Падрыхтоўка высокакваліфікаваных гісторыкаў у БССР. Паняцце “гістарыяграфія”, яго трансфармацыя, гістарыяграфія і гісторыя.
«Г» грэч. паходжанне і складаецца з 2-х слоў: «гісторыя», што азначае «апавяданне аб мінулым», і «графо» - «пішу». У прамым сэнсе «гістарыяграфія» азначае «апісанне чаго-небудзь», «пісьмовае апавяданне аб мінулым» (да ХХ ст.). У ХХ ст. значэнне змянілася. Пад ёй сталі разумець сукупнасць гістарычных работ, прысвечаных той ці іншай праблеме або сукупнасць даследаванняў, аб’яднаных агульнымі рысамі: нацыянальнымі, тэарэтычнымі, тэматычнымі, храналагічнымі. «гісторыя гістарычнай навукі» зацвердзіўся з пачатку ХХ ст.
асноўныя аспекты: 1. вывучэнне арганізацыі гіст. навукі (даследуе пытанні падрых-тоўкі кадраў, сістэмы навук. устаноў, функцыяніравання архіваў, публікатарскай дзейнасці і г.д.); 2. Даследчыцкая праблематыка (паказвае развіццё навуковага пазнання гіст. мінулага); 3. Тэарэтычная база даследаванняў (выяўленне, якім чынам тыя ці іншыя тэарэтычныя канцэпцыі скарыстоўваюцца ў працы даследчыка, уздзейнічаюць на фарміраванне навук. школ, плыняў); 4. Выяўленне ўплыву паліт. сітуацыі на канцэптуальную пазіцыю навукоўца. (+ СХЕМА В ЛЕКЦИИ)
Фарміраванне «Г» на Беларусі адносіцца да пач. 1920-х гадоў. У 1920— 30-я гады з'явіліся працы праблемнага характару, у якіх аналізаваліся вынікі вывучання гісторыі Беларусі, бальшавізму, рэв. руху, Кастр. рэвалюцыі, ідэйна-тэарэтычнай барацьбы (У.М.Іг-натоўскі, У.І.Пічэта, І.П.Ашаровіч, В.К.Шчарбакоў і інш.). Значны матэрыял па гісторыі навукі ў 19 — пач. 20 ст. ёсць у працы А.Цвікевіча «Западноруссізм»
У пасляваен. гады ў зборніках, прысвечаных юбілейным угодкам БССР, друкаваліся кароткія гістарыяграфічныя нарысы, падводзіліся вынікі вывучэння археалогіі і гісторыі Беларусі
(М.Б.Біч, І.Я.Марчанка, А.П.П'янкоў, У.М.Пер-цаў, З.Ю.Капыскі)
Выдадзены манаграфіі пра Перцава, Пічэту, Ігнатоўскага і інш. Даследавалася дзейнасць Ін-та бел. культуры, Акадэміі навук Беларусі, Ін-та гісторыі АН Беларусі, БДУ
Сфарміраваўся новы кірунак — вывучэнне не-марксісцкай гістарыяграфіі.
У 1980-я гады падрыхтавана манаграфія, прысвечаная гісторыі навукі ў міжваенны перыяд (Міхнюк), абаронены кандыдацкія дысертацыі, прысвечаныя развіццю гіст. навукі ў пасляваен. гады (В.Ц.Леанавец, Л.П.Храпко, І.І.Шаўчук). Зроблена спроба перыяды-зацыі гіст. навукі ў паслякастр. перыяд (П.Ц.Петрыкаў).
Достарыңызбен бөлісу: |