63
Сүлеймен қарақшы
— Тойға Қазығұрт жаныстарының атынан екi үйiр жылқы, бес
тоғыз қара, жүз елу қойды айдатып жiбердiк. Құнан бәйгеге төрт
құнан, аламан бәйгеге бес сәйгүлiктi дайындадық. Ал көкпаршы
жiгiттердiң Шаңбайдан басқасының бәрi түгел. Айтпақшы, бұл
жолы балуанымызды да даярлап алдық. Ол, мiне, алдыңызда тұр.
— Әй, Досалы-ай. Сен қашанда өз қулығыңмен адамның
алдын орап жүресiң-ау. Мен былтыр бұл балаға “жылқышы
болсайшы” деп қолқа салып едiм. Жылқы баққысы келмедi
ме, қайтiп келмедi. Ендi өз қанатыңның астына алыпсың. Жөн.
Қалай, өзiнен балуан шығатындай ма?
— Жас болса да күшi сiздiң Шаңбайыңыздан кем емес. Құдай
қаласа, осы тойда әруағымызды
аспанға бiр шығарса, осы
шығарады деген ойдамын. Өзiн бiр ай бойы баптадық.
— Жә, оны кейiн көрермiз. “Бап шаппайды, бақ шабады” деген
бар. Ендi дайын отырсаңдар аттанайық, — дедi Ордабек болыс.
— Билiкөлге дейiн үш қонып жетсек, тура той басталардан бiр
күн бұрын, межелi жерде боламыз да.
— Қонатын ауылдарымыздың бәрiне алдын-ала хабар
жiберiлген.
Бүгiн
Түлкiбастың
Кемербастауындағы
шiлменбет Бекен бидiң үйiне түсемiз. Арғы күнi Шақпақтағы
шаңышқылыларға қонақ боламыз. Одан Жуалыдағы қаңлыларға
бiр түнесек, әрi қарай Билiкөл таяқ тастам жер.
— Тiгiлетiн үйлердi де жiберiп пе едiңдер?
— Олардың жiберiлгенiне екi күн болды.
— Ал онда жолға шығайық.
Сапарымызды Құдай қолдап,
әруақ жар бола көрсiн, — деп Ордабек тарантасқа қарай жүрдi.
Ордабектiң осыны айтуы мұң екен, лезде Досалы би
ауылының үстi у-шуға толды. Жүздеген кiсiнiң бiр мезгiлде атқа
қонуы у-шусыз бола ма? Би-болыстар қызметшiлерiне айқайлап,
бiр-бiрiне жанаса
қалған жылқылар тебiнiсiп, кiсiнесiп, ауыл
үстi абыр-сабырға толды. Бұрын-соңды мұндайды көрмеген
Сүлейменнiң
кеудесi қызып, көңiлi алып-ұшып, атына секiрiп
мiндi де, беталды шаба жөнелдi.
Жолай атының тартпасын
тартып тұрған бiр жiгiттi қағып та кеттi.
— Өй, мына бiр атын өңмеңдетiп, алқынып жүрген кiм өзi?
Өзiн ат үстiнен аударып тастасам ба екен,— дедi қағылған жiгiт.