Стр. 111 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты
Упрощенная HTML-версия
К полной версии
Содержание
Стр. 110
Стр. 112
Қазақстанның ашық кітапханасы
111
—
Не болды, Сережа? — дедім көзімді танкыдан аудармай жатқан бойым.
—
Арқам...— деді.
—
Кейін жылжи аламысың?
—
Жылжи алам...
Сережа жылжи алмады. Денесін қозғаймын деп, екі қолымен жер тірейді де, басын көтере
алмай құлап түседі.
—
Зонин, Сережаны сүйреп, радиошыларға жеткіз! Біз келгенше жау танкыларының
қайда тұрғанын хабарлай беріңдер! — дедім.
Бүгелектей ызыңдап, айналамызда оқ жүр. Сережаны сүйреп, қасымнан ете берген
Семенға:
—
Өзің жараланып қалуға болмайды! Штабқа мынаны жеткіз! — деп, манағы Сережа
салған суретті бердім.
—
Жараланбаймын, жолдас аға сержант! —деп, Семен бір гүр ете түсті де, ойға қарай
жылжып кетті.
Қолындағы шөлмегі анда-санда күнге шағылысып қалып, Петр егін жиегіне жақындап
барады. Ол мүлт кетсе, келесі кезек менікі еді. Петр Ушаков құмартып жүрген қолма-
қолына бірінші рет кездескелі кетіп барады. Көп үндемейтін, қабағы көп жадырамайтын,
шаншып, қатал қалжыңдасатын бір мінез жігіт Петр әзір еркін жазыла алмай, назалы жүр
еді. Қазір тез жылжып, танкыға тақалып қалды. Танкының сығырайған көзі көре алмайтын
жақынға жетіп қалғандай, енді онша бұқпай, сырғып барады. Енді бір он адым жақындаса
қолындағысын дәлдеп тастайтындай-ақ жер қалды.
Танкы өзінен-өзі жұлқынып қалғандай да болды, гүрс етіп шаң-топырақ та бұрқ ете
қалды. Үстіне қара құрым жамыла қойғандай, танкы бір сәтке көзге көрінбей кетті. Аң-таң
болғандай, Петр де басын көтеріп, тоқтап қалыпты. Петрдің, байластырған гранаталарын
лақтырмағанын мен де көріп отырмын. Сөйткенше болған жоқ, күнге шағылысып,
жарқылдап келіп, жаралы танкының денесіне екі шөлмек сарт-сарт ұрылып қалды. Біреуі
қақпақтың шетіне тиіп жарылды да, шұбар жыланның басы інге қайта кіріп кетті. Енді
танкының іші-ты
Достарыңызбен бөлісу: |