белгілі бір орында, уақытта және жағдайдағы
адамның тілек-қалауларымен
анықталады. Ал ерікке қажеттілік (мотивация) заңына бағынбайды, бірақ
адамның мінез-құлқына негіз болады. Ол адамға әуел бастан «берілген» және
адам оны ӛзгерте алмайды. Шопенгауэрдің бұл ойы дау туғызуы мүмкін еді,
бірақ оны кейінірек З.Фрейд ӛзінің санадан тыс
әлем туралы ілімінде қайта
қарап, негіздеді.
Еріктің адам рухы формасында даралануы объективтенудің ең жоғары
деңгейін білдіреді. Ол ӛнерде ерекше танылады, ӛнерде ерік шынайы, «таза»
түрінде іске асады. Шопенгауэрдің осы пайымдаулары
данышпандық
Достарыңызбен бөлісу: