Емдеу Ауруханаға дейінгі кезең: 1. Гипертермиялық синдромды жеңілдету:физикалық салқындату әдістері (дымқыл орау, желдеткіш үрлеу, негізгі ыдыстардағы мұз қаптамалары);бұлшықет ішіне 50% анальгин ерітіндісін (10 кг-ға 0,1-0,2 мл мөлшерінде) + дифенгидрамин 1% ерітіндісін немесе супрастин 2% ерітіндісін (тариф бойынша: 7 жасқа дейінгі балалар үшін - өмірдің 1 жылына 0,1 мл) , 7 жастан жоғары – 1 мл). Салицилаттар қарсы! 2. Венаға қол жеткізуді қамтамасыз етіңіз. 4 сағат бойы 30 мл/кг дозада 0,9% натрий хлоридінің 46 ерітіндісімен және 5% глюкоза ерітіндісімен инфузиялық терапияны бастау. 3. Оттегі терапиясы. 4. Жедел госпитализация. Аурухана кезеңі: 1. Негізгі көрсеткіштерді бақылау (жүрек соғу жиілігі, қан қысымы, ЭКГ, қандағы глюкоза). 2. Венаға өтуді жақсарту – орталық венаға катетерді енгізу. 3. Оттегі терапиясын жалғастыру. 4. Инфузиялық терапияны жалғастырыңыз: 0,9% натрий хлориді ерітіндісі және 5% глюкоза ерітіндісі 30 мл/кг + кокарбоксилаза 100 мг + бір реттік доза негізіндегі 0,05% строфантин ерітіндісі: 1 жасқа дейінгі балалар - 0,1 мл, 1 жастан жоғары. – 0,05 мл/жыл өмір + гидрокортизон 50-100 мг + 5-10 мл 5% аскорбин қышқылы ерітіндісі + инсулин (гликемияға байланысты). 5. Психомоторлы қозуды жеңілдету үшін: 0,5% сибазон ерітіндісін (диазепам, Реланиум, Седуксен) 10-20 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісіне 0,2 мл/жылдық жылдамдықпен, бірақ 2 мл-ден көп емес қосады. 6. Тахикардияны тоқтату үшін: селективті емес β-адреноблокаторлар (анаприлин, обзидан) 0,25% ерітінді IV баяу болюсті 1 мг/кг дозада, содан кейін ЭКГ бақылауында пероральді енгізуге көшу. 7. Тиреостатиктер – Мерказолил (тиамазол, тирозол) – жасына және криздің ауырлығына байланысты тәулігіне 40-80 мг дейін асқазан түтігі арқылы енгізіледі. Содан кейін жағдай жеңілдегенше әрбір 6-8 сағат сайын 10-15 мг немесе түтік арқылы енгізіңіз, содан кейін дозаны түзетіңіз. 8. Натрий йодидін IV 1,0 г дейін енгізіңіз. 10. Дәрілік ем тиімсіз болса – плазмаферез немесе плазманың абсорбциясы. 11. Дағдарыстың ұзақтығы 3-4 күн. Емдеу барлық клиникалық көріністер толығымен жойылғанша және қалқанша безінің гормондарының деңгейі қалыпқа келгенше жүзеге асырылады.
Гиперпаратиреоздық криз – жағдайдың айтарлықтай нашарлауымен қан сарысуындағы кальций деңгейінің 4 ммоль/л-ге дейін күрт жоғарылауымен сипатталатын гиперпаратиреоздың асқынуы. Себептері: емделмеген гиперпаратиреоз, тиазидті диуретиктерді тағайындау, кальций мен D витаминінің артық дозалануы. Клиникасы: қатты әлсіздік, сусыздану, анурия, анорексия, жүрек айнуы, құсу, эпигастрий аймағындағы жедел ауырсыну, шөлдеу, ұйқышылдық, ессіздік, бұлшықеттердегі және буындардағы ауырсыну. Параклиникалық: гиперкальциемия, гипофосфатемия, сілтілі фосфатазаның жоғарылауы, ПТГ, гиперкальциурия, гиперфосфатурия, Q-T интервалының қысқаруы, S-T депрессиясы, ЭКГ-да атриовентрикулярлық блокада. Емдеу Ауруханаға дейінгі кезең: 1. Гиперкальциемияны тудыратын дәрілерді (D, A дәрумені, кальций препараттары, тиазидті диуретиктер) алып тастаңыз, кальцийді тағамнан қабылдауды азайтыңыз. 2. Регидратация: 0,9% натрий хлориді ерітіндісін және 5% глюкоза ерітіндісін 3:1 – 4:1 қатынасында енгізу. 3. Жедел госпитализация. 47 Аурухана кезеңі: 1. Инфузиялық емді жалғастыру (мәжбүрлі диурез) – 0,9% натрий хлориді ерітіндісі және 5% глюкоза ерітіндісі 3:1 – 4:1 қатынасында 60-80 мл/кг/сағ жылдамдықпен бір мезгілде көктамыр ішіне енгізу. фуросемидтің (Lasix) 1% ерітіндісін енгізу, 2 мл = 20 мг 1 ампула, 2–4 мг/кг жылдамдықпен. Қабылдау әсерге байланысты 2-3 сағат аралықпен қан қысымы мен орталық көктамыр қысымын бақылаумен жалғасады. 2. Қанның биохимиялық көрсеткіштерін бақылау (кальций, фосфор, жалпы ақуыз және фракциялар, креатинин, мочевина, калий, натрий, қан рН). Диурезді бақылау. 3. Кальцитонин IM немесе SC 4-8 ХБ/кг әрбір 6-12 сағат сайын. 4. Гемодиализ және перитонеальді диализ. 5. Д витамині препараттарының дозалануы кезінде глюкокортикоидтарды көктамыр ішіне енгізеді (гидрокортизон гемисуцинат 2 мг/кг/тәу, немесе преднизолон гемисуцинат 2-5 мг/кг/тәу). Гипокальциемиялық криз – қандағы кальцийдің 1,9 ммоль/л-ден төменге дейін күрт төмендеуіне байланысты нейро-рефлекторлық қозғыштығының жоғарылауымен және тетания ұстамаларымен сипатталатын жағдай.
Достарыңызбен бөлісу: |