Қазақстан Республикасының ғылым және білім министрлігі Батыс Қазақстан гуманитарлық академиясы

Мәдениет әлеуметтану үшін маңызы қоғамнан кем емес түсінік. Егер қоғам – адамдар жиынтығы болса, мәдениет – олардың іс-әрекеті қорытындысының жиынтығы.

1. 
   Анықталуы.
   

XX ғ. жабайы халықтарды зерттеген антропологтар бұл түсінікке жаңа мән берді. Мыс: австралия аборигендерінде опера театры не картина галереясы жоқ, бірақ оларды біріктіріп тұрған құндылықтар жүйесі бар. Бұл құндылық жүйесі тіл, ән, би, дәстүр, мінез-құлық түрі арқылы бейнеленеді. Өз жиынтығында ол сол қоғамның өмір сүру үлгісін көрсетеді. Ал мұндай белгілер өркениетті халықтарға да тән. Сөйтіп мәдениет түсінігі қоғамның рухани және материалдық жетістіктерін бейнелейтін жаңа мазмұнға ие болды.

2. 
   Мәдениет құрамы
   

Мәдени динамикаға мәдениет өзгеруін сипаттайтын механизмдер мен үрдістерді жатқызады.

3. 
   Мәдени статика
   

Екінші элементтер жиынтығы материалдық мәдениетті құрайды: кітап, храм, еңбек құрамы, тұрғын үй, галстук, сәндік бұйымдар және т.б. Бұлар адам қолымен жасалынған объектілер. Материалдық мәдениет элементтерін артефакталар деп атайды. Артефакталар белгілі бір символикалық мәнге ие, нақты бір қызмет атқарады және қоғам немесе белгілі бір адамдар тобы үшін айрықша құндылыққа ие.

Мәдени статика элементтері кеңістік арқылы шектелген. Басты бейнелері сәйкес бірнеше мәдениет шоғырланған географиялық аудан - мәдени ареал деп аталады. Мәдени ареал шекарасы мемлекет шекарасымен немесе бір қоғам шеңберімен шектелмейді. Мыс: славян мәдениеті – орыс, украин, белорус, болгар және т.б. ұлттық мәдениеттерді қосады.

Мәдени мұра - өткен ұрпақ қалдырған, келесі ұрпаққа құнды, қасиетті нәрсе ретіндегі өткен рухани немесе материалдық мәдениеттің бір бөлігі. Адам қолымен немесе санасымен жасалынған мәдениет элементтерінің бәрі бірдей мәдени мұра бола бермейді. Мыс: ұлттық киім – мәдени мұра, ал күнделікті ауысып жатқан мода – ол мәдени мұра емес. Мәдени мұра әрқашан да ерекше беделмен қорғалады, қасиетті ореалға ие. Сөйтіп мәдени мұра ұлт бірлігінің факторы болып табылады.

Бүкіл адамзат масштабында, барлығына бірдей мәдениет элементтерін мәдени универсалдар деп атайды. Олардың болу себебі барлық адамдар дене құрылысы жағынан бірдей, яғни бірдей биологиялық тұтынысқа ие, сол сияқты қоршаған орта жалпы адамзатқа бірдей проблемалар қояды.

1959 жылы Дж.Мердок 70-тен аса универсал бөліп шығарды: спорт, сәндік бұйымдар, фольклор, этикет, күнтізбе (календарь), еңбек бөлінісі, медицина, магия, неке, музыка, сан, жазалау шаралары, үкімет, жеке есім, полиция, меншік құқығы, қонаққа бару, ауа райын бақылау, жерлеу ритуалдары, декоративті өнер және т.б.

Мәдениеттің қазіргі өмірге қатысты жағын даралықтың, топтың, қоғамның өмір үлгісі мінездейді. Өмір үлгісі сол қоғамды басқалардан ерекшелендіретін мәдени қатынастар жүйесі. Өмір үлгісіне жататын бірнеше элементтер мыналар:

Мәнер. Қоршаған адамдардың не оң, не теріс бағасына ие болатын адам мінез-құлқының сыртқы нысаны. Мәнер ақсүйекті қарапайым адамнан, тәрбиеліні тәрбиесізден айырып тұрады. Егер жаман мәнер стихиялы түрде пайда болатын болса, жақсы мәнерді тәрбиелеу қажет. Мәнердің зиялы қауым мәнері және күнделікті мәнер сияқты түрлері бар. Мыс.: әйел адамның қолын сүю не бас киімді алып амандасу зиялы қауым мәнеріне жатады.

Церемония – белгілі бір оқиғаны, адамдарды не датаны атқаруға арналған символикалық мазмұндағы әрекет. Оның қызметі – атқарылып жатқан оқиғаның қоғам немесе белгілі бір әлеуметтік топ үшін аса құндылығын баса көрсету. Мыс.: Президент инаугурациясы - қоғам үшін маңызды церемония.

Ритуал діни, саяси (халықаралық шарттарға қол қою) және тұрмыстық аймақтарда да кең таралған.

Құлық. Моралдық мазмұнға ие салт. Бұл категория астына, сол қоғамда бар және адамгершілік бағаға ие мінез-құлық нысандары жатады. Мыс.: көптеген қоғамдарда көшеде жалаңаш жүру құлыққа жат болып саналады, ал кейбір қоғамдарда (негізінен Африка континентінде) ол құлыққа жат болып саналмайды. Сондықтан нені құлыққа жат деп санау - сол қоғам мәдениетіне байланысты болады. Бірақ мүгедек адамға күлу, әлсізді қорлау сияқты жалпы адамзат құлқына жат көріністер де болады.

Құлықтың ерекше нысаны – табу. Табу – белгілі бір әрекетке, сөзге, затқа салынатын абсолютті шектеу. Қазіргі қоғамда қан араласушылыққа (инцеста), каннибализмге, моланы қорлауға табу қойылған.

Ұнам – бір нәрсеге бейімділік, құмарлық, әдетте сұлулықты тану мен түсіне білуді білдіреді. Киімге деген ұнамдылық, киіне білудің жеке стилін қалыптастырады. Ұнам даралықтандырылған, себебі ол адамның жалпы қабылданған нормалардан қаншаға ауытқығанын көрсетеді. Қызығушылық - аз уақытқа созылатын, сезімдік құмарлық. Әр ұрпақтың өз қызығушылығы болады: джаз немесе рок және т.б. Өте көп адамдар тобын қамтыған қызығушылық мода, яғни сән деп аталады.

Сән – мәдени үлгілер мен нормалардың ауысуы, бір қызығушылықтың екіншімен алмасуы. Егер ұнам адамда өмір бойы сақталса, сән мен қызығушылық жиі өзгеріп отырады.

Сәннің жәй қызығушылықтан артықшылығы, ол әлеуметтік символ болып табылады. Сәнге құмарлық қалалық жерлерге тән, себебі, қалада адам мәртебесі еңбексүйгіштік пен мінез арқылы емес өмір стилі, материалдық жағдайы және ең бастысы киіне білу мәнері арқылы белгіленеді.

Құндылықтар. Мәдениет өз негізінде құндылықтар жүйесіне сүйенеді. Құндылықтар – көпшілік адам қолдаған және бөлісетін қайырымдылық, әділеттілік, достық, Отан сүйгіштік және т.б. туралы түсініктер. Құндылықтар ешқандай күдік-күмән тудырмайды, олар барлық адамдар үшін үлгі, эталон болып табылады. Адалдық құндылық болып табылады, ал одан ауытқу сатқындық болып саналады. Құндылықтарсыз ешқандай қоғам өмір сүре алмайды. Ал даралықтар, сол құндылықтарды таңдау бостандығына ие. Біреулер үшін ең жоғары құндылық - ақша, ал біреулер үшін моралдық тазалық. Кез-келген жеке адам қандай құндылыққа бағытталғанын анықтау үшін социологтар құндылықтық бағдар түсінігін ғылыми айналымға енгізді. Ол нақты бір құндылықты мінез-құлық нормасы ретінде таңдаудағы жеке қатынасты білдіреді.

Сөйтіп құндылықтар қоғамға, ал құндылықтық бағдар жеке адамға тиесілі.

Білімге қарама-қарсы бағытта аңыздар тұр. Аңыз - әлемнің және ондағы қоғам мен адам өмірінің ойдан, қиялдан тудырылған картинасы. Әлеуметтану, саясаттану ғылымдарында саяси аңыз деген термин бар. Мыс: қазіргі өркениетті қоғам мүшелерінің өзі мүмкіндіктер теңдігі дегенге сенеді, ал шын мәнінде ол ешқандай мүмкін емес нәрсе.

Сенім – белгілі бір идеяға деген сезімдік (эмоция) көзқарас. Сенімге алу – ешқандай дәлелдеусіз-ақ шындық деп тану, себебі сенім ешқандай дәлелдеуді талап етпейді. Мыс.: орта ғасырлық адамдар жердің жазық екендігіне және оны үш киттің ұстап тұрғанына сенді және оны дәлелденген шындық деп қабылдады. Қандай парадоксалды болса да, сенімге тек аңыздар ғана емес білім де сүйенеді. Мыс.: кез-келген ғалым өз теориясының нағыз шындық екендігіне сенімді. Сөйтіп сенім аңыз бен білімді бір-бірінен ажыратпайды.

Ар-ұждан кодексі. Адамдар мінез-құлқын реттейтін ережелер ішінде ұждан түсінігіне негізделген ерекше ережелер бар. Ол этикалық мазмұнға ие және адам өз есімін, беделін қорламау үшін өзін қалай ұстау керектігін көрсетеді. Олардың барлығының да шыққан тегі әлеуметтік. Ар-ұждан рулық, отбасылық, тектік және даралық болады. Рулық ар-ұждан әлеуметтік символды толықтырушы моралдық символ.

Еуропалық ақсүйектік (аристократия) мәдениетте ар-ұждан түсінігі оның ең ортаңғы элементі болып табылды. Ар-ұждан үшін ең қымбат баға - өз өмірін төледі. Кейбір қазіргі халықтарда, қанға-қан түсінігі бар, яғни өз руының не отбасының, не тегінің, не дара өзінің ар-ұжданып қорғауға бағытталған түсінік.

Элитарлы мәдениет. Элитарлы мәдениет қоғамның артықшылыққа ие болған бөлігінің мәдениеті. Ол әсем өнерді, салмақты музыканы және жоғары интеллектуалды әдебиетті қосады. Мыс.: Пикассо салған суретті, не Моцарт әуенін дайындалмаған адамның түсінуі қиын. Ал ондай дайындыққа екінің бірінің қолы жете бермейді. Олар орта білімді адамның қабылдау деңгейінен 20-30 есе озық отырады. Ол мәдениеттің тұтыну шеңбері - қоғамның өте білімді бөлігі. Элитарлы мәдениет формуласы «өнер үшін өнер».

Халық мәдениеті. Халық мәдениеті кәсіби дайындығы жоқ, белгісіз жасампаздар қолымен құрылады. Халық шығармаларының авторы белгісіз. Ол аңыздарды, ертегілерді, эпос, ән, жыр, билерді қосады. Орындалуына сәйкес халық мәдениеті элементтері даралық (аңыз айту), топтық (би не ән орындау) және көпшілік (карнавалдық шеру) болып бөлінеді. Фольклор – сол жердің дәстүріне байланысты және оны жасауға көңілі соққандардың бәрі қатысады.

Бұқаралық мәдениет. Ол ақсүйектердің әсемдік ұнамын не халықтың рухани ізденісін білдірмейді. Оның пайда болу уақыты XX ғасырдың ортасы, яғни бұқаралық ақпарат құралдарына (радио, баспасөз, теледидар, магнитофон) барлық әлеуметтік топ өкілдерінің қол жеткізуіне мүмкіндік туғызған уақыт. Поп не рок музыка, не көше қойылымдары – бұқаралық мәдениет үлгісі. Ол білім деңгейіне және т.б. қарамастан барлық адамдарға түсінікті және оны бәрі тамашалай алады.

Бұқаралық мәдениет элитарлық не халықтық мәдениетпен салыстырғанда шамалы көркемдік мәнге ие. Ол адамдардың сол қысқа уақыттағы сұранысын қанағаттандырады және кез-келген жаңа оқиғаға қарай ауытқып отырады. Сондықтан бұқаралық мәдениет үлгілері мыс. шлягерлер тез ескіріп, ұмытылады. Элитарлық не халық мәдениеті шығармалары мұндай жағдайға ұшырамайды. Поп мәдениет – бұқаралық мәдениеттің символдық аталуы, ал КИТЧ - оның бір түрі.

Субмәдениет. Қоғамның көпшілік мүшесі басшылыққа алатын салт-дәстүр, сенімдер, құндылықтар жиынтығы доминант – мәдениет деп аталады. Бірақ қоғам әр түрлі топтардан ( ұлттық, демографиялық, әлеуметтік, кәсіби) тұратындықтан, олардың әрқайсысында өз жеке құндылықтар жүйесі мен мінез-құлық ережесі, яғни өз мәдениеті қалыптасады.

Субмәдениет – жалпы мәдениеттің бір бөлігі, белгілі бір әлеуметтік топқа тиесілі мәдени элементтер жүйесі. Жастар субмәдениеті, ұлттық азшылық субмәдениеті, кәсіби субмәдениет сияқты түрлері бар. Субмәдениет бір-бірінен тілі, өмірге көзқарасы, мінез-құлық мәнері, киінуі және т.б. ерекшеленеді. Субмәдениет пен доминант мәдениет арасындағы айырмашылық үлкен болуы мүмкін. Бірақ субмәдениет доминант мәдениетке қарсы тұрмайды, ол оны толықтырады

4. 
   Мәдени динамика
   

Бұл екеуі басқа мәдениеттерге үш жолмен тарайды: мақсатты түрде, қабылдау, стихиялы қабылдау (диффузия) және тәуелсіз жаңалық ойлап табу. Соңғысы бір ғана жаңалықты әртүрлі елдердің бір-бірінен тәуелсіз ашқанын білдіреді.

• 
  берілген жаңалықты қабылдауға мәдениет әлі әзір емес;
  
• 
  жаңа элементтердің қоғамда қалыптасқан мәдениетті бұзу қаупі бар;
  
• 
  идеология жаңа элементтер қабылдауға тиым салады;
  
• 
  қоғам мүшелері, жаңа мәдени элементтер өздеріне керек деп санамайды.
  

1. 
   Түсінігі
   

Теңсіздік – бұл ақша, билік, бедел және т.б. әлеуметтік құндылықтарға жетудегі жеке адамдар мүмкіндігі бірдей емес әлеуметтік жағдай.

Стратификация – теңсіздік бір ұрпақтар толқынынан келесі ұрпақтар толқынына берілу үшін қолданылатын саяси, экономикалық, құқықтық әдіс-тәсілдер жиынтығы.

Тап - билік, байлық сияқты әлеуметтік артықшылықтарды пайдаланудағы мүмкіндіктері әртүрлі әлеуметтік топтар.

Әлеуметтік теңсіздік осы үш ұғымның қосындысынан құрылады.

Әлеуметтік теңсіздік барлық қоғамдық құрылымдарда кездеседі. Көптеген қоғамдарда әлеуметтік теңсіздік салт-дәстүр, діни қағидалар немесе ресми идеология көмегімен бүркемеленіп, жоққа шығарылды. Бірақ бұл қоғамдарда әлеуметтік теңсіздік жойылып кетпейді.

Дәстүрлі қоғамдармен салыстырғанда күрделі қоғамдарда әлеуметтік теңсіздік айқын көрінеді. Әлеуметтік теңсіздікті негізінен сыртқы бейнебелгілер (символика) көрсетеді. Мыс., қарапайым қоғамдарда адам денесіне салынған белгі (татуировка) немесе символикалық заттар. Күрделі өркениетті қоғамдарда өте қымбат, жаңа технологияларға сүйеніп жасалынған материалдық игіліктерді пайдалану.

2. 
   Әлеуметтік теңсіздік теориялары
   

1954 ж. американдық социологтар К.Дэвис пен Р.Мур Дюркгейм тұжырымдамасы негізінде жаңа теория ұсынды. Олардың ойынша ең маңызды қызмет түрлері әлеуметтік жүйе ерекшелігіне сай болады. Сол сияқты барлық қоғамдар үшін маңызды болып табылатын қызмет түрлері де бар. Мыс., діни, басқару, қорғаныс салалары немесе қазіргі қоғамдардағы жаңа технология саласы. Әлеуметтік теңсіздік қоғамдағы маңызды қызмет түрлерінің жіктелуін көрсетеді.

Конфликтология теориясы өкілдерінің пікірінше әлеуметтік теңсіздік қоғамдық байлықты бақылаушылардың тиімді жағдайының қорытындысы болып табылады. Олардың көзқарастары К.Маркстың таптық теориясына негізделген. Бұл теорияға сәйкес кез-келген қоғамның экономикалық жүйесі біріншісі екіншісін қана отыратын екі қарама-қарсы таптың құрылуына әкеледі. Олар экономикалық ұйымдастыру түрін қоғам өмірінің негізгі аспектісі деп таниды. Осыған сәйкес әрбір қоғамда өнеркәсіп құралдарын иеленген үстемдік етуші тап және өз жеке еңбек күшін сатып күн көретін жалданушы тап болады. Әлеуметтік теңсіздік осы екі тап арасындағы материалдық айырмашылықты көрсетеді.

Неміс социолог-ғалымы М.Вебердің стратификациялық тұжырымы әлеуметтік теңсіздік құрылымдалуына әкелетін үш факторды бөліп шығаруға негізделген. Бұлар: билік, байлық және бедел. Бұл факторлар өзара әрекеттенуі арқылы әлеуметтік теңсіздік құрамдайды. Кейінгі веберлік мектеп зерттеушілері тұжырымдамаларына сәйкес қоғамда саяси билік иеленуге негізделген саяси теңсіздік және адам беделіне (мыс., діни, ғылыми атақтары) негізділген әлеуметтік теңсіздік түрлері болады. Бұл теңсіздіктер әртүрлі нақты жағдайларда көрініс табады. Экономикалық және әлеуметтік теңсіздік тек қоғамның барлық қабаттарында кездесетін болса, саяси теңсіздік тек қоғамның ең жоғарғы қабатында кездеседі.

Американдық социолог Л.Уорнердің стратификациялық тұжырымы қоғам ішіндегі адамдар қарым-қатынастарының өзара бағалауына негізделген. Бұл теорияға сәйкес өзін қай топқа жатқызатындығын қоғам мүшелерінің өздері басқаның және өзінің әлеуметтік жағдайын салыстыру арқылы шешеді. Л.Уорнер американ қоғамында жүргізген социологиялық зерттеу негізінде, американдықтар өз елінде алты түрлі тап бар екендігін мойындағанын көрсетті. Бұл таптар мыналар: 1) Ең жоғарғы тап, бұған өте бай адамдар жатады, бірақ ең басты белгісі дәстүрлі, мұрагерлік байлығы мен ақсүйектік шығу тегі. Бұлар ең алғашқы қоныстанушылардың ұрпақтары. Өз жабық клубтары бар. Әдетте өз меншіктерін басқаруға тікелей қатыспайды. 2) Жоғарғы тап, бұлар да өте бай адамдар, бірақ өз іскерлік қабілеті арқасында жаңа байыған нувориштер. Бұлар әдетте өз меншігін өздері басқарады, қымбат автокөліктер мен бұйымдарды пайдаланып, әрқашан да қоғамдық пікірдің дәл ортасында жүреді. 3) Орта таптың жоғарғы тобы. Бұлар интеллектуалдық еңбекпен айналысатын жоғарғы білімді және жоғарғы кірісі бар іскер адамдар. Бұлардың қатарына атақты өнер қайраткерлері, ғалымдар, жазушылар, заңгерлер, жоғарғы білікті дәрігерлер және жалдамалы басқарушылар – менеджерлер жатады. 4) Орта тап, оларды әдетте «ақ жағалылар» деп атайды. Бұлар ой еңбегімен айналысатын қызметкерлер, мыс., кеңсе қызметкерлері, оқытушылар, хатшылар, мемлекеттік қызметкерлер және т.б. 5) Орта таптың төменгі тобы, оларды әдетте «көк жағалылар» деп атайды. Бұлар көбіне дене еңбегімен айналысатын қызметкерлер, мыс., инженер-техник мамандар, жұмысшылар және т.б. 6) Ең төменгі тап, бұлардың қатарына жұмыссыздар, көше сыпырушылар, қаңғыбастар және т.б. қоғамдық жүйеде өз орнын таба алмаған адамдар жатады.

Трейман теориясы жоғарыда келтірілген теориялардың кейбір элементтерін қосады. Ол төрт басты пункттен тұрады: а) барлық қоғамдарда адамдардың базистік тұтыныстары бірдей болғандықтан, оларда еңбек бөлінісінің бірыңғай ұстанымдары байқалады; б) мамандандырылған еңбек бөлінісі кезінде бір адамдар басқаларға қарағанда көп қорларды бақылайды; в) бұл бақылау оларға белгілі бір әлеуметтік-экономикалық артықшылықтар береді; г) билік пен әлеуметтік артықшылықты қамтамасыз ететін кәсіп барлық қоғамдарда да жоғары бағаланады.

3. 
   Қысқаша қорытынды
   

Адамның таптық жату тегі, оның өмірінің ұзақтығына, отбасылық өмірге және демалыс уақытын өткізуге өз әсерін тигізеді. Бір адамдар басқалардың таптық жату тегін бағалағанда әрқашанда сезімдік (эмоция) тұрғыдан келеді, мыс., қызығады, жек көреді немесе мүсіркеп, аяйды.

Даралық бейімділік (адаптация) деп жеке адамның стратификация жүйесіндегі жағдайының өзгеруін атайды. Ол мына жолдармен іске асырылады: 1) адамның жеке, табиғи қасиеттеріне байланысты; 2) қоғамның әлеуметтік құрылымының қайта ұйымдастырылуы; 3) қоғамның әлеуметтік құрылымының жаңа жүйесінің құрылуы, мыс., төңкеріс (революция) нәтижесінде белгілі бір таптың түгелдей жойылуы.

Сонымен қатар, әлеуметтану ғылымында топтық бейімделу мәселесі де зерттеледі. Бұл белгілі бір нәсілдің не ұлттық қоғамның әлеуметтік құрылымындағы орнының өзгеруі, мыс., елде титулды ұлтқа айналу.

Адамдардың ұжымдық мүдде тұрғысынан бірігуіне кеселдік келтіретін екі фактор бар. Бұлар: этникалық антогонизм және мүдде.