Дрейман деген кім, ол қазақ жеріне
қалай, қайдан келді? Ендігі кезекте, тари-
хи деректерге назар аударалық.
Рудольф Ансович Дрейман 1887 жылы
Курляндия губерниясында Газенат уезін-
де латыш шаруа отбасында дүниеге кел-
ген. Либавада (Лиепая Латвия КСР-і) үш
кластық қалалық училищені бітіріп, кешкі
техникалық курстарда оқып, токарь маман-
дығын алған. Слесарьлық істі, машина жөн-
деуді, автокөлік жүргізуді меңгерген. 14 жа-
сында Рудольф жергілікті газетте курьерлік
қызмет атқарған.
1905 жылдан большевиктер партиясы-
ның мүшесі, революцияға қатысқаны үшін
тұтқындалып, одан қашып кетеді. Жасырын
жағдайда өмір сүріп, кәсіби революционер-
ге айналады. Сосын тағы да түрме, тағы да
жер аударылған. 1912 жылы Сібірде әйелі
О. Эвальтович - Дрейманмен бірге жер ауда-
рылып, жолда болашақта Риддер кенішінің
тұңғыш кеншілерінің бірі болған ұлы Вла-
димир дүниеге келеді.
Р.А. Дрейман 1917 жылғы төңкеріске
белсене қатысып, 1918 жылы партия тапсы-
рмасымен Латвияға Төтенше Комиссари-
аттың шекара отряды байланыс бастығы
болып жіберіледі. Орталық Атқару Коми-
тетінің мүшесі, Латыш Совет Республикасы-
ның хабарлама комиссары болып тағайын-
далды. Совет өкіметі құлаған соң, қираған
металлургия өнеркәсібін қалпына келтіру
үшін «Ангараметалл» басқарма бірлестігіне
мүше болып Сібірге жіберілді. 1921 жылы
В.И. Лениннің тікелей нұсқауымен Риддер
тау-кен өнеркәсібінің басқарушысы болып
тағайындалып, Риддер кәсіпорындарының
қалыптасуына, кеншілер арасында партия
ұйымының жұмысын жандандыруда ерек-
ше рөл атқарады.
Кәсіпорын жұмысшылары Рудольф Ан-
сович Дрейманды жылдам шешім қабыл-
дайтын қасиеті мен жұмысшыларға көрсет-
кен зор сенімі үшін «Қызыл директор» деп
атады. Сол жылдардағы жиналыс мәжіліс
хатында «Үш жыл ішінде кеніш жұмыс-
шыларының өсиетін орындай отырып, Рид-
дерді капиталистердің қанауынан босатуға
бар күшін жұмсаған күрескер ретінде Дрей-
ман жолдасқа толық сенім білдіреміз» – деп
жазған екен.
1926 ж. 26 наурызда Халық шару-
ашылығы
жетістіктерінің
көрмесінде
(ХШЖК) қабылданған өзінің келесі қаулы-
дағы шешімінде «Қазақстанда темір жол
құрылысының жобасы өңірдің тау-кен және
металлургиялық дамуы жоспарымен бірге
қарастырылуы керек» деп жазды. ХШЖК
шешімін Қазақстан үкіметі есепке алды.
1927 жылдың басында Қарсақбай ауданы-
ның экономикалық және мәдени өмірін кө-
теруге бағытталған іс-шаралар Қазақстан-
ның Халық комиссарлар кеңесінің арнайы
мәжілісінде қаралып, қабылданды. Еңбек
және Қорғаныс Кеңесінің шешімінен шама-
мен бір айға жетпей Қарсақбайда үкіметпен
арнайы құрылған техникалық штаб орна-
ласты. Оған болашақ құрылыс орнының
жағдайын зерттеу міндеттелді. Құрылы-
стың алғашқы кезеңдерінің сипатын бір
мақалада жеткізу мүмкін емес. Орталық Қа-
зақстанның ауыр өнеркәсібіндегі алғашқы
құрылыс тарихы арнайы монография ны-
саны бола алады. Ал біз құрылыстың тек
бірқатар маңызды жерлеріне ғана тоқта-
ламыз. 1925-1926 жж. Жусалы мен Қар-
сақбай арасындағы тасымалдық байланыс
жүргізіліп, – Жезқазған кендерін ең жақсы
шетел фирмаларында: «Минерал Сиерей-
шин» (Англия), «Дженераль Инженеринг»
(Америка), «Экоф» (Германя), Кеңес ішінді
«Механобре» (Ленинград), Тау-кен акаде-
миясында (Москва) флотерлену жағдайын
анықтауға бағытталған зерттеу жұмысары
жүргізіле бастады. Осы жылы Байқоңыр
құбасы қайта жандандырылды, Қарсақбай
– Байқоңыр темір жолының құрылысы мен
Қарсақбай бөгетінің жөндеуі аяқталды.
Рудольф Дрейман Рудный Алтайдан
1926 жылдың басында кетті. Тарихи дерек-
тер Рудольф Ансовичтің партиялық бақыла-
удың аймақтық комиссиясының құрамына
сайланғанын және жаңа міндеттерді орын-
дау үшін Қызыл Ордаға кеткенін айтады.
Бірақ төрт айдан кейін Р.А. Дрейман Қар-
сақбай мыс балқыту комбинатының ди-
ректоры болып тағайындалады. Ильичтің
елшісі сол кездегі тағы бір ірі түсті метал-
лургия кәсіпорнын қалпына келтіруді және
іске қосуды басқарады. 1929 жылы Қаз-
ЦИК Президиумы Р.А. Дрейманды «Қар-
сақбай комбинатын қалпына келтірудің аса
қиын жағдайларында көрсеткен шебер бас-
шылығы, көрнекті өкімі мен жігері үшін»
Еңбек Қызыл Ту орденімен марапаттауға
ұсынады. Содан кейін Рудольф Ансович
бүкіл ел көлемінде түсті металдарды бұрғы-
лау барлауын ұйымдастырушылардың бірі
болады. Кейінірек, Ленинградтағы Қызыл
директорлардың курстарын аяқтайды.
С.Т.Бүкіровтың ізденіс жұмыстарының
арқасында 1971 жылы Ж.Ермұхамедов араб
графикасынан қазіргі қазақ тілінің графика-
сына аударған Хамза Жүсіпбековтың «Қар-
сақбай» атты бүгінгі таңдағы өте сирек кез-
десетін кітабының мазмұнымен танысуға
мүмкіндігіміз бар. 1928 жылы жарық көрген
бұл кітап Қарсақбай мыс балқыту зауыты-
ның құрылысына байланысты кейбір мәсе-
лелерге, атап айтқанда осы құрылыстың
бірқатар басшылары оның ішінде «комби-
нат басшысы Р.А. Дрейман, трест бастығы
Бронист, трест мүшесі Қ.Сәтбайұлы»
мен
қатысушыларының рөліне назар аударады.
1930-шы жылдардың ортасына қарай
Р.А. Дрейман бірден үш ұйымды — Ақма-
лық мыс балқыту комбинатының құрылы-
сын, «Средазгинцветмет» ғылыми-зерттеу
институтын және Қырғыз кен басқармасын
басқарған.
1937 жылғы саяси қуғын-сүргін
Р. А. Дрейманды да айналып өтпеді, қи-
сынсыз жала жабылып, партия қатарынан
шығарылды, тұтқынға алынды. 1942 жылы
тұтқында қайтыс болды, 1956 жылы КПСС-
тің ХХ сьезінен кейін ақталған.
Б
үгінгі кезде, өңірдің индустрия-
ландыру, урбанизация тарихының
мәселелерін зерттеу, әрі 1920-1950
жылдардағы Қарсақбай мен Қарсақбай мыс
қорыту комбинатының тарихына ғылыми
дәрежеде баға беру үшін, жоғарыда қара-
стырылған деректер маңызды болып табы-
лады.
Достарыңызбен бөлісу: |