211
ИМАНИ ГҮЛ
Раббым! Мен Сені басыма бір қиыншылық түскен
сәтте
немесе ауру-сырқауға ұшырап, тығырыққа
тірелген мезетте ғана іздедім. Сол кезде ғана Саған деген
мұқтаждығымды мойындап, құдіретіңе бас идім.
«Раб-
бым, егер осыдан бір құтқарсаң, Сенің адал жолыңда
жүрер едім», - деп Өзіңе сан рет уәде бердім. Сөйтіп,
қиыншылықтан құтылған сәтте, Сені еске алмастан баяғы
әдетімше кердеңдеп кете бардым.
Жаратқан Ием! Сен маған рақым етіп, ырыс-
берекеңді төккен сайын, Өзіңе қарыздар екенімді сезініп,
маңдайымды сәждеге қоюдың орнына, тайраңдаған сай-
ын тайраңдай түстім.
Сенен алыстаған сайын алыстап,
күнәға белшеден баттым. Істеген әр күнәма өзімізше ақтау
айтып, мың түрлі сылтау іздедім. Жүрегімнің қарайып,
күнәға етімінің үйренгені соншалық ауыр күнәлардың
өзін елемейтін болдық.
Күллі ғаламды мейіріміңмен тербеткен Рахман Раб-
бым! Сен не деген кешірімді, не деген мейірімдісің?
Мен қанша күнә істеп, жүрегім қарайып, қараңғылыққа
құлдиласам да,
Сен мені дереу жазалап, тас төбеме
азабыңды жаудырмай, тәубе етуім үшін
ғұмыр сыйлап,
адам болуым үшін мұрсат бердің.
Уа, Алла Тағалам! Ертең Сенің алдыңа барғанда:
«Құлым! Мен үшін не істедің?» деген сұрағыңа не деп
жауап беремін? Дүниедегі қай амалымды бір ғана Сенің
разылығың үшін істедім дей аламын? Қу құлқынның
қамын күйттеген істерімді ме? Әлде сол бір құлқынның
қамы үшін айналамдағыларға жасаған қулық-айла, ұрыс-
жанжалымды ма? Жоқ әлде мына бес күндік дүние үшін
құраған қилы-қилы жоспарларымды ма?
Раббым! Сенің алдыңда бір-бірлеп тұрып есепке тар-
тылар Махшар күні менің жағдайым не болмақ? Ол күні
жан біткеннің жүрегі дүрсілдеп, ақ тер, көк терге түсіп,