Хитой етакчилиги: кучлар мувозанати ва иттифоқ

уни кучсизлантирмаса, юқоридаги тахминларнинг сўнггисини амалга 
оширишга уриниб кўриниши мумкин. У муваффақиятга эришиш ёки 
эришмаслиги Шарқий Осиё сиёсий ўйинидаги кучларнинг ҳаракатига боғлиқ 
бўлади.
Хитойнинг тарихи, урф-одат, маданияти, ҳудуди, иқтисодий фаоллиги 
ва ўзи ҳақидаги тасаввурлари – буларнинг барчаси уни Шарқий Осиёда 
етакчиликка ундайди. Бу мақсад – улкан иқтисодий ривожланишнинг табиий 
натижаси. Бошқа барча етакчи ва кучли давлатлар: Буюк Британия ва 
Франция, Германия ва Япония, АҚШ ва Совет Иттифоқининг ҳудудий 
кенгайиши, даъвогарлик ва империализмини таъкидлаш даврлари айнан жадал 
саноатлашув ва иқтисодий ўсиш даврига тўғри келган ёки бу давр тугаши 
биланоқ содир бўлган. Иқтисодий ва ҳарбий қувватга эга бўлиш Хитойга 
шунга ўхшаш таъсир кўрсатмайди деб ўйлашга ҳеч қандай асос йўқ. Икки 
минг йиллик давомида Хитой Шарқий Осиёда тенги йўқ кучга эга бўлган. 
Бугун эса, 1842 йилги Нанкин келишуви орқали Буюк Британия томонидан 
бошлаб берилган, Хитойнинг узоқ вақт давомидаги Ғарб ва Япония томонидан 
ерга урилиш ва тобе бўлиш даврига чек қўйиб, яна ўз тарихий аҳамиятини 
қўлга киритишга борган сари кучлироқ даъвогарлик қилмоқда. 
1980-йиллар охирида Хитой ўсиб бораётган иқтисодий манбаларини 
ҳарбий қувват ва сиёсий таъсир кучига айлантиришни бошлади. Иқтисодий 
ривожланиш давом этса, унинг миқёси янада катталашади. Расмий манбаларга 
кўра, 1980-йилларда Хитойнинг ҳарбий ҳаражатлари камайган. Лекин 1988–
1993 йиллар оралиғида ҳарбий ҳаражатлар икки баробар ошган ва 50% реал 
ўсиш кўрсаткичига эга бўлган. 1995 йилда 21% ўсиш режалаштирилган. 1993 
йилда Хитой ҳарбий ҳаражатлар баҳоси расмий валюта курси бўйича 22 млрд. 
доллардан 37 млрд. долларгача оралиқда бўлган, сотиб олиш қобилияти 
паритети бўйича 90 млрд. АҚШ долларига тенг. 1980-йиллар охирида Хитой 
ўз ҳарбий стратегиясини қайта кўриб чиқди ва Совет Иттифоқи томонидан 
босқинчиликка қарши ҳимоядан ҳарбий салоҳият ривожига урғу берган 
минтақавий стратегияга ўтди. Шу ўзгариш ортидан Хитой ўз денгиз 

кучларини ривожлантиришни, замонавий, узоқ масофавий жанговар 
самолётлар сотиб олишни, ҳавода ёқилғи қуйиш воситаларини 
такомиллаштиришни бошлади ва ўзига самолёт ташувчи кема сотиб олишга 
қарор қилди. Бундан ташқари, ўзаро қулай шартлар асосида Россиядан ҳам 
қурол-яроқ сотиб ола бошлади.
Ҳозирги кунда Хитой Шарқий Осиёда етакчи давлат бўлиш йўлидан 
бормоқда. Минтақадаги Хитой ва бошқа уч Хитой, Таиланд, Малайзия, 
Индонезия ва Филлипин давлатлари ривожланишида асосий аҳамият касб 
этган этник хитойликлар Шарқий Осиёнинг иқтисодий ривожланишини 
борган сари кўпроқ Хитойга йўналтирмоқда. Ундан ҳам таҳдидлиси Хитой 
Жанубий Хитой денгизига борган сари кучлироқ даъвогарлик қилмоқда: 
Парасел оролларидаги ҳарбий иштирокини кенгайтирди, 1988 йилда бир неча 
ороллар устида ветнамликлар билан урушди, Филлипин яқинидаги Мисчиф 
рифларида база ташкил қилди ва Индонезиянинг Натуна оролларига қўшни 
бўлган газ захираларига даъво қилмоқда. Қолаверса, Хитой Шарқий Осиёда 
АҚШ ҳарбий кучлари мавжудлигини камтарона қўллаб-қўллашдан тўхтади ва 
унга фаол қаршилик кўрсата бошлади. Худди шундай, совуқ уруш даврида ҳам 
Японияни ўз ҳарбий кучларини ривожлантиришга яширинча ундаб, совуқ 
уруш тугаган даврда унинг ҳарбий салоҳияти ошиб кетганидан ҳавотирда 
эканлигини баён қилган. Минтақавий етакчиликнинг анъаналарига кўра, 
Хитой минтақадаги устунлик мақсадига халал берувчи ҳар қандай тўсиқни 
сўндиришга ҳаракат қилмоқда. 
Кам учровчи истисно ҳолатлар, масалан, Жанубий Хитой денгизини 
ҳисобга олмаса, Хитой Шарқий Осиёдаги ҳудудий кенгайишига ҳарбий 
кучлардан тўғридан-тўғри фойдаланмайди. Аммо, бунинг маъноси шуки, 
Хитой Шарқий Осиёнинг бошқа мамлакатлари томонидан қуйидаги 
шартларнинг бир нечтаси ёки барчасининг бажарилишини кутади: 
• 
Хитойнинг ҳудудий яхлитлиги, Тибет ва Шинжон устидан Хитой 
назорати, Гонгконг ва Тайванни Хитой билан интеграциялашувининг 
тарафдори бўлиш; 

• 
Жанубий Хитой денгизи ва эҳтимол, Монголия ҳудудида Хитой 
суверенитетига рози бўлиш; 
• 
Ғарб билан иқтисодиёт, инсон ҳуқуқлари, қурол-яроқ тарқатиш ва бошқа 
масалалардаги можароларида асосан Хитойни қўллаб-қувватлаш; 
• 
Хитойнинг минтақадаги ҳарбий устунлигини тан олиш, бу устунликка 
путур етказувчи ядровий ёки бошқа қуролли кучларга эгалик қилмаслик; 
• 
Савдо ва инвестиция соҳасида Хитойнинг манфаатларига тўғри 
келадиган ва унинг иқтисодий ривожланиши учун қулай бўлган сиёсат 
юритиш;
• 
Минтақавий муаммоларни ҳал қилаётганда Хитой етакчилиги билан 
ҳисоблашиш; 
• 
Хитойдан иммиграцияга нисбатан очиқлик сиёсатини олиб бориш; 
• 
Ўз давлатларидаги Хитойга ёки хитойликларга қарши ҳаракатларни 
тақиқлаш ёки барҳам бериш; 
• 
Ўз ҳудудидаги хитойликларнинг ҳуқуқларини, шунингдек, уларнинг 
Хитойдаги, ўзлари туғилган провинциядаги қариндошлари билан мустаҳкам 
алоқалар ўрнатиш ҳуқуқини ҳурмат қилиш; 
• 
Бошқа давлатлар билан ҳарбий иттифоқдош бўлмаслик ва анти-Хитой 
коалицияларига кирмаслик; 
• 
Хитойнинг мандарин диалектини иккинчи тил сифатида ишлатилишини 
ва унинг Шарқий Осиёда халқаро сўзлашув тили сифатида кейинчалик инглиз 
тилининг ўрнини босишини қўллаб-қувватлаш. 
Таҳлилчилар Хитойнинг ўсишини XIХ аср охирида Европада асосий куч 
бўлишга эришган Вилгелм Германияси билан таққослайдилар. Янги буюк 
етакчи кучлар пайдо бўлиши доим ўта беқарорликка олиб келувчи жараён 
бўлиб келган ва бу жараён яна такрорланса, Хитойнинг йирик куч сифатида 
пайдо бўлиши ўз ортидан иккинчи минг йилликнинг сўнгги ярмидаги каби 
ҳодисаларга олиб келади. 1994 йилда Ли Кван Ю шундай деган эди: «Дунёда 
Хитойнинг ўрни ўзгариши шундай миқёсга эгаки, 30 ёки 40 йилдан сўнг дунё 
янги кучлар мувозанатига эришади. Унга шунчаки яна бир янги, катта 

ўйинчидек қараб бўлмайди. У – бутун инсоният тарихидаги энг йирик 
ўйинчи». Агар Хитой иқтисодий ўсиши яна ўн йил давом этса, (бундай бўлиши 
ҳақиқатга жуда яқин), ва «ўтиш даври»да ҳудудий яхлитлигини сақлаб 
қололса, (бунинг ҳам эҳтимоли бор), Шарқий Осиё ва дунёнинг бошқа 
мамлакатлари инсоният тарихидаги энг йирик ўйинчининг ўсиб бораётган 
аҳамиятига муносабат билдиришларига тўғри келади.
Умуман олганда, давлатлар янги кучнинг пайдо бўлишига икки йўл 
билан ёки уларнинг иттифоқи билан жавоб бериши мумкин. Давлатлар 
мустақил равишда ёки бошқа давлатлар билан иттифоқда бўлиб, юзага 
келаётган янги кучга қарши мувозанат пайдо қилишлари, уни ўзларига қўшиб 
олишлари ёки зарур бўлса, унинг устидан ғалаба қозониш учун уруш 
очишлари мумкин. Бунга муқобил равишда, давлатлар янги кучга эргашиб, у 
билан муносабатларда иккинчи даражали ёки бўйсунувчи ўрин тутишлари ва 
ўзининг туб манфаатлари ҳимоя қилинишига умид боғлашлари ҳам мумкин. 
Ёки улар мувозанат ва эргашиш сиёсатларини бирлаштиришга ҳаракат қилиб 
кўришлари ҳам мумкин, аммо бундай ҳаракат юксалиб бораётган давлатни 
ўзига қарши қилиб қўйиш ва ҳар қандай ҳимоядан қуруқ қолиш хавфини 
келтириб чиқаради. Ғарб назариясига кўра, қарши чиқиш – жозибалироқ 
танлов ва тарафдор бўлишдан кўра кўпроқ амалда қўлланилган. Стивен Уолт 
таъкидлаганидек, мақсадлар ҳисоботи давлатларни мувозанатга ундаши керак. 
Эргашиш хавфли, чунки бу ишонч талаб қилади, йирик кучга ёрдам берган 
тараф ўзига яхши муносабат сақланиб қолишига умид қила олади, холос. 
Етакчи куч тажовузкор бўлса, унга қарши турган маъқул. Қолаверса, 
кучсизроқ тараф билан иттифоқ тузилгач, кучли тараф бу иттифоқда ўз 
таъсирини орттириб боради, чунки кучсизроқ тарафда бу бирликка кўпроқ 
эҳтиёж бўлади. 
Уолт томонидан жануби-ғарбий Осиёда иттифоқлар тузилиши таҳлил 
қилинганда шу аниқландики, давлатлар деярли доим ташқи хавфларга қарши 
туришга ҳаракат қилишади. Кўпинча мувозанат ва қаршилик тактикасини 
қўллаш Европа тарихида табиий ҳол ҳисобланган: бир неча давлатлар ўзлари 

учун таҳдид деб билган Филипп II, Людовик ХIV, Буюк Фредрих, Наполеон, 
Кайзер Вилгелм ва Гитлер кабиларни бартараф қилиш учун иттифоқларга 
бирлашишган ва шерикларни ўзгартиришган. Аммо, Уолт шуни ҳам тан 
оладики, «маълум вазиятларда» баъзи мамлакатлар эргашиш йўлини ҳам 
танлаши мумкин. Рендалл Швеллерга кўра, ревизионист давлатлар 
юксалаётган кучга эргашишга кўпроқ мойил бўлишади ва ўзгаришлардан 
статус-квога ютуқ билан чиқишга умид қилишади. Уолтнинг айтишича, 
кучлироқ давлатга эргашиш, бундан ташқари, унда тажовузкорлик йўқлигига 
маълум даражада ишонч бўлишини таълаб қилади. 
Бир давлат бошқа бирор давлатга қаршилик қилишда асосий ёки 
иккинчи даражали ўрин тутиши мумкин. Биринчидан, агар А давлат Б 
давлатни ўзига душман деб билса, у Д ва Е давлатлар билан иттифоққа 
бирлашиб, ўз ҳарбий ва бошқа имкониятларини кучайтириб (бу эса 
қуролланиш пойгасини келтириб чиқаради), ёки шу усулларни бирлаштириб 
кучлар мувозанатини ўзгартиришга ҳаракат қилади. Шундай вазиятда А ва Б 
давлатлар бир-бирига асосий душман бўлади. Иккинчидан, А давлат ҳеч бир 
бошқа давлатни бевосита душман деб билмаслиги, аммо Б ва Д давлатлардан 
бирортаси кучайиб кетса, А давлатга хавф туғдиришини ҳисобга олиб, улар 
ўртасидаги мувозанатдан манфаатдор бўлиши мумкин. Шундай вазиятда А 
давлат ўзаро асосий душман бўлган Б ва Д давлатларга нисбатан иккинчи 
даражали душман бўлади. 
Хитой ўзини Шарқий Осиёдаги асосий куч сифатида намойиш қилса, 
бошқа давлатлар қандай йўл тутади? Шубҳасиз, муносабатлар турли-туман 
бўлади. Хитой АҚШни ўзининг асосий душмани деб билгани учун АҚШ 
унинг ҳукмронлигига қарши чиқиб, унга асосий душман бўлиши мантиқан 
тўғри бўлади. Бу Европа ёки Осиёда ҳеч бир асосий куч етакчилик 
қилмаслигини таъминлашга қаратилган анъанавий америкача сиёсатнинг 
давоми бўлади, дейиш мумкин. Европада бу масала долзарб эмас, лекин 
АҚШнинг Осиё бўйича сиёсатида долзарб ҳисобланади. АҚШ билан маданий, 
сиёсий ва иқтисодий яқин муносабатларга эга Европадаги суст иттифоқ 

Америка хавфсизлигига таҳдид қилмайди. Аммо ягона, қудратли ва ўз кучига 
ишонган Хитой таҳдид қилиши мумкин. Шарқий Осиёда Хитой устунлигини 
бартараф этиш учун керак бўлса, уруш очишга тайёр бўлиш АҚШ 
манфаатларига тўғри келадими? Агар Хитой иқтисодиёти ўсишда давом этса, 
бу XXI аср бошларида Америка сиёсатчилари дуч келадиган ягона энг жиддий 
муаммога айланиши мумкин. Агар АҚШ Хитойнинг Шарқий Осиёдаги 
устунлигига чек қўйишни ҳақиқатан ҳам истаса, бу мақсадга эришиш йўлида 
Япония билан иттифоққа ўтиши, Осиёнинг бошқа давлатлари билан яқин 
ҳарбий-сиёсий муносабатлар йўлга қўйиши, Осиёдаги ҳарбий иштирокини ва 
ишга солиш мумкин бўлган ҳарбий гуруҳларни кўпайтириши керак. Агар 
АҚШ Хитой етакчилиги билан курашишни истамаса, унда ўз 
универсализмидан воз кечишига, Тинч океанининг нариги томонидан туриб, 
ҳодисаларга таъсир ўтказа олиш имконияти кескин қисқарганлигини тан 
олишига тўғри келади. Бошқа барча усуллар улкан ҳаражат ва хавфларга олиб 
келади. Энг катта хавф шундаки, АҚШ аниқ танлов қилмасдан, Хитой билан 
урушга бу уруш миллий манфаатларга мос ёки мос эмаслигини, бу урушни 
самарали олиб боришга тайёр ёки йўқлигини яхши ўйлаб кўрмасдан кириши 
мумкинлиги бўлади.
Назарий жиҳатдан, бошқа бирор кучлироқ давлат Хитойга рақиб 
сифатида пайдо бўлса, АҚШ кучлар мувозанатида иккинчи даражали бўлиб, 
уни тутиб туришга ҳаракат қилиши ҳам мумкин. Бунда фақат Япония ҳаёлга 
келади ва бунинг учун Япония ўз сиёсатини тубдан ўзгартириши: Япон 
армияси қайта қуролланишини тезлаштириши, ядровий қуролга эга бўлиши ва 
Осиёнинг бошқа давлатлар томонидан қўллаб-қувватланиш учун Хитой билан 
фаол рақобат қилиши керак. Шунга қарамасдан, Япония АҚШ бошчилик 
қилган Хитойга нисбатан қаршиликда қатнашиши мумкин, аммо унинг ўзи 
Хитойга асосий рақиб бўлиш эҳтимоли жуда кам бўлса ҳам, лекин йўқ эмас. 
Қолаверса, АҚШ ҳеч қачон иккинчи даражали ўйинчи бўлишга қизиқиш ҳам, 
бунга қобилият ҳам кўрсатмаган. Янги ва кичик давлат сифатида, Наполеон 
даврида шундай қилишга уриниб кўрган, аммо бу охир-оқибат Британия билан 

ҳам, Франция билан ҳам урушга олиб келган. ХХ аср биринчи ярмида эса, у 
Европа ва Осиёда кучлар мувозанатини таъминлашга деярли куч сарфламади. 
Натижада, бузилган мувозанатни тўғирлаш учун Жаҳон урушларига аралашиб 
қолди. совуқ уруш даврида Совет Иттифоқига асосий душман бўлиш учун 
АҚШдан бошқа муқобил йўқ эди. Шундай қилиб, АҚШ ҳеч қачон йирик куч 
сифатида иккинчи даражаси мувозанатчи бўлмаган. Бундай ўйинчидан нозик, 
эгилувчан, 
олдиндан 
айтиб 
бўлмайдиган 
ҳаракатлар 
ва 
ҳатто, 
иккиюзламачилик талаб этилади. Бундай сиёсат бир у томондан, бир бошқа 
томондан ёрдам олиш, (америкаликларнинг қадриятларига кўра) ахлоқан ҳақ 
бўлган давлат билан ҳамкорлик қилишдан бош тортиш, ва ҳатто унга 
душманлик қилиш, ахлоқан ноҳақ тарафга ёрдам беришни талаб қилган 
бўларди. Ҳатто, Япония Хитойга асосий рақиб сифатида олдинга чиқса ҳам, 
АҚШ учун бу мувозанатни қўллаб-қувватлаш масаласи ноаниқлигича қолади. 
Кўпинча, АҚШ икки потенсиал куч ўртасида мувозанатни таъминлашдан 
кўра, ўз ресурсларини бирор бевосита таҳдидга қарши йўналтиришни афзал 
деб билади. Қолаверса, Осиё мамлакатларида эргашишга мойиллик 
мавжудлиги, АҚШнинг иккинчи даражали бўлишга қилган ҳаракатларини 
йўққа чиқаради.
Эргашиш миқёси ишонч даражасига боғлиқ бўлгани учун, қуйидаги уч 
тахмин юзага келади. Биринчиси, ўзаро эргашиш бегона давлатлардан кўра, 
бир цивилизацияга тегишли ёки маданий ўхшашликларга эга мамлакатлар 
ўртасида юзага келиши эҳтимоли кўпроқ. Икки мамлакат бундай 
умумийликларга эга бўлмаса, бир давлат иккинчисига эргашиш эҳтимоли 
камроқ бўлади. Иккинчиси, ишонч даражаси вазиятга ҳам боғлиқ. Мисол учун, 
ёш бола бошқа болаларга қарши чиққанда катта эҳтимол билан, ўз акасига 
ишонади; улар уйда ёлғизликларида эса уканинг ўз акасига суяниши эҳтимоли 
камроқ. Бундан келиб чиқадики, турли цивилизацияларга тегишли 
мамлакатлар ўртасида алоқалар қанчалик қизғин бўлса, цивилизациялар ичида 
ўзаро эргашишга мойиллик шунча кўп бўлади. Учунчиси, турли цивилизация 
аъзоларида ишонч дажараси турлича бўлгани учун уларда эргашишга 

мойиллик даражаси ҳам фарқланиши мумкин. Масалан, Яқин Шарқда кенг 
тарқалган «кучлиларга эргашиш» сиёсати Араб давлатларида «ишончга 
арзимайдиган киши» маъносидаги маталлар билан мос келади. 
Бу омилларга қўшимча равишда, эргашиш ёки мувозанатга ёрдам 
беришда кучлар тақсимотидан умид ва афзал кўришлар таъсир қилади. 
Европадаги жамиятлар абсолютизм фазасидан ўтишган, аммо Осиё 
тарихининг аксар қисмига хос бўлган бюрократик империя ёки «шарқ 
мустабидлиги»ни айланиб ўтишган. Феодаллик сиёсий плурализмга асос 
бўлган: ваколат ва кучнинг бир идорага марказлашмасдан, тарқалиб 
кетганлиги ҳам табиий, ҳам шундай бўлишини хоҳлашган. Шунинг учун, 
халқаро даражада ҳам турли кучлар мувозанати – табиий ва исталган ҳодиса 
бўлиб келган, ҳамда сиёсатчилар уни сақлаб, қўллаб-қувватлаш вазифасини 
бажарадилар. Шунинг учун, мувозанат бузилишига таҳдид бўлган тақдирда, 
тутиб туриш сиёсатига мурожаат қилинади. Қисқа қилиб айтганда, халқаро 
ҳамжамиятнинг Европа модели унинг ички жамият тузилишида акс этади.
Бошқа томондан, Осиё бюрократик империяларида ижтимоий ёки сиёсий кўп 
фикрлиликка ва ваколатларнинг тақсимланиш фикрига деярли ўрин ҳам 
бўлмаган. Европадан фарқли равишда, Хитой тарихининг ўзидаёқ кучлиларга 
эргашиш қарши чиқиш сиёсатидан кўра кўпроқ аҳамият касб этган. Люсен 
Пайнинг айтишича, «1920 йилларда жангчилар биринчи ўринда катта кучга 
қўшилиш уларга нима бериши ҳақида ўйлаб кўришган, ундан кейингина 
ўзидан кучсизларни қўшиб олиш қандай фойда бериши ҳақида бош 
қотиришган… Хитой жангарилари учун мустақиллик, анъанавий Европа 
тизимларида бўлгани каби, энг муҳим қийматга эга бўлмаган, ундан кўра улар 
ўз қарорларини қудратли тарафга қўшилишга асослаган». Эверй Голдштейн 
ҳам шу фикр тарафдори сифатида айтганки, 1949-1966 йилларда авторитар 
тузум нисбатан барқарор даврда ҳам Хитой коммунистлари эргашиш 
сиёсатини олиб борган. Маданий инқилоб вазиятни ноаниқлик ва анархияга 
яқинлаштириб, сиёсатчилар ҳаётига таҳдидлар бошлангач, қарши туришга 
асосланган мувозанат сиёсати асосий ўринга чиқди. Тахминларга кўра, 1978 

йилдан кейин ҳукумат тузилиши янада аниқлашгач, эргашиш яна қайта 
уйғонди.
Тарихан, хитойликлар давлат ичи ва ташқарисидаги муносабатларда 
катта фарқ билан ҳаракат қилишмайди. Улар тасаввуридаги дунё тартиби – 
Хитой ички тартибларининг давоми бўлиб, коинотнинг энг тўғри тартиби 
ҳисобланади, ҳамда Хитой цивилизацияси – ўсиб борувчи консентрик айлана 
марказида ўзини ўзи доим қайта тиклай олади деб билишади. Родерик 
Макфаркер айтганидек: «Анъанавий хитойликларнинг ташқи дунёга 
муносабати конфуцийчиликнинг аниқ тузилмаларга асосланган поғонали 
жамият ҳақидаги тасаввурларига кўра шаклланган. «Осмонда икки қуёш 
бўлмагани каби ерда ҳам икки ҳукмдор бўлмайди» дея бошқа давлатлар 
қироллари Марказий Қиролликка ўлпон тўловчилар сифатида кўрилган. 
Натижада, хитойликлар ҳеч қачон кўп қутбли, ҳатто кўп томонлама 
хавфсизлик тушунчалари тарафдор бўлмаган. Умуман олганда, осиёликлар 
халқаро муносабатларда «поғонали жамият»ни қабул қилишга мойил: Шарқий 
Осиёда Европадаги каби энг юқори поғона учун жанглар бўлмаган. Ҳозирда 
амалда бўлган ва Европа тарихига хос бўлган кучлар мувозанати Осиёга 
буткул бегона. Минтақада XIХ аср ўрталарида Ғарбий етакчи мамлакатлар 
пайдо бўлгунига қадар, Шарқий Осиёдаги халқаро муносабатлар 
Синоцентрик, яъни Хитой атрофида шаклланган бўлиб, бошқа мамлакатлар 
Пекинга тобелик, Пекин билан ҳамкорлик ёки Пекин автономлигининг турли 
даражаларида мавжуд бўлган. Албатта, Конфуцийликнинг дунё тартиби 
ҳақидаги идеали ҳеч қачон тўлиқ амалиётда бўлмаган. Шунга қарамасдан, 
халқаро сиёсатнинг Осиё модели – кучлар поғоналашуви – Европанинг кучлар 
мувозанати моделидан тубдан фарқ қилади. Дунё тартиби ҳақидаги шундай 
тасаввурларга асосан, ички сиёсатда «эргашиш»га мойил бўлган хитойликлар 
ушбу қарашни халқаро муносабатларга қўллаши ҳам ажабланарли эмас. 
Бошқа давлатлар ташқи сиёсатлари шаклланишида бу қараш қанчалик ўрин 
тутиши уларнинг конфуцийчилик маданиятига қай даражада мунсублигига ва 
уларнинг Хитой билан тарихий муносабатларига боғлиқ. Маданий 

муносабатларда Корея Хитой билан кўп умумийликларга эга ва тарихан 
Хитойга ён босади. Сингапур эса совуқ уруш давридаги коммунистик 
Хитойни ўзига душман деб билган. Лекин, 1980 йилда Сингапур ўз фикрини 
ўзгартирди ҳамда Сингапур етакчилари АҚШ ва бошқа давлатларни Хитой 
қудратининг реаллиги билан ҳисоблашишга чақиришда фаоллик кўрсатди. 
Аҳолисининг асосий қисмини хитойликлар ташкил этган ва анти-Ғарб 
қарашларга эга етакчилар таъсирида бўлган Малайзия ҳам Хитойга кучли 
боғлиқлик сезади. Таиланд Европа ва Япон империализмига мослашиш орқали 
ўз мустақиллигини сақлаб қолган ва Хитой билан муносабатларда ҳам шундай 
йўл тутмоқда. Бу эса хавфсизликка таҳдид келтириб чиқариши, етакчиларнинг 
фикрига кўра бу таҳдид Ветнам томонидан келиши мумкин. 
Индонезия ва Ветнам – Хитойга қарши туриш ва у билан мувозанатни 
таъминлашда Жабуни-шарқий Осиёда энг асосий ўрин тутган икки давлат 
ҳисобланади. Индонезия – улкан мусулмон давлат ва географик жиҳатдан 
Хитойдан узоқ. Аммо, бошқа давлатлар ёрдамисиз Хитойнинг Жанубий Хитой 
денгизидаги ҳукмронлик даъволарига қарши тура олмайди. 1995 йил кузида 
Индонезия ва Австралия ўртасида хавфсизлик келишуви тузилди. Унга кўра, 
«душман томонидан ҳужум»лар бўлган ҳолда, улар ўзаро маслаҳат билан иш 
тутушга келишиб олишди. Икки томон ҳам келишувнинг Хитойга қарши 
қаратилмаганлигини таъкидлаган бўлса ҳам, улар душманлик ҳаракатларини 
қилиш эҳтимоли энг юқори бўлган давлат деб айнан Хитойни белгилашди. 
Ветнам асосан конфуцийчилик маданиятига мансуб давлат ҳисобланади, аммо 
тарихан Хитой билан антагонистик (душманлик) муносабатларида бўлган ва 
1979 йилда у билан қисқа урушга дош бера олди. Хитой ҳам, Ветнам ҳам 
Спретли оролларидаги суверенитетига даъво қилди – 1970 ва 1980-йилларда 
икки давлат ҳарбий флотларининг жанговар тўқнашуви юз берди. 1990-
йилларда Ветнамнинг ҳарбий салоҳияти Хитойникига нисбатан камайди. 
Бунинг натижаси сифатида, Ветнам биргаликда Хитойни зарарсизлантириш 
учун шерик топишни Шарқий Осиёдаги бошқа ҳар қандай давлатдан кўпроқ 
хоҳлайди. Унинг 1995 йилда АСЕАНга кириши ва АҚШ билан 

муносабатларини яхшилаши бу борадаги энг муҳим икки қадами бўлди. 
Бироқ, ўзаро ички келишмовчиликлар ва бу ташкилотнинг Хитойга қарши 
боришни очиқ равишда хоҳламаслиги АСЕАН анти-Хитой иттифоққа 
айланишининг ёки Ветнам Хитойга қарши борганда АСЕАН унга айтарлик 
ёрдам бера олишининг эҳтимолини жуда камайтиради. Хитойни тутиб 
туришга АҚШ кўпроқ қизиқиш билдирди, аммо АҚШ Хитойнинг Жанубий 
Хитой денгизидаги ҳукмронлик даъволари билан курашишга қанчалик 
киришиши 1990-йиллар ўртасида ҳали аниқ эмас. Ниҳоят, Ветнам учун сўнгги 
энг ёмон муқобил бўлиб Хитой манфаатларини ҳисобга олиш ва 
«финландизация» 
йўлини 
танлаш 
бўлиб 
қолиши 
мумкин. 
Бу 
ветнамликларнинг «ғурурини топташи мумкин, лекин… омон қолишни 
кафолатлайди». 
1990-йилларда Хитой ва Шимолий Кореядан ташқари Шарқий Осиёнинг 
барча давлатлари минтақада АҚШнинг ҳарбий иштироки сақланиб қолишини 
ёқлаб чиқди. Аммо, аслида эса, Ветнамдан ташқари барча давлатлар Хитой 
манфаатларини ҳисобга олган ҳолда ҳаракат қилишларини кўрсатди. 
Филлипин ўз ҳудудида Американинг ҳарбий ҳаво ва денгиз базаларининг 
ёпилишига эришди ва Окинавада АҚШ жангари гуруҳлари сақланиб 
қолишига қаршиликлар кучайди. 1994 йилда Таиланд, Малайзия ва Индонезия 
ўз сувларига АҚШнинг жануби-шарқий ёки жануби-ғарбий Осиёдаги ҳарбий 
иштирокида таъминотчилик қилувчи олти кемаси сузувчи база сифатида 
юборилиши сўровига рад жавобини берди. Яширин ҳурматнинг яна бир 
мисоли сифатида, АСЕАН минтақавий форумининг биринчи учрашувидаёқ 
аъзолар Хитойнинг Спретли ороллари мавзуси кун тартибига киритилмаслиги 
сўровига розилик берди. 1995 йилда Хитой Филлипиннинг Мисчиф рифини 
эгаллаб олгани эса АСЕАНнинг ҳеч бир аъзосида қаршилик уйғотмади. 1995–
1996 йилларда Хитой Тайванга сўз билан ҳам, ҳарбий куч билан ҳам таҳдид 
қилди, Осиё ҳукуматлари эса бунга яна сукунат билан муносабат билдирди. 
Уларнинг эргашиш сиёсати бўйича ҳаракатини Майкл Оксенберг аниқ 
хулосалаб берди: «Осиё етакчилари шундан ҳавотирдаки, бундай ҳаракатлар 

кучлар мувозанатини Хитой томонга кўпроқ оғдириши мумкин, аммо улар ўз 
келажагидан ҳавотир олиб, Пекин билан қарама-қаршиликка боришни 
истамайди» ҳамда «анти-Хитой юришида улар АҚШга қўшилмайди».
Хитойнинг юксалиши Япония учун асосий масала бўлади ва японлар 
қандай стратегия бўйича давом этиш борасида жиддий иккиланишларга дуч 
келиши аниқ. Хитойга эргашиб, баъзи масалаларда унга ён бериш керакми? 
Японлар иқтисодий масалаларда устунлигинг тан олиниши эвазига Хитойнинг 
ҳарбий-сиёсий ҳукмронлигига рози бўлиш керакми? АҚШ–Япония 
келишувига янги мазмун ва шижоат бериш орқали Хитойни тутиб турувчи 
иттифоқни янгилашга ҳаракат қилиши керакми? Хитой ҳужумларидан ўз 
манфаатларини ҳимоя қилиш учун ўз ҳарбий қудратини шакллантириши 
керакми? Эҳтимол, Япония бу саволларга узил-кесил жавоб беришдан иложи 
борича ўзини олиб қочар. 
Хитойга қарши туриш ва уни тутиб туриш бўйича ҳар қандай онгли 
ҳаракатларнинг негизида АҚШ-Япония ҳарбий иттифоқи туриши керак. 
Япония иттифоқнинг мақсади шундай ўзгаришига аста-секин розилик 
билдириши ҳақиқатга яқин. У рози бўлиши учун қуйидагиларга аниқ ишончи 
бўлиши керак: 1. Американинг бутун дунёда ягона юксак куч сифатида 
чиқиши ва дунё ишларида фаол етакчи бўлиб қолиши; 2. Осиёда ҳарбий 
иштирокини сақлаб қолиб, ўз мажбуриятларини бажариши ва Хитойнинг 
таъсир доираси кенгайишига фаол қарши курашиши; 3. Ресурс ҳаражатлари ва 
уруш эҳтимоли кам қолган ҳолда, АҚШ ва Япониянинг Хитойни тутиб туриш 
қобилияти. 
АҚШ томонидан бирор кучли ва аниқ қарор бўлмаган тақдирда, Япония 
Хитойга эргашиши мумкин. Япония Шарқий Осиёда босиб олиш сиёсати олиб 
борган ва аянчи натижаларга олиб келган 1930 ва 1940 йилларни ҳисобга 
олмаганда, тарихан у айни дамда кучли деб ҳисобланган давлат билан 
иттифоққа киришиб, ўз хавфсизлигини таъминлайдиган давлат бўлган. Ҳатто, 
1930 йилда ҳам, Япония ўша давр глобал сиёсатининг ғайратли ҳарбий-ғоявий 
кучи бўлган Берлин–Рим–Токио учлар иттифоқига қўшилган. Ўша асрнинг 

бошида, у онгли равишда инглиз-япон иттифоқига ҳам қўшилган эди, чунки 
ўша пайтда Буюк Британия жаҳон майдонида етакчи куч ҳисобланарди. 1950 
йилда ҳам худди шу тарзда, дунёда кучлилардан бўлган ва унинг 
хавфсизлигини таъминлай оладиган АҚШ билан бирлашди. Хитойликларга 
ўхшаб, японлар ҳам халқаро сиёсатни поғонали деб билишади, чунки 
уларнинг ички сиёсати ҳам шундай. Бир япон олими айтганидек, «Японлар 
халқаро ҳамжамиятдаги ўрнини ўз ички жамиятига хос бўлган хусусиятларга 
асосан, вертикал, поғонали тузилма сифатида тасаввур қилади. Япониянинг 
бундай тасаввурга келишида тарихда узоқ давом этган хитой-япон 
муносабатлари катта аҳамият касб этган (ўлпон тизими). 
Хуллас, Япония сиёсати кўпинча мувозанатчи бўлиш эмас, эргашиш ва 
кучли томон билан иттифоқлашиш бўлиб келган. Узоқ муддат ўша ерда 
яшаган Ғарб фуқароси сўзларига кўра, «Японлар «форс-мажор»ларда таслим 
бўлишда ва ўзидан кучлилар билан бирлашишда кўпчиликдан чаққон… 
кучсизланиб, етакчиликни йўқотаётган кучга орқа ўгиришда эса ҳеч ким 
уларчалик чаққон эмас». Осиёда АҚШнинг таъсири камайиб, Хитой аҳамияти 
ошиб бораётгани учун Япония сиёсати ҳам шунга мос равишда ўзгаради. 
Аслида, у аллақачон ўзгариб бошлаган. Хитой-Япон муносабатларида, Кишор 
Мабубанинг айтишича, «ким катта?» деган асосий савол мавжуд ва бунга 
жавоб ҳам аниқлашиб боряпти. «Ҳеч қандай келишув ёки очиқча баёнот 
бўлгани йўқ, лекин, 1992 йилда Хитой халқаро муносабатлардан нисбатан 
четда турганда, Япон императори Хитойга ташриф буюришга қарор қилгани 
бунга ишора билан жавоб беради. 
Идеал ҳолда, япон халқи ва етакчилари ўтган бир неча ўн йиллик 
давомидаги каби АҚШ ҳимоясида қолишни афзал кўрган бўларди. Бироқ, 
Осиёда АҚШ таъсир доираси камайиб боргани сари, Японияни Осиё дунёсига 
тегишли деб биладиган ички кучлар ҳам тобора ортиб боради ва японлар 
эртами, кечми, шарқий Осиёда қайта дунёга келган Хитой ҳукмронлигини 
қабул қилишдан бошқа иложи қолмайди. Мисол учун, «XXI асрда Осиёга 
қайси давлат энг кўп таъсир ўтказувчи бўлади?» деган 1994 йилда берилган 

саволга япон жамиятининг 44 фоизи Хитой деб жавоб берди, 30 фоизи АҚШ 
ва фақат 16 фоизи Япония деган фикрда экани аён бўлди. Юқори даражали 
япон олими: «Япония Хитойнинг юксалишига мослашиб боради», дейди ва 
АҚШга буни ўйлаб кўришни таклиф этади. Биринчи фикр ҳақиқатга яқинга 
ўхшайди, чунки АҚШдан ҳали ҳам жавоб келмади-ку.
Хитой етакчилиги Шарқий Осиёда беқарорлик ва можароларни 
камайтиради. АҚШ ва Ғарбнинг у ердаги таъсирини ҳам камайтириб, АҚШ 
азалдан олдини олишга уриниб келган ҳодисани тан олишга мажбур бўлади, у 
ҳам бўлса – энг муҳим минтақада ўзидан бошқа давлат ҳукмрон бўлишидир. 
Бироқ, бу ҳукмронлик Осиёнинг бошқа давлатлари ва АҚШ манфаатларига 
қанчалик таҳдид қилиши Хитойдаги вазиятга боғлиқ. Иқтисодий ўсиш ҳарбий 
куч ва сиёсий таъсирни оширади, лекин, шу билан бирга, сиёсий жараёнлар 
ривожланиб, янада очиқ, плуралистик, эҳтимол, демократик сиёсий тузум 
томон ҳаракатга туртки бўлиши ҳам мумкин. Иқтисодий муваффақиятлар 
Жанубий Корея ва Тайванда худди шундай натижалар кўрсатган. Фақат, бу 
икки давлатда демократик ўзгаришларда фаоллик кўрсатган сиёсий етакчилар 
христиан бўлишган.
Конфуцийликдан мерос қолган ягона ҳукумат, тартиб, поғоналарга 
алоҳида урғу берилиши ва жамоанинг шахсдан устунлиги демократлаштириш 
учун улкан тўсиқ бўлади. Қолаверса, иқтисодий ўсиш туфайли Хитойда аҳоли 
турмуш даражаси борган сари ўсиб бормоқда, бу эса йирик ўрта қатлам 
аҳолисини шакллантиради, иқтисодий куч давлат назоратидан ташқарида 
тўпланишига олиб келади. Шунингдек, Хитой аҳолиси савдо, сармоялар ва 
таълим туфайли чет эл билан мустаҳкам боғланган. Буларнинг барчаси сиёсий 
плюрализм – кўп фикрлиликка ижтимоий асос бўлиб хизмат қилади.
Одатда, авторитар тизим сиёсий очиқликка ўтиши учун ҳукуматга 
ислоҳотчи шахслар келиши илк туртки бўлади. Хитойда бундай бўладими? 
Ден Сяопиннинг биринчи издоши эмас, иккинчиси даврида бўлиши эҳтимоли 
кўпроқ. Катта эҳтимол билан, янги асрда Хитой жанубида ўз олдига сиёсий 
мақсадлар қўядиган гуруҳлар пайдо бўлади ва фақат номда қолиб кетмаса, 

ҳақиқатда сиёсий партияларнинг илк куртаклари бўлади. Бундай гуруҳлар, 
Тайван, Гонгконг ва Сингапурдаги хитойликлар билан яқин алоқада бўлиши 
ва улар томонидан қўллаб-қувватланиши ҳақиқатга яқин. Агар жанубда 
шундай гуруҳлар пайдо бўлиб, Пекиндаги ҳукумат ислоҳотчилар қўлида 
бўлса, давлатда сиёсий ислоҳотлар бўлиб ўтиши мумкин. Демократияга ўтиш 
сиёсатчиларни миллатчи шиорларга ундаши мумкин, бу ўз навбатида, уруш 
эҳтимолини келтириб чиқариши эҳтимоли ҳам йўқ эмас. Лекин, плюралистик 
тизим Хитойнинг бошқа давлатлар билан муносабатларини юмаштиши 
ҳақиқатга яқинроқ. 
Балки, Фридберг юқорида айтганидек, Европа тарихи – Осиё учун 
келажакдир. Ундан ҳам эҳтимоллиси, Осиё тарихи унинг ўзи учун келажак 
бўлади. Осиё учун танлов шу иккиси орасида: ё низолар орқали кучлар 
мувозанатини таъминлаш, ё бир давлат ҳукмронлиги орқали тинчлик 
ўрнатиш. Ғарб мамлакатларида низо ва мувозанат ўртасида танлаш имконияти 
бор эди. Тарих, маданият ва кучлар даражаси Осиёда тинчлик ва бир давлат 
ҳукмронлиги йўлини танлаш кераклигига ишора қилади.1840–1850 йилларда 
Европанинг майдонга чиқиши билан бошланган давр ўз ниҳоясига етмоқда, 
Хитой яна минтақавий етакчилигига, Шарқ эса яна ўзига мос ўрнига қайтиб 
келмоқда. 

жүктеу/скачать 3.88 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: