Беттер Кесте Сурет Әдебиеттер
жүктеу/скачать 3.94 Mb.
|
| 1.1.8 Ашытқы классификациясы
Метаболизмге және генетикалық қасиетке негізделген олардың бірнеше классификациясы бар. Классификация кезінде жасушалардың көмірсуға қатынасын немесе витаминдерге қажеттілігін, өсу факторын және спораларын ескеру қажет. Ашытқылар Ascomycetes класына, Endomycetales қатарына, Saccharamyctacea туысына, Saccharamyces тегіне жатады. Ол 41 ашытқы түрлерін біріктіреді. ХІХ ғасырда М.Ханзен алғашқы рет ашытқылардың жүйелеуін ұсынып, беттік ашытқыларды Sacchоmeces cerevisae деген ат қойған. Бұл ашытқылар Англияда, Великобритания мен Германияда қолданылған. Кейіннен Ханзен тағы бір төменгі ашытқыларға S.Carlsbergensis ат қойған. Сосын 1952 жылы бұл ашытқыларды біріктіріп S.Cerevisiae деп атады. 1 кесте – Ашытқылардың атауының өзгеруінің тарихы көрсетілген
Ашытқылардың Крегер Ван Рия классификациясын осындай әдіспен өзгертіп қарастырған. Қазіргі кезге дейін сыра ашытушылар ашытқылардың екі түрін қарастырған: Saccharamyces cerevisae және Saccharamyces сarlsbergensis. Бұларға төмен температурада «жұмыс істейтін» (6-150С температурада) ашытқыларды жатқызды. Олар қоректік ортаның 18-220С температурасында ашытып, соңында ашыған сұйықтықтың беткі қабатына жиналады. 1980-ші жылдардың басында таксономистер сыра ашытуда қолданылатын ашытқыларды олардың ДНҚ қасиеттеріне негіздеп оларды S.cerevisiae қатарына жатқызды. Ашытқылар бір жасушалы ашытқыларға жататындықтан саңырауқұлақтар классификациясына біріктірілген. Алайда олар жеке систематикалық бірлікке біріктірілмеген бірақ 3 класқа бөлінген: 1. Аскомицеттер 2. Базидомицеттер 3. Бластомицеттер Бұл классификациялар әдетте вегетативті өсуі мен споралардың табиғатына қарай жіктелген. Олардың өндірістегі маңызы өте зор, сондықтан олардың көбею процестері соңғы кездері терең зерттелуде. жүктеу/скачать 3.94 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|