68
жаспен үдей түсуімен, ұзақ және нашар
емделген АГ егде жастағы
науқастарда тиімділігінің салыстырмалы төмен болуымен түсінді-
ріледі және көбінесе ілмекті диуретиктерді қолдану қажеттілігін
тудырады. Бүйрек дисфункциясы егде жастағы науқастарда ИАПФ
емдеген кезде гиперкалиемия даму қаупімен түсіндіріледі,
әсіресе
АГ бірге қант диабеті болса немесе стероидты емес қабынуға қарсы
препарттарды қабылдаса.
Бүйрек дисфункциясы натрий экскрециясының бұзылысымен
және оның ағзада кідіруімен, ренин-ангиотензин жүйесінің төмендеу
себептерінің бірі болады. Жас және орта жастағы АГ бар науқастарға
қарағанда егде жаста АГ қан плазмасында
ренин белсенділігі төмен
болады. РАС төмен белсенділігімен өз алдына түсіндіріледі, неліктен
егде жаста АГ кезінде в-адреноблокаторлар мен ИАПФ тиімділігі
төмен, бірақ тиазидті диуретиктер мен и антагонисты кальций
антогонистері тиімділіг жоғары.
Бүйрек дисфункциясы егде жаста антигипертензивті және басқа
емдік
заттардың жиналуына әсер етеді, оның ішінде басым бөлігі
ағзадан бүйректер арқылы шығады. Бірінші кезекте гидрофильді в-
адреноблокаторларға айтылады (атенолол, надолол,
соталол және
т.б.) және көптеген ИАПФ, оларды егде жастағы науқастарға та-
ғайындау кезінде препарат дозасын коррекциясын қажет етеді.
Достарыңызбен бөлісу: