531
сонда ғана моральдың шеңберінде қаласыз. Алайда бұл талап шынайы
өмірдегі адамдардың күнбе-күнгі қарым-қатынастарына қарсы келіп,
дерексіз өмірмен тығыз байланысы жоқ қағида болып қала берді.
ХХ ғ. Э.Фромм, А.Швейцер сияқты, Батыс ойшылдары моральды
негіздеуде жаңа көзқарас ұсынды. Олардың ойынша, моральды
негіздеуді шынайы өмірдің өзінен, сол өмірдің ең әсем гүлі – адамның
өз табиғатынан іздеу керек. Олай болса, «жақсылық», «ізгілік»
дегеніміз – адамның ішкі қабілеттерін ашатын, өмірдің толыққандығын
сезіндіретіннің бәрі, ал «зұлымдық» деп адамның гүлденуіне, оның
қабілеттері мен шығармашылық еңбегіне тосқауыл қоятын нәрселерді
айтамыз. Ал «күнәға» адамның өз өміріне деген жауапкершіліктің
жоқтығы жатады. Дүниенің ең әсем гүлі ретінде адам, – кең мағынада
алып қарағанда, – Жер бетінде жүріп жатқан бүкіл
биологиялық,
психологиялық, жан мен рухтық үдерістерді өз бойында қамтиды.
Сондықтан «жақсылық» дегеніміз тек адамның өмірін сақтап гүлдету
емес, сонымен қатар бүкіл жер бетіндегі барлық тіршілікті өзімен
бірге сақтап, дамыту болмақ. Осындай түсінікке сәйкес, «зұлымдық»
дегеніміз Жер бетіндегі тіршілікті аяққа басу, құрту-жаншу болмақ.
Біздің ойымызша, бұл ойшылдар өз заманынан озып, жаңа «ғарыштық
этиканың» негіздерін жасаған сияқты. Оның өмірге енуі алда, ол
болашақ адамзаттың рухани өмірінің негізі болуға тиіс.
Қорыта келе, адамды рухани пенде десек те болады. Оның ішкі
тебіреніс, үміт, сенім, т.с.с. құндылықтарға толы шегі жоқ өз рухани
ғарышы бар. Оның өзегі адамның өзіндік санасында. Адам санасы
арқылы өз-өзінен алшақтап, өзіне сыншыл рухани көкейкөзімен қарай
алатын мүмкіндікке жетеді. Ешбір жануардың мұндай қасиеті жоқ.
Әрине, адамның дене қажеттіліктері бар, ол
баспанасыз, ішетін-
жейтін тамақсыз, киім-кешексіз өмір сүре алмайды. Оны да естен
шығармаған жөн. Оларды және т.б. заттарды алу үшін адам еңбек
етеді, басқа адамдармен неше түрлі қарым-қатынастарға түсіп, өмірге
бейімделуге тырысады. Өкінішке қарай, бүгінгі таңда көп адамдар
өмірдің мән-мағынасын сол материалдық заттарды қуумен, солар
арқылы өмірден ләззат алумен байланыстырады.
Осы жолда ол өзінің
рухани пенде екендігін тіпті естен шығарып, өз өмірінің мән-мағынасын
жоғалтып та алуы мүмкін.
Естен мынаны шығарып алмаған жөн. Материалдық байлық
қаншалықты көп болғанымен, – шектелген. Егер байлығыңыздың
жартысын үлестірсеңіз, тек жартысы ғана өзіңізде қалады. Ал рухани
байлық – шексіз. Егер бір сүйкімді әуенді шығарып, оны таратсаңыз,
ертең-ақ ол жүздеген мың адамның көңіл күйін байытып, шаттыққа
әкеледі. Құрманғазы бабамыз өмірден кетсе де, оның рухы әр қазақтың
жүрегінде сақтала бермек, яғни ол өлген жоқ.
532
Сонымен, адам – дене және рух.
Денесіз рух, рухсыз дене жоқ.
Дүниенің қызығына салынып, рухты аяққа басып, я болмаса, рухты
биік ұстап, дене қажеттіліктерімен санаспауға тағы да болмайды. Осы
арада бір аңызды келтірейік. Бір адам жолдасына қонаққа келген екен.
Сол сәтте досы өнер адамдарын шақырып: «Сіз қандай аспаптың үнін
ең алдымен тыңдағыңыз келеді? – депті. Сонда қонағы: «Ең алдымен
қуырылып жатқан еттің дыбысын тыңдасақ қайтер еді», – деген екен.
Енді осы арада «руханият» ұғымын талдауға уақыт келген сияқты.
Өйткені рухтың негізгі мақсаты – дүниенің бірлігін, үндестігін
қамтамасыз ету, оны жетілдіру болғанымен, шынайы өмірде біз
бұрмаланған, қирату, бөлу, қарсы қою,
жоюға бағытталған рухты да
байқауымызға болады. Оны халық: «Зұлым рух», – дейді.
Руханияттыққа келер болсақ, ол өмірді толыққанды безендіру, мате-
рия мен рухты бір-біріне қарсы қоймай, бірге жетілдіру, үндестікке
жеткізу, адам өмірінің жан-жақтылығын, мейлінше бақытты өмір
сүруін қамтамасыз ету дер едік.
Достарыңызбен бөлісу: