398
туралы», т.б.
Энциклопедистердің пікірінше, әлемнің түпнегізі – табиғат,
материя. Оның негізгі қасиеттері: кеңістікте көсілу, салмақ, бірлік, түр
(форма), қозғалыс.
ЭПИКУРИЗМ — ежелгі грек философиясындағы
материалистік бағыттағы
мектеп. Негізін қалаушы – антиктік ақыл иесі – Эпикур.
ЭПИСТЕМА (грекш. – бөлім) — нақты тарихи кезеңдегі білім шеңберін
белгілейтін тәжірибеден бұрын берілген тарихи өзгермелі құрылымдар.
ЭПИСТЕМОЛОГИЯ —
философиялық таным теориясы, таным жөніндегі
ілім.
ЭПОС — грек тілінен ауд. – ерте заманнан қазіргі ел
ауызында сақталып
қалған (батырлар жайлы) сөз, баяндау, әңгіме, өлең.
ЭРОС — ежелгі грек нанымында Махаббат Құдайы.
ЭЙДОС — Платон философиясында «идея» терминінің синонимі – жалқы
заттардың трансцендентті ақылмен жетерлік формасы-үлгісі. Ол
заттардан
жеке өмір сүреді және оларға қатысты болады.
ЭРОТЕМАТИКА (грек. – сауал) — сауал қою өнері. Қарама–қайшы ұғым –
акроматикалық.
ЭСТЕТИКА (грекш.
– сезіну, сезімдік) — адамның дүниені сұлулық,
әсемдік заңдылықтары тұрғысында бейнелеуі туралы ілім. Бұл терминді
1785ж.
неміс философы Александр Баумгартен енгізді.
ЭСХАТОЛОГИЯ — адам және ақырзаман жөніндегі діни ілім.
ЭТИКА (грекш. - әдеп, ғұрып, салт) — мораль мен әдептілік туралы
философиялық ілімдер жүйесі. Бұл ұғымды Аристотель (б.д.д.384-322) алғаш
рет қолданды.
ЭТНОС — адамдардың тарихи қалыптасқан
аумақтық және мәдени
жиынтығы.
ЭТНОЦЕНТРИЗМ (грекш. – тайпа, халық және латынш. – жиын орны,
орталық) — біртұтас этникалық
сана-сезімдегі тұлғалардың, әлеуметтік
топтардың, қауымдардың дүниені тек этникалық көзқараспен қабылдауы.
Ұғымды
Сатнер мен
Гумплович енгізген.
