Экстенсивті ұдайы өндіріс – бұл бұрынғы техникалық негізде және қызметкерлердің бұрынғы біліктілік деңгейінде қосымша өндіріс факторларын тарту есебінен өндіріс масштабының ұлғаюы.
Өндірістің экстенсификациясын қамтамасыз етудің жолдары: жұмысшылардың санын көбейту, жұмыс уақытын ұзарту, инвестициялардың көлемін өсіру, жаңа жерлерді игеру, басқару аппаратын кеңейту, шикізат және энергия көлемін өсіру және т.б.
Интенсивті ұдайы өндіріс – бұл өндіріс факторларының сапалық өзгеруімен сипатталады, яғни, өндірістің жаңа техникалық негізге ауысуы.
Интенсивті ұдайы өндіріс типы өзінің дамуында екі кезеңнен өтеді.
Бірінші кезең – жартылай интенсификация, барлық қол еңбекті машиналық еңбекпен алмастыру. Бұл кезеңде интенсификация тек бір ғана фактор арқылы жүзеге асады - ол жұмыс күші.
Екінші, жоғарғы кезең - еңбек өнімділігінің өсуі барлық өндіріс факторларды үнемдеу арқылы жүзеге асырылады.
Өндірістің дамуын интенсивті жолмен қамтамасыз ету үшін:
техниканың жаңаруы және өндірістің модернизациясы;
барлық ресурстарды тиімді қолдану;
өндірістің салалық құрылымының прогрессивті жылжуы;
материалды ресурстарды үнемдеу;
кадрлардың біліктілігін жоғарлату;
еңбек тәртібін күшейту, еңбек мотивациясын күшейту;
табиғатты қорғау шаралары;
басқару ды жетілдіру;
сыртқы экономикалық байланыстарды рационалдау қажет.
Нақты өмірде интенсивті және экстенсивті факторлар белгілі бір көлемде ұштасады, бірін бірі толықтырып отырады. Мұндай ұдайы өндірістің түрін аралас ұдайы өндіріс деп атаймыз.
Макроэкономика – бұл экономикалық теорияның бөлімі, экономиканы тұтастай күрделі құрылым ретінде қарастырумен микроэкономикадан ерекшеленеді.
Макроэкономиканың басты мәселелері – экономикалық өсу, инфляция, жұмыссыздық, сондай–ақ макроэкономика экономикалық ауытқұлар, макроэкономикалық саясат, елдер арасындағы макроэкономикалық өзара қатынастарды қарастырады.
Кез-келген ұлттық экономиканың алдында келесі мақсаттар тұрады:
Экономикалық өсу.
Баға деңгейінің тұрақтануы, яғни, инфляцияның болмауы.
Толық жұмысбастылық.
Сауда балансы. Экспорт пен импорттің балансы.
Ұлттық есеп шот жүйесінің негізгі көрсеткіштеріне төмендегілер жатады:
жалпы ұлттық өнім (ЖҰӨ);
жалпы ішкі өнім (ЖІӨ);
таза ұлттық өнім (ТҰӨ);
ұлттық табыс (ҰТ);
қолдағы табыс (ҚТ).
Жалпы ұлттық өнім (ЖҰӨ) – бұл белгілі-бір кезеңде аталған елдің экономикалық субъектілерімен өндірілген соңғы тауарлар мен қызметтердің нарықтық құны.
“Соңғы өнім” категориясына тоқталып өтейік. “Соңғы өнім”- бұл өңдеуді талап етпейтін тұтынуға дайын тауарлар. Бұдан басқа аралық өнімдер болады. Аралық өнімдер – бұл тұтынуға дайын емес және көп жағдайда өндірісте қолданылатын тауарлар.
ЖҰӨ есептеудің үш әдісі бар: шығындар, табыстар және қосымша құн бойынша.
Шығындар бойынша ЖҰӨ экономикадағы барлық соңғы сатып алудың соммасы ретінде анықталады.
- үй шаруашылығының жеке тұтыну шығындары;
- жалпы инвестиция;
- тауар мен қызметтерді мемлекеттік сатып алу;
NХ - таза экспорт (импорт - экспорт).
Табыстар бойынша ЖҰӨ барлық факторлық табыстардың сомасы, сондай-ақ амортизация және таза жанама салықтан тұрады.
W – қызметкерлер мен жұмысшылардың жалақысы;
R – жер рентасы;
і – ақша капиталынан айналатын пайыз;
P – фирма және кәсіпорынның пайдасы, табысы.
ЖҰӨ қосылған құны бойынша есептеу өндірістің әр кезеңдегі қосылған құндардан тұрады. Қосылған құн – бұл аталған кәсіпорынның өндіріс үрдісінде жасалған және нақты өнімнің құның жасаудағы кәсіпорынның үлесін есепке алатын құн, яғни, еңбекақы, пайда, амортизация, несие бойынша пайыз, көлік шығындары, жарнама шығындары.
Достарыңызбен бөлісу: |