Тұрсын ЖҰртбай «Ұраным алаш!»
жүктеу/скачать 2.41 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- В статье «Эпос и фольклор казахского народа» (Журнал «Литературный критик», № 1, 1940) он писал об палаче народов Едиге: «Едиге – герой и заступник народа, всеобщий любимец» .
- « В народе живут предания, полные ненависти не злейшему врагу казахского народа хану Кенесары Касымову. Герои этих преданий
- В своем исследовании М.Ауэзов замалчивает подлинную социальную сущность акына Джанака – противника присоединения Казахстана к России и усилившегося общения казахского народа с русским народом.
- «1921 жылы 10 желтоқсан күнi өткен қазақ қызметкерлерi қатысқан қоныс аударған қазақ қызметкерлерiн керi қайтарудың амалын қарастыру.
- Жолдас Жангелдин төрағалық еттi.
- 1.Қазақ қызметкерлерiн осы жұмысқа тарту және олардың күшiн пайдалану туралы Алманов жолдас баяндама жасады.
- Жарыс сөзден кейiн кеңес төмендегiдей қаулы қабылдады. Қаулы
- 4. Аштарға көмек комиссиясымен келiсiп отырып осы қаулының негiзiнде шара қолдану құқына ие болатын ҚазЦИК-тiң бір мүшесiн өлкелiк төтенше өкiл етiп тағайындау мiндетi ҚазЦИК-ке жүктелсiн.
- 8.Бұл қаулының көшiрмесi жан-жаққа таратылсын. Қол қойылып, мөр басылған.
- 1.ҚазЦИК-тiң жанынан ерекше комиссия құрылсын оған мынадай мiндеттер жүктелсiн
- Комиссия ҚазЦИК бекiткен ерекше ереже бойынша жұмыс iстейдi және өзiнiң барлық жұмысын Обком мен ҚазЦИК арқылы жүргiзедi.
Когда началось изучение казахского эпоса, т. е. в первые годы советской власти, буржуазные националисты – алаш-ордынцы использовали его в своих антисоветских и контрреволюционных целях. Они усиленно пропагандировали и распространяли феодально-ханские эпические произведения вроде «Едиге», «Орак-Мамай», «Шора» и др., умалчивая при этом о подлинно народных произведениях. Используя феодально-ханский эпос для идеализации патриархального прошлого, которое они называли «Золотым веком», и отрицая классовую борьбу, они распространяли сбою антинародную буржуазно-националистическую идеологию. Наша партия разгромила буржуазных националистов и алаш-ордынцев и их контрреволюционную идеологию. Но остатки ее до сих пор находят свое отражение в трудах отдельных литературоведов. Более четверти века занимается изучением и исследованием вопросов истории казахского эпоса проф. М. Ауэзов. По вопросам казахского эпоса им написано огромное количество работ. В своих трудах М.Ауэзов открыто пропагандировал антирусские реакционно-пантюркистские и буржуазно-националистические взгляды на казахский эпос, идеализировал патриархальное прошлое казахского народа. Так, например, в своей статье «Современный этап казахской литературы», говоря об эпосе, он расхваливал прошедшие феодально-ханские времена и утверждал, что «основной целью казахских батыров является быть националистами, а затем религиозными людьми». Таким образом М. Ауэзов прямо призывал казахскую молодежь следовать примерам, эпических батыров и быть националистами. (...) В статье «Кобланды батыр» М. Ауэзов идеализировал антинародный и реакционный вариант одноименной поэмы, принадлежащий феодальному акыну Марабаю. Причем Ауэзов, вопреки исторической правде и в угоду буржуазным националистам, утверждал, что якобы казахский народ с оружием в руках боролся против Ивана Грозного и в 1552 г, защищал от него гор. Казань. «В народном сказании, - писал М. Ауэзов, – Кобланды не выступает против самого казанского ханства. Он совершает поход против иноверца (капира), разгромившего казанское ханство и покорившего город Казань... Не будет ошибкой, если скажем, что Кобланды выступил против Ивана Грозного, чтобы защитить от него город Казань» . В 1932 году М. Ауэзов заявил на страницах печати, что порывает свою связь с буржуазными националистами. Ему была предоставлена возможность пересмотреть свои порочные «концепции», преодолеть свои прежние буржуазно-националистические ошибки. Однако, как неоднокртно указывалось в решениях ЦК компартии Казахстана по идеологическим вопросам и выступлениях периодической печати, М. Ауэзов этого не сделал до сих пор. Анализ его литературоведческих трудов последнего периода показывает, что он все еще далек от применения в своей исследовательской работе марксистско-ленинской диалектики. Все вопросы истории казахского эпоса М.Ауэзов продолжает, рассматривать в отрыве от истории народа и классовой борьбы, без выяснения социально-классовой сущности культурного наследия прошлого. Это имеет место и в «Очерках истории казахской литературы» и в написанных им для I тома истории Казахской ССР (изд. 1943 и 1949 гг.) главах о казахском эпосе. В этих трудах М. Ауэзов историю казахского эпоса освещает с позиции антимарксистской теории «единого потока», игнорируя ленинско-сталинское учение о критическом подходе к эпическому наследию прошлого, и повторяет свою старую концепцию о мнимой борьбе казахского народа против русских, против Ивана Грозного. Говоря об эпическом наследии прошлого, М.Ауэзов выдает за народные произведения такие реакционные, феодально-ханские поэмы, как «Едиге», марабаевский вариант, «Кобланды батыр» и «Енсегей бойлы ер Есим» . В статье «Эпос и фольклор казахского народа» (Журнал «Литературный критик», № 1, 1940) он писал об палаче народов Едиге: «Едиге – герой и заступник народа, всеобщий любимец» . Грубые политические ошибки допущены в I томе истории казахской литературы (1948 г.), изданном под редакцией и при непосредственном участии М.Ауэзова. Эта книга вышла после решения ЦК компартий Казахстана от 21 января 1947 года «О грубых политических ошибках в работе Института языка и литературы Академии наук Казахской ССР» . Однако М.Ауэзов не сделал из партийного решения серьезных выводов. Наоборот, он, как главный редактор, способствовал распространению буржуазно-националистических и антисоветских мировоззрении врагов народа Исмаилова и Джумалиева. Более того, М.Ауэзов, как один из авторов I тома история казахской литературы, сам идеализировал палачей казахского народа Кенесары и Наурызбая, феодально-ханские легенды о Коркуте и неверно рассматривал социально-бытовую поэму «Козы Корпеш –Баян сулу». В этих трудах М. Ауззова нет и признака соцально-классового отношения к названным произведениям. Все это говорит о том, что М. Ауззов до самого последнего времени продолжает пропагандировать и протаскивать в казахское литературоведение свои прежние буржуазно-националистические концепции. При этом следует сказать, что ошибки М. Ауэзова носят не случайный характер. Корни этих ошибок – в его деятельности тех лет, когда он был одним из выразителей идей «Алаш-орды» в казахской литературе. После разгрома этой контрреволюционной партии М.Ауэзову пришлось сойти с открытых буржуазно-националистических позиций. Тогда и появились на свет эти так называемые «ошибки», анализ которых показывает, что они являются определенной, хотя и замаскированной, системой все тех же буржуазно-националистических взглядов М.Ауэзова. Не свидетельствует ли об упорном, молчаливом отстаивании М.Ауезовым своих прежних порочных концепций и то, что, допустив столь серьезные политические ошибки и извращения в своих литературоведческих трудах, он до сих пор не выступил в печати с их критикой и признанием?» («О состоянии и задачах изучения казахского эпоса», Вестник Академии наук Казахской ССР», 1953, № 4)». Ұстазымыз болған марқұм М.Ғабдуллин өзінің осы баяндамасын Орталық партия комитеті зорлап жасатқанын, еріксіз ұстазына қарсы шығуға мәжбүр болғанын, араздықтың ұзаққа созылғанын, «Қазақ әдебиеті» газетіне ашық хат жазған соң Мұхтар Әуезовтің өзі хабарласып, «Абай» романына «Кірбіңі кеткен көңілден» деп қолтаңба жазып бергенін қинала отырып, бізден де кешірім сұрағандай нәумез күйде әңгімелеп беріп еді. Біз арлы ұстаздың арылуын түсіндік, келер ұрпақ қалай қабылдар екен деші?!. Осы науқанда филология ғылымдарының докторы Н.С.Смирнова да «өңешін бір созып» қалды. Ол тұста миф те, аңыз да, әфсана да саясаттанып кетіп еді. Соның бір «үлгісін» Н.С.Смирнова ұсынды. Н.С.Смирнова: «В народе живут предания, полные ненависти не злейшему врагу казахского народа хану Кенесары Касымову. Герои этих преданий – бедняки, они проклинают хана и ждут его смерти. «Когда ты умрешь – обращаются герои-бедняки к хану, – все три жуза от радости просияют, словно солнце». Это проклятие исходит из уст двух джигитов, о бедности которых люди говорили, что «у них от голода все жилы снаружи» . Они мучаются от голода, но опасаются зайти в султанскую юрту, когда идут мимо аула. «Я слышал, – говорит один из них, – что дети Касыма – злодеи и кровопийцы, как их дед Аблай и отец Касым». Когда же джигиты, мучимые голодом и жаждой, вынуждены зайти в аул, они становятся жертвой Кенесары. «Ощетинившись, как голодный волк», он наносил такие сильные удары безвинным путникам, что камча рассеқала их тело. «Если потомков Аблая десять аулов, то нас тысячи. Пусть они, как псы, останутся привязанными цепями к голой степи. Прочь от них, народ. Мы отойдем, откочуем от них», – такими словами истерзанных джигитов заканчивается предание. (...) Преклонение же перед академическим авторитетом и игнорирование принципа партийности науки и литературы в среде казахстанских фольклористов привело к тому, что в учебники, хрестоматии, исследования проникли в большом количестве враждебные, антинародные образцы и буржуазно-националистическое освещение фольклора. В этом прежде всего повинны М. Ауэзов, А.Маргулан, С. Муканов, до последнего времени не отказавшиеся от своих порочных взглядов на фольклор. М. Ауэзов с 20-х годов и вплоть до сборника В.Сидельникова «Казахские народные сказки», редактором которого он является, некритически, игнорируя требования марксизма-ленинизма, выдает за народное творчество националистические переработки фольклора. На протяжении долгих лет М.Ауэзов публикует и изучает джанаковский вариант поэмы «Козы-Корпеш и Баян-слу», марабаевский вариант «Кобланды», «Кыз-Жибек» в записи и публикации одного из врагов казахского народа; на этих материалах пишет пьесы («Айман – Шолпан», «Хан Кене», «Кара-кипчак Кобланды» ). М. Ауэзов восхваляет эти и другие антинародные произведения устного творчества под предлогом их «художественной ценности», «сложного к богатого сюжета», «талантливости их переработок» и т. д. Так, поэма «Кенесары-Наурызбай» по квалификации М.Ауэзова имеет «сложный и богатый сюжет», а «Кыз-Жибек» в указанной обработке – «одна из самых выразительных и, блестяших по форме лирических бытовых поэм». Причем М.Ауэзов понимает, что в «талантливой» обрисовке Джанака «…отображается кочевой быт». Но он проходит мимо важнейшего методологического требования: оценить, с каких позиций этот быт обрисован. Ни единым словом М.Ауэзов не отмечает идеализацию патриархально-феодальных отношений в джанаковском варианте поэмы «Козы-Корпеш и Баян-слу» . В варианте Джанака дается образ Тайлак-бия, которого нет в народных вариантах. В этом образе Джанах идеализирует реакционную феодальную знать. В то же время раб Кодар в варианте Джанака показан пренебрежительно, как представитель «черной кости»: «Кодар груб и. слова его грубы». В своем исследовании М.Ауэзов замалчивает подлинную социальную сущность акына Джанака – противника присоединения Казахстана к России и усилившегося общения казахского народа с русским народом. Г.И.Потанин вспоминает со слов Чокана Валиханова о том как Джанак смеялся над «своими соплеменниками, живущими около казачьих станиц..., ездившими верхом на быках в холщевых шароварах вместо плисовых...». Ч. Валиханов видит в Джанаке певца старого, отживающего типа. Когда же М.Ауэзов пытается найти проявление демократизации в джанаковском варианте поэмы «Козы-Корпеш и Баян-слу», он приветит в доказательство рытье Кодаром колодцев и опасение им байских табунов. Но в этих эпизодах в варианте Джанака дан лишь идеал рабского труда на пользу феодалов. Тенденциозный, в духе «единого потока» отбор источников, осуществляемый М.Ауэзовым, является проявлением буржузно-национоналистических извращений всего историко-литературного процесса и непосредственно связан с его теорией «Зар-Заман» («эпоха скорби» ), с восхвалением феодально-ханских певцов Бухар-жырау, Дулата, Шортамбай, Мурата – злейщих врагов сближения казахского народа с русским народом». Қазақ тілін білмей қазақ мифологиясы мен ертегілерінің, эпостарының көркем жүйесін Мұхтар Әуезовке «түсіндіріп берген» Н.С.Смирнова да кер заманның кернейін тартып, үкім айтты. Парасатты зиялы Ілияс Омаров сол тұста қудалауға түсіп жүрген Қаныш Сәтбаевқа: «Қаныш аға! Сақ жүрмейсіз бе.Тым сенгішсіз. Әр кімге сыр ақтара бересіз» - деген екен. Сонда Қаныш ғұлама: «Әй, Ілияс-ай! Табиғатта керексіз зат жоқ қой. Құзғынды да құдай жаратқан. Бәрі қыран боп кетсе, қарғалар қайтып күн көреді. Оларға да жұмыс керек қой» (жиені Н.Жармағамбетовтің мәліметі) - депті. Сол сияқты қырандар торға түскен, сауысқандар аспанды билеген сол бір «қызылөңеш кезең» де артта қалды. Қ.Сәтбаев пен М.Әуезов Мәскеуге барып баспаналады. Ал «Хан Кене» пьесасы араға отыз жыл салып барып қысқартылып, ал елу жыл салып барып біздің қолымызбен толық нұсқасында жарық көрді. Алланың ол ырыздығына да шүкіршілік. Фирдауси: «Шахнама» эпосы арқылы бүкіл фарсының ұлттық санасын ояттым» - деген екен. «Хан Кене» де қазақтың ұлттық идеясын өшіртпей тәуелсіздікке дейін сақтап келді. Тек сахнаға арналған дүниенің сахнасыз жетімсіреп жатқаны қынжылтады. Әр заманның бір сұрқылтайы бар. Ол сұрқылтай сыртта емес, ұлтымыздың ішінде. Ол сұрқылтай – сол баяғы жалған намыс. Міне, азаттықтың ақ туын көтерген бір шығарманың жазылу, қойылу, жарық көру, талқылану тарихы осындай. Ең бастысы – Бесігіміз түзелді. Ұрпағымызды рухани тәуелділіктен сақтасын. Елдің тыныштығын берсін. Әр бесіктен әлди кетпесін – деген тілекпен біз де әфсанамызды аяқтаймыз. Алматы - Астана - Алматы. 1989 - 29.12.2007 жж.. Ә.Байділдиннің «іске тігілді» деп атап көрсеткен хаттамасы «1921 жылы 10 желтоқсан күнi өткен қазақ қызметкерлерi қатысқан қоныс аударған қазақ қызметкерлерiн керi қайтарудың амалын қарастыру. Қатынасқандар: Жангелдин, Әуезов, Алманов, Асылбеков, Нахимжан, Кенжин, Байтұрсынов, Байдiлдин, Төлепов, Жаманмұрынов, Сарымолдаев, Авдеев, Найманбаев, Нұрмаханбетов, Игiлiков, Қаржасов, Тұнғаншин, Бiржаров, Оразбаева, Саматов, т. б. Жолдас Жангелдин төрағалық еттi. Қырдағы аудандардың аштыққа ұшыраған тұрғындарына нақты көмек көрсетудi ұйымдастыру туралы М. Әуезовтiң баяндамасы тыңдалды. Әуезов жолдас: аштарға көмек көрсету ұйымдарының аяғы әлi қыр елiне жеткен жоқ. Олардың таяу арада жетуi де неғайбыл екенiн айтты. Әуезов оның себебi мынада деп көрсеттi: 1.Ауылдардың тiкелей өзiмен араласа отырып, олардың мұқтажтықтарын анықтайтын бұл саладағы мiндеттi атқаратын қызметкерлер жоқ. 2. Аштыққа ұшыраған қазақтар нақты бір жетекшi адам болмаса, олар аштарға арналып мемлекет тарапынан бөлiнген сыбағаның өзiне де қол жеткiзе алмайды, өйткенi қазақтар бір үзiм нан үшiн жат жерде қол жайып қаңғып жүргеннен көрi үйiнде өлгендi артық санайды, тiптi көмек сұрап ел кезе қалған күннiң өзiнде де қараңғы, аңқау қазақ оларды өз бетiмен iздеп таба алмайды, көмекке қолы жетпейдi. 3. Жергiлiктi жерделі аштарға көмек көрсету ұйымы қолтығының астындағы, яғни жақын маңдағы қалалар мен қала маңындағы селолардағы күйзелгендерге ерекше қамқорлық жасауға тырысады, сондықтан да қаладан шалғай орналасқан қазақ ауылдары үнемi кейiнге ысырылып қалады. Шындығына көшсек, – дедi Әуезов, – ашаршылық жайлаған қырдағы елдiң қырылғанының жанында, қаладағы аштықтың үрейлi көрiнiстерi ойын сияқты әсер етеді. Егерде бұл аудандарды аштықтан құтқару үшiн дәл қазiр шұғыл түрде шешушi шара қолданылмаса, онда қазақ республикасы қазақсыз қалады. Көптеген аудандардағы қазақтар көптен берi тек қана көртышқанмен, тышқанмен, суырмен, тағы сол сияқты ұсақ жәндiктермен өзегiн жалғауда, соның кесiрiнен әртүрлi жұқпалы аурулар мен iндеттер естiп- бiлмеген деңгейде таралып барады. Мұның барлығы, аштарға көмек көрсету ұйымдарының қыр елiне жаны ашымайтындығын, оларға немкеттi қарайтындығын көрсетедi, сондай-ақ осындай қасiреттi өрттi өшiруге қазақ қызметкерлерiнiң де бейғамдығы байқалады. Өкiмет басында отырған қазақ қызметкерлерi, бұл iстi дәл осы күйiнде қалдырып қоюға болмайтыны өз алдына, бұл – бәріміз үшiн қылмыс, бiз бұл үшiн қазақ елiнiң алдында, өзiмiздiң арымыздың алдында жауаптымыз, – дедi Әуезов жолдас. Баяндамасының соңында Әуезов жолдас қырдағы аудандарға аштарға көмек көрсету шараларының жоспарын ұсынды, жарыссөз бен талқылаудан кейiн iшiнара өзгерiстер мен толықтырулар еңгiзiлген соң бұл ұсыныс қаулының негiзi етiп алынды. 1.Қазақ қызметкерлерiн осы жұмысқа тарту және олардың күшiн пайдалану туралы Алманов жолдас баяндама жасады. Алманов жолдас мынаны атап айтты: Бiз ешқашанда қазақ қызметкерлерiн орынды пайдаланып көргемiз жоқ. Аштық болса тамағымыздан алып, қылқындырып жатқан кездiң өзiнде бiз ешқандай қолғанатсыз, жергiлiктi жерде жетекшiсiз отырмыз. Оның үстiне, былтыр, одан арғы жылы осында iстеген партия қызметкерлерiнiң өзi бiзден кетiп қалды. Мұның басты себебi – орыс коммунистерiнiң жүргiзiп отырған отарлаушы бағытында. Бiз әу баста қазақ қызметкерлерiн орынымен пайдаланбадық, – дедi одан әрi Алманов жолдас, – бiз оларды жан-жаққа қуып, жыртығымыз бен тесiктерiмiздi бiтедiк, бұл онсызда саны аз қызметкерлердi есiнен тандырды, белгiлi бір нақты жұмыспен айналысуға мүмкiндiгi болмады. Қазақ арасындағы аса зәру iстерге де жұмсайтын адамымыз жоқ. Бұл мәселенi дәл қазiр шешу керек, қазақ қызметкерлерiн жұмысқа тарта отырып, олардың мiндетiн анықтауымыз қажет. Сөйлеген адамдардың пiкiрi осыған тоғысып жатыр, – деп ойын қорытты Алманов жолдас. Жарыс сөзден кейiн кеңес төмендегiдей қаулы қабылдады. Қаулы: Қырдағы аудандардың аштыққа ұшыраған тұрғындарына нақты көмек көрсетудi ұйымдастыру туралы Әуезов жолдастың баяндамасын тыңдағаннан кейiн жауапты қазақ қызметкерлерiнiң кеңесi мынаны атап өтедi: Осы уақытқа дейiн аштыққа ұшыраған қырдағы аудандардың бiрде-бір тұрғыны мемлекет тарапынан нақты көмек алған жоқ, олар өз беттерiмен қаңғып кеттi, сөйтiп өлiм тырнағына iлiндi. Олардың ешқандай көмек алмағаны былай тұрсын, тiптi КССР-нiң партия және кеңес ұйымдарының, орталықтың да, жергiлiктi жердiң де, тiптi қаперiне де iлiнбеген, яғни, турасын айтқанда, ұмыт қалған, тағдырдың тәлкегiне тастаған. Жоғарыда айтылған жайларды көрсете отырып, бишаралыққа ұшыраған қазақ елiне біз былай немкеттi және самарқау қарауға төзуге болмайтынын атап өтеміз, жауапты қазақ қызметкерлерiнiң кеңесi – барлық өлкелiк және жергiлiктi партия және кеңес, кәсiподақ ұйымдарын, белсендi түрде көмек көрсетуге шақырады. Пәрмендi көмек көрсету үшiн кеңес өзiнiң тарапынан мынадай нақты шараларды белгiледi: а). Аштыққа ұшыраған қырдағы аудандарға көмек көрсету үшiн Орталықтағы және жергiлiктi жердегi аштарға көмек көрсету ұйымының басты мiндеттерiн анықтап, оларды топ-топқа бөлсiн. б). Қыр елiне көмек көрсету үшiн барлық жерде салауат-сауын (компание) жүргiзiлсiн: бұл мәселенiң осы уақытқа дейiн ескертiлмегендiгiне мән берiлiп, барлық партия, кеңес және кәсiподақ ұйымдары, бұл мекемелерде iстемейтiн жекелеген қазақ қызметкерлерi салауат – сауынға белсендi түрде тартылсын, республикалық баспасөз мекемелерi халықтың санасын оятып, съездер мен жиналыстарда оларға ықпал етуге тырыссын. в). Аштарға көмек көрсету ұйымының жергiлiктi жердегi құрамына адал қазақ қызметкерлерi кiргiзiлсiн, оларды неғұрлым көбiрек тартуға ұмтылсын, қыр елiне тiкелей көмек көрсету үшiн оларды аштарға көмек ұйымының жауапты өкiлi ретiнде пайдалансын. г). Республикалық және уездiк аштарға көмек ұйымының қызметкерлерi тек қана аштыққа ұшыраған қырдағы аудандарда жұмыс iстеу үшiн төтенше өкiл боп барсын. Оларды аштарға көмек көрсету ұйымының өлкелiк төтенше өкiлдiгi ұсынады, обком мен қазақ Орталық Атқару Комитетi бекiтедi, соңғысы мандатпен қамтамасыз етедi. Жергiлiктi өкiлдердi аштарға көмек көрсету ұйымының төтенше өкiлi бекiтiп, мандат бередi, оны жергiлiктi партия және әкiмшiлiк мекемелерi растайды. Д). Аштарға бөлiнетiн азық-түлiктiң жайы туралы аштарға көмек көрсететiн орталық комиссияға мынадай ұсыныс жасалсын: аштарға көмек көрсететiн губерниялық ұйымға қолдағы бар азық-түлiк қорының белгiлi бір мөлшерi нақты санмен көрсетiлсiн; уездерге бөлiнген кезде мiндеттi түрде аштарға азық тарататын бір қазақ өкiлi қатысып тұрсын. 2.Орталық және жергiлiктi партия, кеңес мекемелерiн көмекке тартуды қатаң кеңсе тәртiбiмен жүргiзудi, сонымен қатар осы мақсатпен арнайы адамдарды жол сапарға шығаруды облыстық мекемелер, ҚазЦИК және жекелеген халық комиссариаттары өз мiндетіне алады. 3. Партия, кеңес мекемелерiнде жұмыс iстейтiн және жұмыссыз жүрген қазақ қызметкерлерiнiң тiзiмiн өкiлдерiмен бiрлесе жасау мiндетi ҚазЦИК-ке тапсырылсын, аштарға көмек комиссиясы мен өлкелiк төтенше өкiлдiктiң қатысуымен олар аштық жайлаған губернияларға жөнелтiлсiн, сондай-ақ арнайы азық-түлiк жинау үшiн Түркiстан Республикасына жiберiлсiн. 4. Аштарға көмек комиссиясымен келiсiп отырып осы қаулының негiзiнде шара қолдану құқына ие болатын ҚазЦИК-тiң бір мүшесiн өлкелiк төтенше өкiл етiп тағайындау мiндетi ҚазЦИК-ке жүктелсiн. 5.Тұрған жерлерiнен босып, темiр жолдың бойында (Ақбұлақ, Ақтөбе, т.б.), сордай-ақ Түркiстан бағытындағы бекеттерде жиналып қалған аш қазақтарға ерекше көңiл бөлiп, назарда ұстау Аштарға көмек комиссиясына тапсырылады: босқындардың ұйлығып қалу себебi шұғыл анықталып, оларды уақытында отырғызып жiбермеген барлық мекемелердiң басшылары сотқа тартылсын. 6.Барлық тиiстi мәліметтердi жинақтап, ашаршылыққа ұшыраған қыр елiне көрсетiлетiн көмектiң мөлшерiн өсiру туралы қалайда Орталықтың келiсiмiн алу мiндетi Меңдещев пен Әуезовке жүктелсiн. Соның iшiнде бұл жолдастарға мына мәселенi шешу тапсырылады: а). Торғайға жiберiлетiн азық-түлiк жәрдемi Қостанайдан бөлек жiберiлуiн орталық арқылы шешуге қол жеткiзсiн. б). Гурьев ауданына азық-түлiктi тiкелей тасымалдау мүмкiндiгi болмағандықтан да, Гурьев пен Астраханның ауланған балықтарын сонда бөлудi, сонымен қатар Гурьев пен Оралдағы балық кәсiпшiлiктерi оларды тиiстi жабдықтармен қамтамасыз етiп, балық аулауға рұқсат беруiн Орталықтан сұрасын. в). Қазақ республикасының шикiзаттарының ауқымды мөлшерiн азық-түлiк пен керектi заттар, аштарға қажеттi ақша алуға пайдалану үшiн бұл мәселенi дербес шешуге орталықтың келiсiмiн алсын. 7.Обкомның, ҚазЦИК-тiң және барлық жауапты қазақ қызметкерлерiнiң атынан партия ұйымдарында iстейтiн, одан тыс жұмыссыз жүрген қазақ қызметкерлерiне үндеу жариялансын, оларды ашаршалыққа қарсы күресуге шақырсын. 8.Бұл қаулының көшiрмесi жан-жаққа таратылсын. Қол қойылып, мөр басылған. II. Қазақ қызметкерлерiн жұмысқа тарту және оларды тиiмдi пайдалану туралы Алманов жолдастың баяндамасын тыңдап, мұндай жолды табудың қажеттiгiн ескерiп, қазақ қызметкерлерiнiң күшi дұрыс әрi тиiмдi пайдаланылмай отырғанын ескерiп, қазақ қызметкерлерiнiң кеңесi қаулы қабылдады: 1.ҚазЦИК-тiң жанынан ерекше комиссия құрылсын оған мынадай мiндеттер жүктелсiн: а). Комиссияның пiкiрi бойынша қандайда бір iске пайдалануға болатын барлық қазақ қызметкерлерiнiң тiзiмi жасалсын. б). Өзiнiң туған жерiнен басқа ауданға немесе басқа лауазымды қызметке ауыстыру арқылы қазақ қызметкерлерi тұрақты әрi тиiмдi пайдаланылсын. в). Партияда жоқ қазақ қызметкерлерi кеңес құрлысындағы жауапты жұмыстарға дейiн тартылсын, сөйтiп олардың өкiметтен де, жұмыстан да шеттетiлмегенiне көзiн жеткiзсiн. г). Қазақтардың iшiндегi ең жауапты әрi шұғыл: аштықпен күресу ісіне жұмылдырылсын, қазақ қызметкерлерiн дайындау, қазақ арасындағы сот жұмысын дұрыс жолға қою, милиция жұмысын жолға қою, жергiлiктi өкiметтi нығайту, кооперація ұйымы, т. б. сияқты iстерге пайдалансын. д). Обком мен ҚазЦИК-тiң ерекше тiзiмi арқылы Түркiстан Республикасындағы барлық қазақ қызметкерлерi шақырылып алынсын. ж). Жергiлiктi жерлерде партияда жоқ қазақ қызметкерлерiнiң кеңесiн өткiзу дәстүрге айналсын. з). Баспасөз арқылы барлық қазақ қызметкерлерiн жұмысқа шақырған үндеу жариялансын, бұл үндеуге құлақ аспағандардың белсендiлiгiн оятсын. Комиссияның құрамына мыналар: 1. Әуезов. 2. Асылбеков. 3. Алманов. 4. Байтұрсынов. 5. Кенжин – мүше боп; 1. Нахим – жан. 2. Төлепов – кандидат боп сайланды.
Қазақ қызметкерлерiнiң Кеңесi қабылдаған бұл қаулы КЦИК-тiң бекiтуiне жатады. Кеңес төрағасы – Жангелдин. Хатшысы – Нахым- жан». Қол қойылып, мөр басылған. Кеңес қабылдаған екi мәселенiң де қазақ ұлты үшiн өмiрлiк мәнi бар едi. Бұған келiспеу – ұлттық жеккөрiнiш пен өшпендiлiктi тудыру, коммунистiк партияның отарлаушы және жазалаушы саясатын ашықтан- ашық әшкерелеу едi. Сондықтан да арада бес күн өткеннен кейiн, яғни 1921 жылы желтоқсанның 15 жұлдызында қазақ Орталық Атқару Комитетi мен жұмысшылар кеңесiнiң еңбекшi қазақ халқының, шаруалардың, қызметкерлердiң съезiнде және қазақ өкiлдерiнiң бiрiккен мәжiлiсiнде: жүктеу/скачать 2.41 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|