Ордабаева жанар мергалиевна
Эпитет Қалам қас, мамық тамақ, уыз қойын, Мөлдір көзтілің бұл-бұл, алма мойын [150,191]. Теңеу
жүктеу/скачать 1.08 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Қайталама сөз
- Кейіпкерлердің бір-біріне қатысты субьективті модальділігі
- Авторлық кейіпкерлерге қатысты субьективті модальділігі
- Тілек, қалау және ниет-пиғыл
- Сенімділік және тамсану
- Эпитеттің портретті сипаттауда қолданылуы
- Гипербола және қорқыныш, сөздердің таңдалуы
Эпитет Қалам қас, мамық тамақ, уыз қойын, Мөлдір көзтілің бұл-бұл, алма мойын [150,191].
Осында Ж.Аймауытов теңеуді қолдану арқылы мәтіндегі модальді субьективті мағыны беруде және автордың оқырманға жеткізер сөзінде ары тапталған сорлы Ақбілекті адалдыққа, пәктікке, биік адамгершілікке бой алдырған тек қана білім, ғылым екенін оқырманына тереңінен ұғындырады. Мұны жоғарыда келтірілген мысалдардан айқын аңғарамыз. Шығармада автордың айтпақ ойы, субьективті көзқарасы оқырманына әсер етпей қоймаса хақ. Марқакөлдің суы балдай. Марқакөлдің суын ішіп, отын жеген сары қарын, тұтам емшек жануардың бауырынан сүт сорғалап, сүт емес-ау, құт сорғалап көнек-көнек лықылдайды, қара саба емізіктеп, қою, салқын сары қымыз быжылдаған дәрі қымыз шара-шара шапылдайды. Бір шарасын ішкен адам дәл қор қызын құшқандай боп, беті шиқан боп дуылдайды, аузы қобыз гуілдейді, мас болады, жас болады: жел жетпеске мініп алып, Алтай тауын дүсірлетіп, таудың тасын күтірлетіп, көкпар, жарыс, алыс-жұлыс, асыр салып жатқаны. Марқакөлдің жиегінде Мамырбайдың ақбілегі, жас Балташтың сүйген жары Ескендірін құшып, сүйіп, бала болып, ана болып, көп әйелден дана болып, кеудесіне бағы сыймай, кемерінен аса шапылдайды [124,278]. Осы мысалдағы автордың теңеуді қолдануы мәтінге эстетикалық талғам беріп, автордың Ақбілекке және оның туған жері Марқакөлге деген жағымды субьективті көзқарасын аңғартып тұр. Автор сөйлемді теңеумен бастап, градациямен аяқтап тұр. Сонымен автор екінші сөйлемнің мағынасын асырып, көркейтіп тұр. Әуелгі кезек Ақбілек қолға түскен құралайдай, екі көзі мөлдіреп, көп ит анталаған күшіктей құнысып, маңайындағы жанның бәрін жан алғыштай көріп, үркіп, елегізіп жүрсе де, анасын, ауылын ойлап, аузына дәм салмай, аштан қатып, бүк түсіп көрсе де, әрі-беріден соң шыбын жаны түскір шыдатпады, мезгілсіз өле алмады. Өмір шіркін неден сонша тәтті болды екен! Ақбілек бірте-бірте тұтқынға еті өлгендей, бойын үйреткендей болды [124,102]. Төмендегі мысылда зұлымдық пен мейірімсіздікті білдіру мағынасында теңеуді, жағымсыз мағынадағы эпитеттерді және метафораны қолданып тұр. Өйткені ажалдай түсі суық саудыраған үш адам келіп қалды. Бала қамақан лаққа ұсап, апаңды айнала жүгіріп, өкпесін соққан торғайдай торға ілінді. Мейірсіз темір қолдар алап ұрып аузын басып жатса да қолды кейін сермеп, басын жұлқып, үзіліп, өзеуреген ащы айғайы апатайының құлағына сап етті. Жонына шойын тағалағандай апасы сіресіп қалса да елемей, шыңғырған дауысқа қарай үкідей ұшып келеді. Қызын бүркітше бүріп, іліп жатқан екі орысты анасы екпінімен келіп итеріп тастап, балапанын басқан ана құстай, баласын бас салды. [124,76]. Қуанған сайын Ақбілек таза, Ақбілек періштесіндей болды [124,139]. Ақбілектің көңілін де босатқандай, тамырларын желпіндіре солқындатқандай болды. [124,267]. Аналық сезім Ақбілектің жүрегін қорғасындай балқытты. [124,278]. Марқакөлдің жиегінде Мамырбайдың Ақбілегі, жас Балташтың сүйген жары Ескендірін құшып, сүйіп, бала болып, ана болып, кеудесіне бағы сыймай, кемерінен аса шапылдайды [124,278]. Оқырманның кейіпкерлерге деген қатынасы оның бірге ішкі көңіл-күйінің нәтижесі, тура немесе жанама түрде оған деген бағалауыш көзқарас пайда болады және көбінесе осы көзқарас автордың көзқарасына тікелей тәуелді болып келеді, яғни басқаша айтсақ, автордың субьективті бағалауыш көзқарасы және пікірі оқырманға әсер етеді. Әрине, оқырман өзінің қалыптасып қалған эстетикалық талғамымен, өмірге деген өзіндік көзқарасымен кейіпкерлерге деген қайта өз субьективті бағасын беруі әбден мүмкін, алайда бұл мәтін ішіндегі субьективті бағалауыш модальділігінің жоқ екендігіне дәлел емес. Сайып келе, ағылшын және қазақ тілдерінде автордың субьективті модальді көзқарасын білдіруде стилистикалық тәсілдердің орны ерекше. Шығарманың басты кейіпкері-Ақбілек аяулы әке мен қымбат ананың алдында ерке әрі сымбатты болып өсті. Феодалдық патриорхалдық сана мықтап қалыптасқан кезде Ақбілек басынан өткерген ауыр хал, жан азаптары, тағдыр талқысы өмірлік таңба болып басылды. Жан сауғалап қашқан ақтардың артында «бұралқы күшіктей қаңғырып Ақбілек» жалғаз қалды. Ақбілек осылайша ақтардан тартқан азабы мен қорлығы көп. Ақбілектің жан дауысы, шерлі мұңды кеудесінде жаны, сезімі барға жеткендей-ақ. Оны ешкім түсінбегенмен ол ертеңгі күнге сенімін жоғалтпай жақсы жорамалмен ғұмыр кеше береді. Жас өмірін өксікпен өткізген Ақбілек Балташ сияқты азаматпен көңіл қоып, Ескендірмен қайта табысуы жан жарасын жазып, нұрлы өмірге батып, өмірге деген құштарлығын оятады. Келесідей мысалдардан мәтін модальділігінің түрлі стилистикалық тәсілдермен берілгенін байқауға болады.
Дәл осы берілген мәтін үзіндсінде мәтін модальділігіне сараптама жасасақ, автордың Дженнидің іс-әректтері, басқа адамдарға деген қатынасы арқылы оны жалпы жағымды кейіпкер ретінде сипаттап тұр. Автордың кейіпкерге беріп тұрған субьективті жағымды көзқарасын біз тек бір ғана сөйлемнен ғана емес, ал тұтас мәтін үзіндісінің аясында сипаттап және оқырманға аңғартып тұр. The Junior George Sylvester Brander was a man of peculiar mold. In him joined, to a remarkable degree, the wisdom of the opportunist and the sympathetic nature of the representative of the people. He knew common and criminal law, perhaps, as well as any citizen of his State, but had never practiced with that assiduity which makes for pre-eminent success at the bar. Tall, straight-shouldered, neither lean nor stout, he was to-day an imposing figure. People thought him naturally agreeable, and his senatorial peers looked upon him, as not any too heavy mentally, but personally a fine man. Here he was, fifty-two years of age, clean, honorable, highly distinguished, as the world takes it, but single [101,34]. Осындағы сенатор Брендонға берілген сипаттаманың арқасында, автордың қолданған эпитеттерінен жағымды көзқараста екендігін аңғаруға болады. There was developing in her that perfection of womanhood, the full mold of form, which could not help but attract any man. Already she was well built, and tall for a girl. Had she been dressed in the trailing skirts of a woman oof fashion she would have made a fitting companion for a man the hight of the Senator. Her eyes were wondrously clear and bright, her skin fair, and her teeth white and even. She was clever too in a sensible way, and by no means deficient in observation. All that she lacked was training and the assurance of which the knowlage of utter dependency despoils one [101,45]. Oh, if he could only be so honest and upright that the lord might have no excuse for ruling him out. He trembled not only for himself, but for his wife and children. Would he not some day be held responsible for them? Would not his own laxity and lack of system in incalculating the laws of iternal life to them end in his and their damnation? [101,62]. “He shouldn’t want you to go out after dark with him,” observed Gerhard, always mindful of the world outside. ‘What can he want with you? Why does he come here? He is too old, anyhow. I don’t think you ought to have anything to do with him-such a young girl as you are” [101,66]. Кінәләу “You lie!” he exclaimed in his excitement. “You were always shielding her. It is your fault that she is where she she is. If you had let me have my way there would have been no cause for our trouble tonight. “He oughtn’t to do that,” put in the mother [101,89].
“Oh, I mustn’t, mustn’t I? Look here”-he took her arm and drew her slightly closer- “ you might as well understand each other right now. I like you. Do you like me?” [101,119]. Осы берілген үзіндіде Дженнидің қобалжып, қорқыныш сезімі оянып ол өзінің осылай істей алмайтындығын және істемеу керектігін модаль етістіктері арқылы бәлдіріді және оның одағай сөзі айтылған ойға күшті эмоционалды қобалжу реңкін беріп тұр. Сонымен бірге Дженни мен Лестер арысндағы диалогқа назар аударсақ, Дженнидің сөзі сенімсіз атылып, ол бірде модаль етістіктерін сұраулы сөйлемде, кейде хабарлы сөйлемде қолданып тұр және қобалжу сезімін және өзіне деген сенімсіздігін сөздерін қайталай бергеннен және сөздің бөлініп кетуімен байқалады.
Ал осы мәтін үзіндісіндегі эпитеттерден және теңеулерден Дженнидің ішкі күйі, сезімі байқалады. Осындағы эпиттеттер қоқыныш сезімін баяндап, мәтін модальділігін күшейтіп тұр. “I can’t go on this way”, she murmured nervously. “I can’t act this way. You don’t know how it all is. I shouldn’t have done what I did this morning. I mustn’t see you any more. Really, I mustn’t [101,126]. Осы сөйлемде қолданылған модаль етістіктердің сан түрлілігі Дженнидің ойының шашыраңқылығын дәлеледеп, сенімсіздігін аңғартады. Оның mustn’t, can’t, shouldn’t сияқты модаль етістіктерін қолдану арқылы, қайсысы сенімділікті анықрақ білдіретінін тексеріп тұрғандай болып көрінеді. Ол тыңдаушыны өз сөзіне сендіру мақсатында көбінесе mustn’t,модаль сөзін қолданып, сенімділікті анық көрсету үшін really модаль сөзін қосып тұр. “Listen to me Jennie, he repeted, using his favourite expression. ‘I tell you, you belong to me. I like you better every moment. I haven’t had a chance to know you. I’m not going to give you up. You have got to come to me eventually. And I’m not going to have you working as a lady’s maid. You can’t stay in that place except for a little while. I’m going to take you somewhere else. And I’m going to leave you some money, do you hear? You have to take it.” [101,126]. Осы мәтін үзіндісінде автор кейіпкердің сенімділігін және табандылығын білдіру мақсатында қайталама сөздерді қолданып тұрғанын аңғарамыз. Ол I’m not going to конструкциясын қолдануда Дженниге болашақтағы жоспарларын айтады. Сонымен қатар түгел мәтін бойы you belong to me фразасы қайталана береді. Бұл кейіпкердің өзінің сөйлеушіні сендірудегі ерекше бір психологиялық тәсілі ретінде көрініп, мәтін модальділігіне айқын модальді реңк беріп тұр. “Oh! No! no!” There was some one that appealed to him. That was a type of womanhoоd worth while. Not sophisticated, not self-seeking, not wathched over and set like a man-trap in the path of men, but a sweet as a flower, who was without anybody, apparently, to watch over her. That night in his room he composed a letter, which he dated a week later, because he did not want to appear too urgent and because he could not again leave Cincinnatti for at least two weeks [101,135]. Осы мәтін үзіндісінде Дженниге қатысты эпиттер мен теңеулер айтылады. Осында одағай сөз арқылы және сөзін no үш рет қайталау арқылы автор сенмсізділігіннен құтылғысы келетіндей аңғарылады. Not Қайталама сөзінің бірінен бірі асып түскен жағымды мағынадығы эпитеттердің жұбында айтылғанда Дженнидің жақсы жақтарын көрсетіп, мәтін модальділігін мтін соңындағы градация көрсетіп тұр. Автор теңеуді қолданып, оның жанын гүлге теңейді. He thought out his course of action carefully. Of course, he would not give Jennie up, whatever the possible consequences. But he must be cautious; he must take no unnecessary risks. Could he bring her to Cincinnatti? What a scandal if it were ever found out! Could he install her in a nice home somewhere near the city? The family would probably eventually suspect something. Could he take her along on his numerous business journeys? This first one to New York had been successful. Would it always be so? Perhaps St.Louis, or Pittsburg, Chicago would be best after all [101,156]. Мәтін үзіндісінде күмәндану модальділігі айқын көрінеді. Автор кейіпкердің көзқарасы арқылы әр түрлі жағдайларды қарастырып, сараптап, мүмкінділігн анықтағысы келгендей болып тұр. Автор сұраулы сөйлемде сan модаль етістігін қолдану арқылы, мәтінге мүмкінділік және күмәнділік мағынасын арттырып тұр. Cұраулы сөйлемдердің сан алуандығы және соңында модаль сөзбен тиянақталып тұрғандығы мәтінге орныққан сенімсіздік және болжалдылық мағынасын орнатып тұр. He frowned but somehow it seemed an evidence of regularity. If he had not married her why should he want to help them? Perhaps Jenne was well married after all. Perhaps she really had been lifted to a high station in life, and now was able to help the family. Gerhard almost concluded to forgive her everything once and for all [101,158]. He looked grimly around, under his shaggy eyebrows, at the new carpets under his feet, the long oak extension table covered with a white cloth and set with with new dishes, at the pictures on the walls, the bright. Clean kitchen. He shook his head. ‘By chops, it’s fine!” he said. “It’s very nice. Yes it is very nice. We want to be careful now not to break anything. It’s so easy to scratch things up, and then it’s all over.” Yes, evn Gerhard was satisfied [101,159]. Could this be a woman he had thought he knew? Why, she had been deceiving him for years. Jennie! The white-faced! The simple! [101,177]. Өкініш “If I can only get there she kept saying to herself; and then with that frantic unreason which is the chief chatracteristic of the instinct driven mother: “ I might have known that God would punish me for my unnatural conduct. I might have known-I might have known.” [101,178]. Кейіпкерлердің бір-біріне қатысты субьективті модальділігі According to her she was met at the door by a “silly-looking, white-faced woman”, who didn’t even offer to invite her in when she announced her name, but stood there ‘looking just as guilty as a person possibly could.” [101,196]. Авторлық кейіпкерлерге қатысты субьективті модальділігі They stood before each other now, Lester pale and rather flaccid. Robert clear, wax-like, well-knit, and shrewd, and one could see the difference time had already made. Robert wasthe clean, decisive man. Lester the man of doubts. Robert was the spirit of business energy and integrity embodied, Lester the spirit of commercial self-sufficiency, looking at life with an uncertain eye [101,200]. Тілек, қалау және ниет-пиғыл If only she had had more courage! If she didn’t always have this haunting sense of fear! If she could only make up her mind to do the right thing! Lesterwould never marry her. Why should he? She loved him, but she could leave him, and it would be better for him. Probably her father would live with her if she went back to Cleverland. He would honour her for at last taking a decent stand [101,203]. Болжалдылық Would he come with her? Not here certainly. If she were married, yes, probably. If she were alone-probably. Yet if she didn’t get some work which paid well they would have a difficult time. It was the same old problem. What could she do? Nevertheless, she decided to act. If she could get five or six dollars a week they could live. The hundred and fifteen dollars which Gerhard had saved would tide them over the worst difficulties perhaps. [101,207]. Жалыну Please forgive me, Lester, please; and don’t think of me any more. I will get along. But I love you-oh yes, I do-and I will never be grateful enough for all you have done for me. I wish you all the luck that can come to you. Please forgive me, Lester. I love you, yes, I do. I love you. [101,209]. Болжалдылық Perhaps you have seen the house-the one with the white stone gate-posts.” [101,217]. Perhaps, some day, he might really want to marry her. [101,218]. Сенімділік “If you have loved her, you’d have married her in the first place. Surely you wouldn’t take a woman and live with her as you have with this woman for years, disgracing her yerself, and still claim that you love her. You may have a passion for her, but it isn’t love.” [101,229]. Too much of yourself in it! Upon my word, Basil, I didn’t know you were so vain; and I really can’t see any resemblance between you, with your rugged strong face and your coal-black hair, and this young Adonis, who looks as if he was made out of ivory and rose-leaves. Why, my dear Basil, he is a Narcissus, and you-well, of course you have an intellectual expression and all that. But beauty, real beauty, ends where an intellectual expression begins. Intellect is in itself a mode of exaggeration, and destroys the harmony of any face [100,5]. “Of course I’m not like him. I know that perfectly well. Indeed, I should be sorry to look like him [100,6]. Шарт You can leave her, or you can marry her. You certainly ought to do one or the other. If you leave her, everything will be all right. If you marry her it will make a difference. [101,232]. Сенімділік Indeed, the probabilities are that the more insincere the man is, the more purely intellectual will the idea be, as in that case it will not be colored by either his wants, his desires, or his prejudices. However, I don’t propose to discuss politics, sociology, or metaphysics with you. [100,10]. “An artist should create beautiful things, but should put nothing of his own life into them. “I know he likes me. Of course flatter him dreadfully. I find a strange pleasure in saying things to him that I know I shall be sorry for having said.” [100,12]. Сенімділік және тамсану Yes, he was certainly wonderfully handsome, with his finely curved scarlet lips, his frank blue eyes, his crisp gold hair. All the candor of youth was there, as well as youth’s passionate purity [101,16]. Қайталама сөз Music had stirred him like that. Music had troubled him many times. But music wasn’t articulate. It was not a new world, but rather another chaos, that it created in us. Words! Mere words! How terrible they were! How clear, and vivid, and cruel! One couldn’t escape from them. And yet what a subtle magic there was in them! They seemed to be able to give a plastic form to formless things, and to have music of their own as sweet as that of viol or of lute. Mere words! Was there anything so real as words? [100,18]. Болжалдылық “I don’t know what Harry has been saying to you, but he has certainly made you have the most wonderful expression. I suppose he has been paying you compliments. You mustn’t believe a word that he says.” Эпитеттің портретті сипаттауда қолданылуы There was something in his law languid voice that was absolutely fascinating. His cool, white, flower-like hands, even, had a curious charm. They moved,as he spoke, like music, and seemed to have a language of their own. But he felt afraid of him, and ashamed of being afraid [100,20]. Гипербола және қорқыныш, сөздердің таңдалуы I felt that this grey monstrous London of ours, with its myriads of people, its sordid sinners, and its splendid sins, as you once phased it, must have something in store for me. I fancied a thousand things. The mere danger gave me a sense of delight. I remembered what you have said to me on that wonderful evening when he first dined together, about the search for beauty being the real secret of life [100,42]. Тамсану But Juliet! Harry, imagine a girl, hardly seventeen years of age, with a little, flowerlike face, a small Greek head with plaited coils of dark-brown hair, eyes that were violet wells of passion, lips that were like the petals of rose. She was the loveliest thing I had ever seen in my life. You said to me once that pathos left unmoved, but that beauty, mere beauty, could fill your eyes with tears. I tell you, Harry, I could hardly see this girl for the mist of tears that came across me. And her voice-I never heard such a voice [100,44]. Төмендегі мысалда автор Дориан Грейдің Сивил Вейннің сұлулығына тамсануын, сүйсінуін және таңғалуын көрсетіп тұр. Оқырман оны Сивил Вейннің сұлулығын сипаттаудағы жағымды мағыналы эпиттеттерден және теңеулерден аңғартады. Соенымен қатар сөйлеуші тыңдаушыны сендіру үшін оның назарын аудартып I tell you сөзін қолданады және баяндауда сөйлеуші өмір тәжірибесіне сүйеніп айтылымның әсерін күшейту үшін ever, never сөздерін қолданады. “Sibyl is the only thing I care about. What is it to me where she came from? From her little head to her little feet, she is absolutely and entirely divine. Every night of my life I go to see her act, and every night she is more marvelous.” [100,47]. Мәтінің экспрессивтілігін күшйтуде немесе модальді мағынаның реңкін асыруда әсіресе автордың кейіпкерлерді сипаттаудағы сөз таңдауы да маңызды рөл атқарады. Автор өзінің субьективті бағалағыш көзқарасын білдіруде портреттердегі сипаттауларды асырып, мінсіз етіп көрсетуде гиперболаны қолдануы мүмкін немесе қарсы мағынада кейіпкерлердің қассиеттерін бағаламағанда төмен түсіруі мүмкін. Осындағы Сивилға деген сүйіспеншілік Сезімін және одан басқа ешкімді мойындамайтынын only thingдеген сөз арқылы білдіріп тұр. “Even if it is only for a single act. I get hungry for her presence: when I think of the wonderful soul that is hidden away in that little ivory body, I am filled with awe.” [100,47]. Сөйлемдегі even тіпті деген сөз арқылы автор модальділікті күшейту мақсатында шартты райдағы сөйлемдегі қайшылыққа қарамастан ол оны сүйетіндігін аңғартып тұр. “How horrid you are! She is all the great heroines of the world in one. She is more than an individual. You laugh, but I tell you she has genious. I love her, and I must make her love me. You, who know all the secrets of life, tell me how to charm Sibyl Vane to love me! I want to make Romeo jelous. I want the dead lovers of the world to hear our laughter and grow sad. I want a breath of our passion to stir their dust into consciousness, to wake their ashes into pain. My God, Harry, how I worship her!” [100,47]. Осы мәтіндегі модальділіктің негізгі мағынасы ол қобалжу және тамсану мен шексіз арманның орындалына деген қатты талпынысты білдіреді. Осында Дориан Грейдің Сивил Вейнге деген субьективті көзқарасының басым екендігін көруге болады. Әсіресе кейіпкер осыны соңындағы My God, Harry, how I worship her! Дегеннен байқаймыз, бұл автордың сезімінің шыңына жетуі және сыртқа шығуының белгісі және кейіпкер оны сүйдіру мақсатында бәріне дайын екендігін аңғартады, ол оны My God! одағай сөзі арқылы және how сөзі арқылы білдіреді. Кейіпкер тіпті Құдай атын атап, арманының орындалғанан қалайды.
Осы мәтіннен алынған үзіндіден анық автордың кейіпкерлерге деген субьективті модальділігін аңғарамыз. Бұл сипаттама немесе монолог түрінде жазылған үзіндіде автордың Дориан Грейға деген көзқарасы мен оның өзгеруі жайлы субьективті пайымдаулары көрінеді. Автор лепті және сұраулы сөйлемдерде Дориян Грейдің жан дүниесі мен сұлулығы мардымсыз мүлдем қайшы нәрселер екендігін көрсеткісі келеді. Осында автордың моральді құндылықтарды жоғары сатыға қойып, адамның жан-дүниесінің таза болатындығының маңызын насихаттайды. Адамның күнәлары тек сұлулық арқылы ғана өтей ала ма деген сұраққа жауабын тапқысы келгендей оқырманды болжалдылық немесе анықсыздық, мүмкінділік сезімін ендіргісі келетіндей байқалады. Осылайша мәтін модальділігі білгісіздікке және болжалдылық мағынасына оранып тұр. “Mother, Mother, I’m so happy!” “I’m so happy!” “And you must be happy too!” [100,52].
Кейіпкердің бұл сөздерінде шаттық пен бақыттылық лебі сезіліп тұр. Сөйлеуші Ah! одағай сөзі және “I’m so happy!” сөзінің қайталануы арқылы шаттық сезімін, сөзбен жеткізілмес бақыттың мағынасын меңзейді. Яғни мәтін модальділігі қайталама сөздері мен қуанышты білдіретін одағай сөзі арқылы қуаныш модальді мағынасын білдіреді. Of course, she would fall in love with him, and he with her, and they would get married, and come home and live in an immense house in London. Yes, there were delightful things in store for him. But he must be very good, and not lose his temper, or spend his money foolishly [100,57]. Осы мәтін модальділгіндегі автордың сенімділігі мағынасы оf course және yes сөздері арқылы беріліп, оқырманды көндіруге әрекет жасайды. If you only saw him, you would think him the most wonderful person in the world. Everybody likes him, and I … love him. I wish you could come to the theatre to-night [100,58]. Осындағы тамсану сезімді If you only шартты райдың конструкциясы арқылы білдіреді және одан әрі қарай сөйлеу барысында сезімін сипаттап бере алмастай тамсану сезіміне шомылып, кідіріс жасап көп нүктелердің қызметі де мәтіндегі тамсану мағынасын білдіруінде маңызды рөл атқарып тұр. “You are foolish, Jim, utterly foolish: a bad-tempered boy that is all. How can you say such horrible things? You are simply jealous and unkind. Ah! I wish you would fall in love. Love makes people good, and what you said was wicked.”
Осында Сивил Вейннің ағысына қатысты жағымсыз эпитеттердің қолдануы оны кемсіту мағынасымен байланысты, ал сұрайлы сөйлемдерде How can you модальді етістігін қолдануы және өкінішті білдіретін одағай сөзбен бірге I wish you would шартты райдың конструкциясын қолдануы арқылы кінәлау және өкініш модальді мағыналарын білдіріп тұр жүктеу/скачать 1.08 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|