СЕЙТЕК /XIX ғ. II жартысы/

306
күй аңыздар
шатастырды» деп еді, ол жайбарақат: «Саспа, әліптің артын 
бағайық, біздің неміз кетіп барады?» деп жауап береді. Әлден 
уақытта ең үлкен ақ отаудың иесі Құмар келеді. Ат үстінен 
түспей жатып, ауылдастарынан: «Не болды, құда мен күйеу 
бала келді ме?» деп сұрап жатыр. «Қайдам, екі кісі келді, жік-
жапар боп қарсы алдық. Бірақ қайсысы күйеу екенін біле алмай 
отырмыз»,—десті жұрт. Бұлардың айтуына қарағанда, ауылға 
әкеп түсіргендері кездейсоқ бір жолаушылар боп шықты. Ша-
малы уақыт өткен соң шын қонақтардың өздері де келді. олар-
ды қол қусырып күтіп ап, Сейтек пен Сақаманнан жоғары 
отырғызады. Құмар енді Сейтек пен оның серігіне көңіл ауда-
руды қойып, біресе құдасымен, біресе күйеу баласымен әжін-
гүжің әңгімелесіп кеткен еді. Мұнысын көңіліне дық алған 
Сейтек өзін танытудың бір орайын іздеп отырды. Күн кешкіріп 
ойын-сауық басталды. Сейтек домбырасын алып, бірнеше күй 
тартып өтті. Жұрт назары енді бұған ауды. үй иесі менсінбеген 
сыңаймен: «Сейтек деген осы сен емессің бе? Домбыра тар туың 
аз-мұз соған ұқсайды екен»,—деп ернінің ұшымен сұрай сал-
ды. Сейтек «менмін» деп басын изеді де қойды. Құмар әуелі сыр 
білдірмесе де, «өзі бір тентек деуші еді, қара басым ды қадір-
лемедің деп сойқан салып жүрер» деп артынан сескеніп қалды. 
Сол арада қалыңдықтың домбырашы екені де анықталды. 
Қыз домбырасын алып күй тарта жөнелді. Сейтек оның домбы-
ра шертісін ұнатып қалды да, «қарағым, домбыраң бұлбұлдай 
сайрайды екен» деп сол Айша атты қызға арнап табанда бір күй 
тартады. Ел арасына ол күй «Бұлбұл Айша» деген атпен тарап 
кетеді.

жүктеу/скачать 1.63 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: