ҚҰран кәрім хикаялары
жүктеу/скачать 0.91 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Аллаһқа шақыру
| АЛТЫНШЫ ХИКАЯ
ИБРАҺИМ (АЛӘЙҺИС-СӘЛӘМ) Надандық нәтижесі мен саналы кісі Бұл хикая көне заманда өмiр сүрген қауымдардың бiрi туралы айтылған. Олар өз қолымен тастардан жасап алған пұттарға табынып, адасу және надандықта тентiреп жүретiн бір ел еді. Бұл елдегі пұтқа табынушылық бабаларынан жалғасып жатты. Осы бiр бұзық қоғам, надан халықтың арасында бiр нәресте дүниеге келді. Оған Ибраһим деп ат қойылды. Ибраһим есейiп, ержете бастады. Ол парасатты азамат болып өсті. Үлкейген шағында Аллаһ тағала оған туралық пен даналықты берiп, шындыққа жолдады. Ибраһим Аллаһ тағаланың жалғыз әрi барша жаратылыстың Жаратушысы екенiн таныды. Ол қауымы сиынып жатқан пұттардың ешқандай пайда бере алмайтындығына, сөйлей алмайтын мылқау, көре алмайтын соқыр, ести алмайтын керең тастар екендiгiне көз жеткiздi. Бұл жансыз тастардан гөрі адам баласының өзінің әлдеқайда артық екенін білді. Өйткенi адамзат – ақыл иесi, оның көретін көзi, еститін құлағы, сөйлейтін тiлi бар. Ендеше, адамдар қалайша оларға сиынады?! Аллаһ тағала Ибраһимдi қауымын тура жолға бастайтын, уағыз айтып, Аллаһқа шақыратын елшi етiп таңдады. Аллаһқа шақыру Ибраһим Аллаһ тағаланың бұйрығын қабыл алып, өзiне жүктелген бұл мiндеттi абыроймен орындайтындығына күмәнданған жоқ. Сонымен, Ибраһим адамдарды Аллаһтың дініне шақырып, уағыз-насихат айтуды бастады. Ол қауымына Аллаһ тағаланың ғана құлшылыққа лайықты нағыз Құдай екенiн, ал адам баласы тек Оған ғана құлшылық жасауға міндетті екенін баяндады. Сондай-ақ пайда да, зиян да бермейтін пұттарға табынуды тоқтатып, олардың көзін жою керектiгiн баса айтып, түсiндiрдi. Бірақ ой-санасын қараңғылық меңдеген надан қауым оны түсіне қоймады. Ибраһим ақиқатты айтып, Аллаһты дәріптеуін табандылықпен жалғастыра түсті. Ең таңғаларлығы, оның әкесi адамдарға пұттарды жасап сатып және оларды осы мүсiндерге сиынуға үндейтін еді. Ол уағызының алғашқы бөлігін әкесіне насихаттаудан бастады. Ибраһим өзінің ең жақын адамы – әкесiне жанашырлықпен қарады. Ибраһим әкесiне барып, жағымды сөздермен: «Ей, әкетай! Мен – сенiң ұлыңмын. Раббым менi пайғамбар еттi. Әрi маған көптеген бiлiм бердi. Бұл пұттар бізге ешбір пайда бере алмайды. Кiм мүсiндерге құлшылық жасаса, ол шайтанға құлшылық жасаған болады. Сөйтіп, ол Қиямет күнi қатты азапқа жолығады. Сондықтан, уа, әкетай, 29 пұттарды тастап, ғибадатты бүкiл әлемнiң Раббысы Аллаһқа ғана жасаңыз», – деп насихат айтты. Ибраһимнiң бұл сөзіне әкесi қатты ашуланды. Ұлының сөзiн тыңдаудан бас тартып, оған ескерту ретінде: «Ей, Ибраһим! Сен менi тәңiрлерiмнен айырмақпысың? Өзің бабалар жолынан таймақпысың? Егер бұл жолыңнан қайтып, бабалардан жеткен пұттарымызға қайта оралып, құрмет көрсетпесең, сенi өлтiремiн. Көзiме көрiнбе, менен аулақ жүр. Менiң ашуымнан абай бол», – деді. Ибраһим әкесiнiң ашулы сөздерiн, қорқытуын сабырлы, тыныш жүрекпен қабылдап, оған: «Саған есендік болсын. Раббымнан сен үшiн кешiрiм сұраймын. Және сендерден әрi сендердiң Аллаһ тағаладан басқа сиынып жатқан пұттарыңнан беземін», – дедi де, әкесiмен қоштасып, оның кәпiр күйiнде қалғандығына қайғырып, шығып кеттi. Әкесiнен кетіп, қауымына барған Ибраһим оларды шындыққа сабырлылықпен шақыра бастады. Бірақ пұттарға әбден сеніп, жандары жадыланған қауым Ибраһимнің сөзіне құлақ аспады. жүктеу/скачать 0.91 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|