Ңолдарыңды көтеріңдер! — деп айқай салды ол.
Тым бейқам келгенімізді мен енді сәздім. Екеуміз
де қамсыз тұрмыз.
Пистолетіміз қабында. Ңолымызда тізгіннен басқа ешнәрсе жоқ.
Бірақ қол көтергелі тұрған біз де жоқ. Тайсалмас- тан қасқиып қарап қалыппыз. Әлдебір кезде:
Сарайға кіріңдер, аттан түсіңдер,— дегэн сөз- дерді айтты.
Бізде үн болмады. Бұйрығының орындалмайтынын білген жау бізді атуга айналды.
Ойлаймын: Примакты атып, мені тірі қолга түсі- руді ұйғарды ғой деймін.
Ол мылтыгын Примакқа кезегенде менде бір ғана ой болды. Ол: «Отан алдында үлкен еңбегі бар қадыр- лы командирді өлімнен қалай сақтап қалу керек». Сол сәтте, Примакты өз кеудеммен оқтан сақтап қалу мақ- сатымен оның кеудесін жаба бар денеммен алдына құ- лай кеттім. Мылтықтың даусы тарс ете түсті.
Осыны пайдаланып ІІримак аттан қарғып түсті. Екі ат екі жаңқа үркіп ойнап шыға берді. Мен жерге құ- лап түстім, Жау оғы Примактың бас киімін ұшырып түсіріпті. Сөйткенше болмай Примак та жауды писто- летпен атып қалды. Бірақ оң оған тимеді. Мен жерден ұінып тұрып пистолетімді қабынан алып, жауды атып қалдым. Жау винтовкасын екінші рет кезенуге шамасы келмеді. Сасқалаңтап сарайдың арғы жағына қаша жөнелді.
Бос қалған айғырлар бет-бетімен қаша жөнелді. Жау екінші рет оқ атңанда, тұс-тұстан оқ жауа баста- ды. Біз тосқауылға кездескенімізді сонда ғана білдік.
— За мной! — деген Примактың даусынан басқа ешнәрсені айыруға болмай қалды. Примак қалайда тура, ашық алаңға қарай жүгірді. Оның артынан жау оғы борап кетті.
Мен әрңашан да қорғаушы болатын ағашқа қарай қаштым. Жүгіріп қалың ағаштың шетіне келсем, мыл- тығын кезеніп алдымда үш полиция жатыр екен. Сол жақта жатқанының үстінен қарғып кеттім де, ңалың ағаштың арасымен зытып отырдым. Артымнан бір-екі рет мылтық атылды. Сонан кейін жаудың не істегенін, Примактың не болғанын мен білмедім. Ағашқа кірген соң үйіме келгендей жайланып, бар ойым Примакта болды. Оған баруға ортада ашық жер бар. Тірі болса, ол да лагерьге келер деп, мен лагерьге ңарай беттей бердім. Менің ойымнан бейңамдығымыз, ойланбай істеген өкінішті ісіміз шығар емес. Әсіресе қашқаны- мызға, тіпті атты тастап қашңанымызға сондай қорла- нып келемін.
Енді менің алдымда бір-ақ мәселе — ол лагерьге жігіттерге бару, оларды жау алдынан алып шығу. Аз жүргеннен кейін лагерьге келдім. Жігіттер де мылтық даусын естігіннен кейін әзір тұр екен.
Болған уақиғаны Поповқа түгел айттым. Жау Гель- миязов ауданынан келгенін, қарамай заводында тек екі адамға ғана емес, бүкіл отрядқа тосқауыл жасаған екен деген ұйғарындыға келдік. Біз елу адамды сайлап алып, жауды Гельмиязовңа баратын жолдан тоспақ болдық.
Достарыңызбен бөлісу: |
