мазасы болмады .
Сапабек қайтуға жиналды. Әке-шешесіне алған базарлықтарын, біраз жинаған ақшаларын қалдырды.
Сапабек(ұлы):Осының бәрі Томаның жинап жүргені. Сіздерге деп осы шыбын-шіркей болыпжүреді. Мен болсам, қалтама түскен затты сол күні құртам ғой.Бір түйір қазақша білмейді. Ал енді оқу уже басталып қалды. Бұл арада орыс мектебі жоқ. Мұны қалай оқытамыз деп отырсыңдар. Биыл жетіге келді.
Достарыңызбен бөлісу: |