Онда, олар бізге ңарсы неге соғысады? — деді Серік жұлып алгандай.
Оларды Гитлер соғысқа зорлап жіберіп отыр. Бармаймын десе асып өлтіреді, туган-туысқандарын да тірі қоймайды,— деді Анна Ивановна Серікке бір үзім нан ұсынып жатып.
Гитлер жауыз! — деді Серік.
Әрине, ол жауыз! Жол-жөнекей көрдің ғой. Өр- теп, асып, атып жатыр, соның барлығын Гитлердің бұйрығымен істеп отыр,— деп Борис екілене сөйледі. Бкі баланың да Гитлерге деген, Гитлер жендеттеріне деген кегі іштерінде қазандай қайнап тұр.
Жарайды. Нандарыңды жеп, дем алыңдар! Күн батпай мына судың арғы жагына өтіп алайык,— деді Анна Ивановна, жау қылығына ызалы отырған бала- ларын аздап та болса дем алдырып алғысы кеп.
Бір сағаттай тынығып алған соң, тағы да суды жа- ғалап жүріп отырып, бір селоға жақындады.
«Селодан тағы жендеттерге кездесіп қалармыз» де- гендей, Анна Ивановнаның ілгері жүргісі келмеді. Сөн- тіп, дал болып тұрғанда, судың арғы жағынан бері қа- рай бір қол қайық келе жатты. «Не де болса, осы ңа- йықшыға жалынып көрейін» — деп, Анна Ивановна жағаға қарай беттеді. Ңайықшы ескегін құлаГптай есіп, Анна Ивановнаның қасына келіп тоқтады.
Саламатсыз ба! — деді Анна Ивановна ары қа- рап отырған қайықшының желке жағына барып.
Саламат! Саламат! — деп қайықшы ескегіне сү- йеніп, орнынан тұрып, Анна Ивановнаның бетіне тесіле ңарай қалды. Анна Ивановна да бұл адамды қайдан көрдім дегендей, сілейіп тұр.
Сізді мен бір жерден көрген сияқтымын,— деп тіл ңатты әлден уақытта қайықшы.
Мен де сізді шырамытамын. Бірақ, қайдан көр- генімді есіме түсіре алмай тұрмын,— деді Анна Ива- новна оған жақындап.
Сіз Винницада оқыдыңыз ба? — деді қайықшы Қайығынан қарғып түсіп.
Оңыдым,— деді де, Анна Ивановна: — Сіз Ива- Щенко емессіз бе? — деді жұлып алғандай. Ңайықшы жан-жагына ұрлана ңарады да:
Достарыңызбен бөлісу: |
