Сірә, олар сыртта атайға кездескен болу керек, да-
бырлай сөйлесіп ауыз үйге кірді. Онда біраз кідіріи, нобайы, шатырды тінткен болуға тиіс, біз жатңан пеш- тің үстін ала төбені дү-ңкілдете бастады. Еміс-еміс түсініксіз дауыстары ғана естіледі. Онда да көп кідіре қойған жоқ, үйге кеп кірді. Екеуміз демімізді ішіміз- ден алып, құлағымызды түріп жатырмыз.
Жуан дауысты біреуі үйге барқырап немісше сөй- лей кірді. Михаил атайдың даусын еети алмадық. Бұ- ған қарағанда, сірә, иелерімен өздерінің шаруалары болмай, өз беттерімен тінтіп, керекті заттарын іздеп жүрген болу керек. Пештің астын, есік жақта тұрған үлкен ағаш сандықты ашып қарап жүргендерін сезіп жатырмыз. Бір кезде әлгі жуан дауысты неміс ешнәрсе таба алмай ашуланды ма немене, «большевик!» деп ақырып, атайды жақтан салып кеп жіберді.
— Неге ұрасың қарт адамды!— деп қалып еді гае- шей, сол-ақ екен, жендеттер оны да ұрып-соға бастады. Одан әрі шыдап жатуға болмады. Попов маған қарап көзін қысып қалды да, пештен қарғып кетті. Оған іле- се мен де қарғып түстім. Екеуміз де пистолетімізді ке- зеніп: «қолдарыңды көтеріңдер!» —деп аңырдық. Фа- шистер бізді көріп, не істерін білмей абыржып қалды да, сәл кідіріп барып қолдарын көтерді. Михаил атай орнынан атып тұрып, қасьгадағы жендеттің винтовка- сын жұлып алып, мылтыңтың дүмімен оны түйіп-түйін жіберді. Екеуін де қарусыздандырып, қол-аяғын бай- лап, үй артындағы погребке апарып қамап тастадық. Атай оларды қас қарайғанша күзетті. Ел орынға отыр- ган соң, фашистерді селодан ұзатып алып шығып, қай- тып оралмас ұзақ сапарға аттандырдық. Сөйтіп ке- зекті тансырманы орындау үшін Мироновка ауданына қарай бет түзедік.
ОРМАН ІІШНДЕ
Жым-жырт орманды жаңғырықтырған балта дау- сы құлағымызға шалынды. «Бұл кім болды екен, таң- сәріде агаш шауып жатқан?» Енді сол адамды білуге ынтық болдық. «Сендер осы жерге отырып, тыныға тұ- рыңдар» деп, жолдастарымызды сол араға қалдырдық та, штаб бастыгы Бугенко екеуміз ағаштың арасымен баспалап жүрін кеттік. Бір мезетте балта даусы тына калды.
Достарыңызбен бөлісу: |
