Боря, сенбісің? — деп, Жомарт Бористі құшақ- тап екі бетінен алма-кезек сүйді. Сонда ғана Борис Жо- мартты танып:
Сережа, папаң келді, ура! — деп айқайлап жі- берді. Бористің қуанышты даусынан Серік те оянып кетіп, көзін уқалап ұйқысын аша алмай отырды да, бір кезде әкесін танып:
Папа! — деп дауыстап әкесінің мойнынан құ- шақтай алды. Серік «папалап» жылай берді, жылай берді. Анна Ивановна да жылап тұр. Серіктің «па- палаган» даусы Жомарт пен Анна Ивановнаның сай- сүйегін сырқыратты. Жомарт Серігін аймалап, екі бе- тінен кезек-кезек сүйе берді.
Сережа, келдім, жылама! — дей берді ол, бала- сының қуанганнан жүрегі жарылып кетеді екен деген- дей оны уатып. Екі семьядан қалған қайғылы төрт жанның ойламаган жерден кездесуі осылай болды. Әке мен баланың, бала мен ананың шері ұшан-теңіз. Сол шерді тарқату оңайға түспеді. Жомарт пен Анна Ива- новна қинала отырып, біріне-бірі көңіл айтты. Бірде қуанышты, бірде қайғылы әңгімелер қабаттасып жат- ты. Ақылды ана бар қайғысын ақылға жеңдіріп өзін-өзі тоқтатты да, стол басында шай ішіп отырып, болған оқиғаның барлығын Жомартқа айтып берді. Жомарт та өз семьясы тағдырының шет жағасын ра- ция арқылы сөйлескенде подполковник Красюктен естіген болатын. Жомарт бұл ел басына туған қаһарлы кұндерде Серігін тауып алғанына да шүкіршілік етіп, Жамал қайғысын жеңілдеткісі келді.
Анна Ивановна, уақыт солай! Бір ғана біз емес, бүкіл совет халқы, қала берсе жер жүзі қарапайым ха- лықтарына келген бір зор апат болды. Жандай жақсы көретін адамдарымыздан айырылған жалғыз біз емес. Фашизм, бас кесер Гитлер лаңы жұртты қан қақсатты. Бекініңіз, жылағанмен, қайғырғанмен Степан Сергее- вич қайтып келмейді. Сол сияқты қанша қайғырсам да енді маған Жамал тіріліп келер ме?! Келмейді! Ен- Д1 Борис пен Серік аман болсын! Солардың тілеуін тілейік. Біз жыласақ, біз қайғырсақ, бұлар да шерлі болып жүдеп кетеді. Ауруға шалдығып кетулері де мүмкін,— деп Жомарт Анна Ивановнаға тоқтау айтты.
