Екінші кезеңнің білім беру саясатына (2000 жылға дейін) халықаралық конференцияларда қабылданған көптеген экологиялық іс-қимыл бағдарламалары әсер етті: "біздің ортақ міндетіміз" баяндамасы (1987), қоршаған орта мәселелері бойынша білім беру және кадрлар даярлау саласындағы халықаралық іс-қимыл стратегиясы (1990), "ХХІ ғасырға күн тәртібі" (қоршаған орта және даму жөніндегі 2 Конференция (Рио-де-Жанейро, 1992 ж.), орнықты даму үшін экологиялық білім және ағарту) Грекия, 1997 ж.
Құжаттарда әр елдің мектептегі білім беру жүйесін тұрақты даму мәселелерін шешуге қайта бағдарлаудың маңыздылығы атап өтілді: адам өмірін табиғатпен үйлестіру, жердің эко-жүйесінің тұтастығын сақтау, азаматтардың табиғи ресурстарды ұтымды пайдалануға және қоршаған ортаның жағдайын жақсартуға жан-жақты қатысуы.
Әзірлеушілердің ойынша, мектеп алдында мектеп оқушысы қоршаған ортаны танып білуге, қоршаған ортаға зиян келтірместен басқалармен үйлесімді өмір сүруге және өмір сүруге үйренуі үшін жағдай жасау міндеті тұрды.
Осы кезеңде мектептер тақырыптық және уақытша жоспарлау мәселелерінде неғұрлым тәуелсіз болды, бұл оларға оқу-тәрбие процесіне жобалау-бағдарланған жұмыс нысандары мен әдістерін (сауалнамалар, кәсіпорындардағы оқу экскурсиялары, далалық практикумдар, презентациялар) енгізуге мүмкіндік берді. Табиғатты Жергілікті деңгейде зерттеудің практикалық тәсілі мектеп пен мектептен тыс білім беруді біріктіруге мүмкіндік берді. Экологияны оқытуға проблемалық-әрекеттік көзқарастың арқасында мектеп халықтың әлеуметтік белсенділігінің аймақтық орталығы ретінде дами бастады.
Педагогикалық ортада экологиялық білім берудің мақсаты, мазмұны, формалары мен әдістері туралы кең пікірталас болды. Бұл процесс Германияда экологиялық білім беру теориясы мен практикасының қарқынды дамуына себепші болды, интеграцияланған оқу бағдарламаларын әзірлеуге, оқытудың барлық түрлері мен әдістерін сынауға, ең бастысы өңірлерде экологиялық білім беру бойынша сыртқы оқу-білім беру мекемелері мен орталықтарын ашуға ықпал етті. Сонымен қатар, экологиялық білім беру процесінің тиімділігіне эмпирикалық әдістемелік-дидактикалық зерттеулер жүргізілді, тәжірибеге бағытталған экологиялық-педагогикалық тұжырымдамалар ұсынылды.
Тұрғындар арасында қоршаған орта мен денсаулық мәселелері бойынша ақпараттық-түсіндіру жұмыстары жүргізілген. Әлеуметтік экологиялық мәселелер мектептегі пәндердің мазмұнына кірді. Сабақтарда жергілікті экологиялық мәселелер негізіндегі конфликт жағдайлар қарастырылған. Сабақтарға белгілі бір мәселе бойынша және қандай да бір конфликттерді шешу үшін мамандар шақырылып отырды.
Оқу бағдарламаларына бастауыш мектептің (1-4 сыныптар) және орта білім берудің бірінші сатысында (5-10 сыныптар) «Қоршаған дүниедегі өзара қарым-қатынастардың және оны қорғау мәселелерін ашып көрсететін» тақырыптарды, ал орта білім берудің екінші сатысында (11-13 сыныптар) қоғамдық ғылымдар циклінің шеңберінде (тарих, қоғамтану, саясат) арнайы табиғат қорғау курстары енгізілген.
Достарыңызбен бөлісу: |