Онда ақырғы иттерің кешегі минаға түсіп өліп жатқан ит екен ғой,— деді мысқылдап Мариненко офицердің сөзін бөліп.
Мүмкін, мен көргемін жоқ,— деп жауап бер- ді ол.
Ңалай да әрбір кездескенде орыстар ең алдымен итті жоюға тырысып отырды, ол түсінікті.
Ңуа шыққан топтың санын атаңыз?
Он шақты.
Дұрысырақ айтңанда?
Анығын білмеймін.
Онан әрі офицер жауап беруден бас тартты. Алек- сандр Васильевич қолға түскен документтер мен по- гондарындағы белгі, цифрларынан біраз теріс берген жауаптарын мойындатты.
Офицердің берген жауабын тыңдауға енді уақыт болмады. Әрңайсымыз жолға дайындалдық.
Александр Василъевич тұтқындардың бәрінен жа- уап алып болып, біраз ойға шомып отырды да, мана- ғы сфицерді қайта шақырып алды.
Кешегі сәтсіздіктеріңіз туралы не айтасыз? — деп сұрады Александр Васильевич тұтқынға күдікте- не қарап.
Не болғанын бірден өзіміз де білмей қалдық. Өз ойыма миномет немесе зеңбіректен орыстар оң атып жатқандай болды. Бірақ қай жаңтан, қалай дәл атып жатқандарын түсіну қиын болды. Астан-кестеңіміз шықты.
Сіз тобыңыздың қай жақ қанатында едіңіз? — деп сұрады тағы командир тұтқынның сөзін бөліп.
Оң жақ.
Иә, айта беріңіз.
Кешегі жерден тосқауылды күткенімізбен бұ- лай болады, тосқауылдың мұндай түрін кездестіреміз деп ойлаған жоқ едік.
Сіз, мынаны танисыз ба? — деп Александр Васильевич ішінде Карпат тауының километрлік кар- тасы бар планшетті көрсетті.
Офицер түнеріп:
Жоқ, танымаймын! — деп жауап берді.
— Жоқ, міне, мұнда бізді ұстаудың жоспарын кар- таға өз қолыңызбен түсіріпсіз,— деп Александр Ва~ снльевич қызыл, көк қарындашпен белгі салынған картаны жайып жібергенде, офицер біздің әрқайсы- мызға күйінішті пішінмен кектене қарады.
Достарыңызбен бөлісу: |
