Қарғыс атқан фашистерден кек алу керек оларды түп-тамырымен құрту керек. Жасырын жұмы'’ жүргізіп жүрген адамдармен байланыс жасау керек Әкем жалғыз болды дейсің бе, асылған он бір адамнан басқа да адамдар болу керек, партия жасырын жұмыс қа біраз адамдар тастаған болу керек. Оларды табу ке рек. Бұл адамдар бандиттермен калай күресудің бізгр жөн-жобасын айтады. Ганна маған партизандармен байланыс жасау қажет, олар Панитов және Хоцкий ормандарында болса керек,— деді.
сәтте-аң бүкіл селоны шарқ ұрып, барлық үйлерді ара- Чап шыгып, олардың қайсысы жасырын жұмысқа қал- дырылган екенін сұрап білгім келді. Мен апамнан ертеңге қалдырмай, бүгін, тап бүгін Панитов және Хоцкий ормандарына кетуді өтіндім. Бірақ апам менен естияр еді, абай болу қажет екенін түсінетін. Мен мұны соңынан ұқтым. «Бауырым Илько, асығудың қажеті жоқ, біз тек мұнымен өзімізді ұстап беруіміз мүмкін, ең бастысы ойға алған ісімізге қырсық келтіруіміз мүмкін»,— деп жалынды ол маған. Бірақ тосыннан бізге жаңа бір пәле тап болды,— деді Илько командирге уайымдай қарап.— Немістер топ-тобымен селоны шарлап, жастарды Германияга ай- дады. Түн ішінде біздің үйге келіп, Ганнаны да алып кетті. Сонан соң мен оны көрмедім. Мен тағы да жа- падан-жалгыз қалдым, бірақ апамның «Илько, жал- ғыз қимыл жасаганмен түк шығара алмаймыз, парти- зандарға қосылу керек, жасырын жұмыс істеп жүр- гендерді табу керек» деген сөзін мен есте жақсы ұстадым. Өзіміздің селодан жасырын жұмыс жүргізушілерді астыртын іздестіріп таба алмадым, сондықтан орман- дагы партизандарга баруга ұйғардым. Бір тілім нан, бір бутылка су, сумкамды алып, «еңалдымен сақтық керек» деген апамның сөзін ескеріп, түнді сарай ішінде өткіздім. Таңсәріде осы жерден сапарға шықпақшы болдым, өйткені күндіз селодан шыгып кету қиын бол- ды. Немістер ерсілі-ңарсылы аласұрып, шапқылап ті- міскіленіп жүрді. Бірақ ұйықтап қалар ма екем деп қорыңтым, сондықтан айнала жым-жырт болган кез- де, мен жолға шықтым. Біреу-міреуге килігіп қалмау үшін, өмірі жан баспаган жерлермен жүрдім, бүгін- ертең партизандарга килігеміз деген қуаныш сезімі жанымды әлдилегендей болды. Маған қанат біткен се- кілді, Мен алға қарай ұшып бара ясатңандаймын. Ару-шаршау, аштық дегенді сезбедім.
