Әғүүҙү билләәһи минәш-шәйтанир-ражиим. Бисмилләәһир-рахмәәнир-рахиим
Шайтан уны вәсүәсәгә һалды: — Ий, Әҙәм, — тине. — Һиңә мәңгелек ағасын һәм икһеҙ-сикһеҙ хакимлыҡты күрһәтәйемме? — тине. 121
жүктеу/скачать 3.18 Mb.
|
120. Шайтан уны вәсүәсәгә һалды: — Ий, Әҙәм, — тине. — Һиңә мәңгелек ағасын һәм икһеҙ-сикһеҙ хакимлыҡты күрһәтәйемме? — тине. 121. Ниһайәт, улар икеһе лә ауыҙ иттеләр (тыйылған ағастың емешен ашанылар). Шунан һуң уларҙың оят ерҙәре асылды. Улар шунда уҡ йәннәт ағастарының япраҡтарынан (оят ерҙәренә) ҡаплауыс әҙерләй башланылар. Шулай итеп, Әҙәм Аллаһ һүҙен тыңламаны һәм юлдан яҙҙы. (122) Һунынан Раббы уны һайланы һәм уның тәүбәһен ҡабул итте һәм тура юлды күрһәтте. (123) Һәм (Әҙәм менән Иблискә) әйтте: — Бер-берегеҙгә дошман булып, бынан (йәннәттән) сығығыҙ. Минән һеҙгә күрһәтмә (Китап) килер, кем минең өндәмәләремә эйәрә, шул тура юлдан сыҡмаҫ һәм бәхетһеҙ булмаҫ, — тине. (124) Кем минең киҫәтеүҙәремдән йөҙ сөйөрә, һис шикһеҙ, уның тормошо ғазаплы буласаҡ һәм Беҙ уны Ҡиәмәт көнөндә тома һуҡыр килеш (ҡәберенән) ҡубарасаҡбыҙ. 125. Ул әйтер: — Йә, Раббым, мине нимә өсөн һуҡыр килеш (ҡәберемдән) ҡубарҙың? Әүүәл мин күрә инем бит, — тип әйтер. (126) (Аллаһ) әйтер: — Шулай шул. Һиңә аяттарым (киҫәтеүҙәрем) килде. Һин уларҙы оноттоң. Бына, һин дә бөгөн онотоласаҡһың (мәхрүм ҡаласаҡһың).
— Ни эшләп һуң ул (Аллаһтың пәйғәмбәре булғас) Раббыһынан бер мөғжизә алып килмәне? — тинеләр. Әүүәлге китаптарҙа булғандарҙың ап-асыҡ дәлиле (Ҡөръән) уларға килмәнеме ни? 134. Әгәр ҙә Беҙ бынан (Ҡөръәндән) алда уларҙы һәләк иткән булһа инек, һис шикһеҙ, улар: - Йә, Раббым, беҙгә бер пәйғәмбәреңде күндергән булһаң, аяттарыңды уҡыған булыр инек, ошо түбәнлектәргә төшмәгән булыр инек, рисуай ҡалмаған булыр инек, — (тип аҡланған булыр ине). 135. Әйт: - Һәр кем көтә, — тип. — Шулай итеп, һеҙ ҙә көтөгөҙ. Тура юлдан йөрөүселәр улар кем һәм (тәүбәнән һуң) тура юлды тапҡандар кем икәнен оҙаҡламай белерһегеҙ. 21 — Әнбийә (Пәйғәмбәрҙәр) сүрәһе (Әнбийә сүрәһе 112 аяттан тора. Мәккә ҡалаһында ингән. Пәйғәмбәрҙәр тураһында хәбәрҙәр бирелгәнгә күрә, «Әнбийә», йәғни Пәйғәмбәрҙәр сүрәһе исемендә йөрөй.) Бисмилләһир-рахмәәнир-рахиим. 1. Кешеләрҙең иҫәп-хисап тотаһы көндәре яҡынлаша. Шулай ҙа улар томаналыҡтары арҡаһында (Хаҡтан) йөҙ сөйөрә. (2) Раббынан үҙҙәренә киҫәтеү-күрһәтмәләр килгән һайын, улар (аяттарҙы) ысын күңелдән тыңламайынса, уйын-көлкөгә ала килде. (3) Битараф күңелле ул залимдар йыйналып шулай аҫтыртын бышылдаша ине: — Ул (Мөхәммәд) һеҙҙең кеүек үк бер кеше булмай, кем булһын? Һеҙ (көпә-көндөҙ) ап-асыҡ күреп торғанығыҙ килеш, уның сихырына ышанаһығыҙмы? 4. (Пәйғәмбәр) әйтте: — Раббым Ерҙә һәм Күктә (нимә һөйләнһә шуны) ишетеп торор. Хаҡтыр, Ул — ишетеп, белеп тороусы. 5. Улар әйтте: — Әйе, был (аяттар) уның йоҡлағандағы һаташыуҙарының нәтижәһелер. Шик юҡ, ул уларҙы үҙенән уйлап сығарған. (Аллаһтан иңде, тип ялғанлай.) Сөнки ул — шағир. (Әгәр ысынлап та ул пәйғәмбәр икән) алдан индерелгәндәргә (башҡа пәйғәмбәрҙәргә бирелгән китапҡа) оҡшаш берәй аят (мөғжизә) күрһәтһен, — тинеләр. 6. Быларҙан элек йәшәгән һәм һәләк ителгәндәрҙең (шәһәрҙәрҙең, халыҡтарҙың) берһе лә иман килтермәне. Былары иман килтерер, тип өмөтләнәһеңме? 7. (Эй, Мөхәммәд) һиңә саҡлы ла Беҙ уахи тапшырылған кешеләрҙе генә пәйғәмбәр итеп ебәрҙек. Әгәр (был турала) белмәйһегеҙ икән, белгәндәрҙән (китаплы халыҡтан) һорағыҙ. («Аяттағы «әһлүз-зикр», йәғни «белгәндәр» һүҙен, Тәүрәт менән Инжилде яҡшы белгән кешеләр, китаплы халыҡ, тип аңларға кәрәк»Мостафа Чагрыжы тәфсиренән ) 8. Беҙ уларҙы (пәғәмбәрҙәрҙе) ризыҡ ашамай торған кәүҙәләр итеп яралтманыҡ. Улар (фани донъяла) үлемһеҙ ҙә түгел. (9) Ахырҙа Беҙ уларға биргән вәғәҙәбеҙҙе теүәл үтәнек. Уларҙы һәм ихтыяр иткән кешеләребеҙҙе ҡотҡарҙыҡ. Хаттин ашҡандарҙы (сиктәрҙе уҙғандарҙы) һәләк иттек. («Хаттин ашҡандар», йәғни тыйылғандарҙың хатен, сиген уҙып, гөнаһ ҡылғандар, артығын ашағандар, артығын ғәҙелһеҙ булғандар, дөрөҫ үлсәмәгәндәр, алдаусылар, ғәйбәт таратыусылар, ҡараҡтар һәм, ғөмүмән, енәйәтселәр, әхләҡһеҙҙәр — барыһы ла хаттин ашыусылар.) 10. Хаҡтыр, һеҙҙәң шундай бер Китап индерҙек: шунда һеҙгә өгөт-нәсихәт тә, шәрәфтәр ҙә тупланған. Һаман шуны аңламайһығыҙмы? (11) Беҙ кәферлек ҡылған (ғәҙелһеҙ булған) күпме мәмләкәтте (халыҡтарҙы) тар-мар килтерҙек, ахырҙа улар урынына башҡаларҙы яралттыҡ. 12. Язабыҙ килгәнен самалағас та, улар ҡаса башлай. 13. (Фәрештәләр): — Ҡасмағыҙ, байлығығыҙ янына, мул тормошҡа кире ҡайтығыҙ, йорттарығыҙға яңынан урынлашығыҙ, һорау алыу башлана, — тинеләр. (14) Улар әйтер: — Харап булдыҡ, ысындан да, беҙ ғәҙелһеҙ залим булғанбыҙ икән, — дип ҡысҡырырҙар.
— (Аллаһтан башҡа тағын хоҙайҙар бар, тип) дәлил килтерегеҙ (әгәр дәлилегез булһа, әлбиттә). Бына, миңә эйәргән мосолмандарҙың Китабы (шунда ялған юҡ). Бына, минән элек килгәндәрҙең китабы (шунда кешеләр өҫтәгән ялған бар), — тип. Юҡ, уларҙың күбеһе дөрөҫлөктө белмәй. Шуға күрә, (наҙанлыҡтары арҡаһында Ҡөръәндән) йөҙ сөйөрәләр. 25. «Минән башҡа (Илаһи ҡөҙрәткә эйә һәм) Тәңре булырҙай һис бер кем юҡ. Шуға күрә, Миңә генә табынығыҙ», тигән дөрөҫлөктө уахи итмәйенсә, Беҙ һинән әүүәл бер генә пәйғәмбәр ҙә ебәрмәнек. 26. —Ярлыҡаусы (Аллаһ) бала атаһы булды, (Фәрештәләр - Аллаһтың ҡыҙҙары), - тинеләр. Әстәғфирулла! (Был – кәфер һүҙ!) Аллаһ ундай эштәрҙән паҡ. Улар үҙҙәре (әйткән «Аллаһтың улдары, ҡыҙҙары» тигәндәр Аллаһтың) хеҙмәткә ҡуйылған ҡолдары. (27) Улар Аллаһ әмеренән алда һүҙ һөйләмәй. Улар бары тик Аллаһ әмере буйынса ғына ғәмәл ҡыла. (28) Ул уларҙың уҙғандарын да, алда нимә күрәсәктәрен дә белеп тора. Улар Аллаһ рөхсәтенән башҡа һис кемгә шәфәғәт итмәҫтәр. Улар үҙҙәре Унан ҡурҡып-ҡалтырып торалар. 29. Берәйһе: —Унан башҡа мин дә тәңре, —тип әйтһә, уны йәһәннәм ғазабына ташлаясаҡбыҙ. Залимдарҙы Беҙ ана шулай язалаясаҡбыҙ. 30. Әллә һуң ул иманһыҙҙар күктәр менән Ерҙең ҡасандыр бергә уҡмашҡан хәлдә булғанын белмәйҙәрме? Беҙ уларҙы айырҙыҡ та, һәр тереклекте дымдан яралттыҡ. Шунан һуң да улар (мөшриктәр) иман килтермәйҙәрме? (31) Беҙ Ер өҫтөндә тауҙар ҡалҡыттыҡ, улар һелкенмәйенсә торһондар өсөн. Улар араһында тарлауыҡлы юлдар хасил иттек, улар тура юлдан барып, маҡсаттарына ирешһен өсөн. (32) Беҙ Күк йөҙөн ҡаплауыс (һаҡлаусы түбә) түшәм кеүек итеп яралттыҡ. Улар (кәферҙәр иһә Күк йөҙөнең дәлилдәренән, Аллаһтың) аяттарынан баш тарта. (33) Аллаһ төндө, көндө, Ҡояшты, Айҙы яһаны. Уларҙың һәр береһе үҙ әйләнәһе тирәһендә Күк йөҙө буйлап йөҙөп-осоп йөрөргә тәртип ителде. 34. Без һинән элек йәшәгәндәрҙең берһенә лә үлемһеҙлек бирмәнек. Һин үлһәң, улар мәңге йәшәйәсәкме? (Әлбиттә, йәшәмәйәсәк!) (35) Һәр йән эйәһе үлем әсеһен татыр. Һеҙҙе муллыҡ, ләззәт һәм яманлыҡ менән (ымһындырып) һынайбыҙ. Унан һуң һеҙ (ҡылғандарығыҙ өсөн яуап тотарға) ҡайтарыласаҡһығыҙ. 36. (Рәсүлем) кәферҙәр һине күргәс тә: — Ошомы инде беҙҙең Илаһтарыбыҙ менән ауыҙ сайҡаусы кеше? — тип мыҫҡыл итәсәктәр. Улар мәрхәмәт менән ярлыҡаусы Аллаһтың Китабын инҡар итеүселәрҙең нәҡ үҙҙәреҙер. (37) Түҙемһеҙлек кешенең тәбиғәтендә бар. Һеҙгә аяттарымды (һәм язаларымды) күрһәтермен. Ләкин һеҙ мине ашыҡтырмағыҙ. (38) — Дөрөҫөн һөйләйбеҙ, тип әйтәһегеҙ икән, ҡасан тормошҡа ашасаҡ һуң ул вәғәҙәләрегеҙ? — тип әйтәләр.
— Кис-көндөҙ һеҙҙе Аллаһ язаһынан кем ҡотҡара ала? — тип. Шуға ла ҡарамаҫтан, улар Раббыларын зикер итеүҙән йөҙ сөйөрә. (43) Әллә һуң уларҙың Беҙгә ҡаршы торорҙай ҡөҙрәт эйәләре бармы? (Уларҙың Илаһҡа һанаған нәмәләре) үҙҙәренә үҙҙәре лә ярҙам итә алырлыҡ көскә эйә түгел. Улар Беҙҙән дә иғтибар-ярҙам күрмәҫ, язабыҙҙан ҡотола алмаҫ. 44. Әлбиттә, Беҙ уларҙың ата-бабаларын да муллыҡта йәшәттек. Ысындан да, улар (бөтмәҫ-төкәнмәҫ кеүек тойолған) оҙон ғүмер йәшәнеләр. Шулай ҙа улар инде лә күрмәйҙәрме ни һуң, ихтыяр итеп, Беҙ ипләп кенә уларҙың ерҙәрен һәр яҡлап кәметә барабыҙ. Шунан һуң да улар еңеүсе булып ҡала алырмы? 45. Әйт: — Мин бары тик уахи менән һеҙҙе киҫәтәм. Бары тик (күңеле) һаңғырауҙар ғына был саҡырыуҙарҙы ишетмәҫ, — тип. (46) Хаҡтыр, уларға Раббы тарафынан бәләкәй генә (ғазап) еле иҫеп ҡуйһа ла, улар шунда уҡ: — Харап булдыҡ! Ысындан да, беҙ залим булғанбыҙ икән, — тип ҡысҡыра башлайҙар.
Мостафа Чагрыжы тәфсиренән.) 49. Эске бер ҡурҡыу менән Аллаһҡа инанғандар Сәғәт һуғыуын (Ҡиәмәт килеүен) тетрәнеп көтәләр. (50) Бына был (Ҡөръән) Беҙ индергән хәйерле һәм файҙалы киҫәтеү-өгөттәр (Китабыҙыр). Һеҙ хәҙер шуны инҡар итерһегеҙме? 51. Хаҡтыр, бынан әүүәл Ибраһимға ла (бәлиғлегенән алда) өлгөргәнлекте (аҡты ҡаранан айыра белеүҙе) бирҙек. Һәм Беҙ уның шундай икәнен белеп торҙоҡ. (52) Шул уаҡытта ул атаһына һәм ҡәүеменә әйтте: — Һеҙ ниндәй һәйкәлдәргә (таш һындарға) табынаһығыҙ? — тине. (53) Улар әйтте: — Беҙ ата-бабаларыбыҙҙың шуларға (ҡарышып) табынғандарын күреп үҫтек, тинеләр. (54) (Ибраһим) әйтте: —Аталарығыҙ ҙа, үҙегеҙ ҙә яңғылышыу-һаташыу юлында, — тине. (55) Улар: — Һин беҙгә хәҡиҡәт алып килдеңме (һин дөрөҫөн һөйләйһеңме)! Әллә һин беҙҙән көлөргә теләйһеңме (ялғанлайһыңмы)? — тинеләр. (56) — Юҡ! — тине Ибраһим. — Һеҙҙең Раббығыҙ күктәрҙең һәм дә Ерҙең хужаһы. Уларҙы яралтыусы — Аллаһ. Мин шуға (Аллаһтың ҡөҙрәтенә) шаһит булғандарҙың (инанғандарҙың) береһе булам. (57) — Валлаһи, улар (туғандарым) арҡа ҡуйып киткәндән һуң, мин һеҙҙең һындарығыҙға бер-бер хәл ҡыласаҡмын. — (тине Ибраһим). 58. Шунан һуң ул боттарҙы ватып-емереп бөтөрҙө. Бары тик уларҙың иң ҙурын ғына ватмайынса ҡалдырҙы. Тегеләр (кәферҙәр) уларға мөрәжәғәт итһен өсөн. 59. Тегеләре килеп һораны: — Кем шулай беҙҙең Илаһтарыбыҙҙы ватты? Хаҡтыр, ул кеше бик тә ғәҙелһеҙ икән, — тинеләр. (60) Берһе әйтте: — Бер йәш егеттең Илаһтарыбыҙҙы һүгеп йөрөгәнен ишеткән инек. Ул егеттең исеме — Ибраһим, — тинеләр. (61) Әйттеләр: —Улайһа, уны халыҡ ҡаршыһына алып килегеҙ. Кешеләр үҙ күҙҙәре менән күрһен. (62) — Әй, Ибраһим, — тинеләр. — Илаһтарыбыҙҙы һин шулай харап иттеңме? (63) Ибраһим әйтте: — Был эште, ана, теге ҙуры башҡарҙы, — тине. — Теле булһа, унан һорағыҙ.
— Ысындан да, беҙ үҙебеҙ ғәйепле, — тинеләр. 65. Һуңынан улар ҡыйынһынып әйттеләр: — Һин бит уларҙың һөйләшә алмағандарын белеп тораһың (ни өсөн уларҙан һорарға ҡушаһың)! — тинеләр. (66) Ул (Ибраһим) әйтте: — Улайһа, ни эшләп һуң һеҙ Аллаһты инҡар итеп, (хатта һөйләшер һәләте лә булмаған, телһеҙ, һаңғырау) бер зарар ҙа, бер генә файҙа ла килтерә алмаҫтай меҫкендәргә (боттарға) табынаһығыҙ? — тине. (67) — Һеҙгә лә, һеҙ тәңре тип табына торған (шул таштарығыҙ) өҫтөнә лә — тфу! Инде лә аҡылға килеп, һабаҡ алмаҫһығыҙмы ни?
— Илаһтарығыҙҙы унан яҡлап ҡалығыҙ, әгәр ҙә һеҙ тәүәккәл кешеләр булһағыҙ, — тинеләр. 69. — Һәй, ялҡын! - тинек. — Ибраһимға зарар килтермә, һалҡынсалыҡ бир. (70) Шулай итеп, улар хәйлә ҡорған ине лә, Беҙ уларҙы меҫкен хәлдә ҡалдырҙыҡ. (71) Беҙ уны ла, Лутты ла ҡотҡарып ҡалдыҡ. Уларҙы ғәләм халыҡтары өсөн етәрлек бәрәкәтле ергә урынлаштырҙыҡ. 72. Уға (Ибраһимға) Исхаҡты һәм Яҡупты, айырым бер бүләк булараҡ бирҙек һәм барыһын да изгелеклеләрҙән ҡылдыҡ. (73) Әмеребеҙ буйынса, уларҙы тура юл күрһәтеүсе юлбашсылар иттек һәм үҙҙәренә хәйерле эштәр башҡарыуҙы, намаҙ уҡыуҙы, зәкәт биреүҙе уахи иттек. Улар Беҙгә өҙлөкһөҙ ғибәҙәт ҡылыусылар булды. 74. Лутҡа ла хөкөм һәм ғилем бирҙек. Уны бысраҡлыҡтар ҡылыусы халыҡтан ҡотҡарҙыҡ. Улар, хаҡтыр, фетнәсе, боҙоҡ ҡәүем ине. (75) Уны (Лутты) рәхмәтебеҙгә ҡабул ҡылдыҡ. Сөнки ул изгеләрҙән ине. (76) Унан да элегерәк Нух та доға ҡылды. Беҙ уның доғаһын ҡабул ҡылдыҡ. Шулай итеп, үҙен һәм иман килтергән яҡындарын ҙур әфәттәрҙән ҡотҡарып ҡалдыҡ. (77) Уны аяттарыбыҙҙы инҡар иткән ҡәүемдән ҡотҡарҙыҡ. Хаҡтыр, улар боҙоҡ ҡәүем ине. Шуға күрә, уларҙың бөтөнөһөн дә һыуға батырҙыҡ. 78. Шулай уҡ Дауыт менән Сөләймәнде иҫегеҙгә төшөрөгөҙ. Бер заман улар иген баҫыуында бәхәскә керҙе. Берәүҙәренең һарыҡ көтөүе, киске яҡта икенселәренең иген баҫыуына кереп, бик күп зыян килтергән ине. Беҙ уларҙың хөкөмдәренә шаһит булып торҙоҡ. («Был ғауғаны хөкөм итеүсе Дауыт менән ун өс йәшлек Сөләймән — икеһе ике төрлө ҡарар сығара. Дауыт: «Зыян күргән игенсегә һарыҡ көтөүен бирергә», — ти. Ләкин Сөләймән: «Күрелгән зыянды ҡаплағанға ҡәҙәр генә баҡса эйәһе һарыҡтарының йөнө, һөтө, итенән файҙалана ала, зыян ҡапланғас, һарыҡтар хужаһына ҡайтарып бирелергә тейеш», — ти һәм Дауыт сабый улының хөкөмө менән риза була.»Мостафа Чагрыжы тәфсиренән.) 79. Шулай хөкөм йөрөтөргә Сөләймәнгә Беҙ әмер иттек. Беҙ уларҙың һәр икеһенә лә хөкөм хоҡуғы һәм ғилем бирҙек. Ҡоштарҙы һәм тәсбих әйтеүсе тауҙарҙы Дауытҡа буйһондоҙоҡ. Был эштәрҙе Беҙ әмер иттек. (80) Һуғыш уаҡытында һеҙҙе (ҡылыстан) һаҡлар өсөн, тимер көбә яһау ғилемен уға өйрәттек. Инде шөкөр итәсәкһегеҙме? 81. Сөләймән әмеренә Беҙ дәһшәтле иҫкән елде бирҙек. Уның ҡушыуы буйынса, ул ел эсе тулы бәрәкәттәр булған урынға тура ҡарап иҫә. Беҙ барыһын да белеп торабыҙ. (82) Уның өсөн диңгеҙгә сумып (ынйы-мәрйендәр алып сыҡһындар, тип) һәм башҡа төрлө эштәр эшләр өсөн, шайтандарҙы буйһондорҙоҡ. Беҙ уларҙы күрҙәтеп торҙоҡ. (Шайтан, Иблис, ендәр мәсьәләһенә М. Али был шәкелдә ҡарай: слово шайтан (т. е. дьявол) означает того, кто чрезмерно занозчив и непокорен, независимо от того, человек это, джинн или зверь. 654 бит, 1647 нсе аңлатма.) 83. Әйүпте иҫенә төшөр. Нисек итеп ул Раббыһына: — Башыма бәлә килде. Һин мәрхәмәтлеләрҙең иң мәрхәмәтлеһе бит (зинһар, ярҙамыңдан ташлама), — тип ялбарған ине. (84) Беҙ уның был доғаһын ҡабул иттек. Уның башына төшкән бәләне алдыҡ. Үҙ тарафыбыҙҙан рәхмәт булһын тип, ғибәҙәт ҡылғандар өсөн бер һабаҡ булһын тип, уға ғәйләһен, малдарын һәм башҡа ниғмәттәрҙе артығы менән ҡайтарып бирҙек. («Әйүп ун йыл ауырып, йорто емерелеп, байтаҡ ҡына ҡәрҙәштәрен юғалтып, яза сигә ине.» Хәйретдин Ҡараман белән Хәсән Чантай тәфсирҙәренән.) 85. Исмәғилде лә, Иҙристе лә һәм Зөлкәфилде иҫегеҙгә төшөрөгөҙ. Барыһы ла сабыр (түҙем) кешеләр ине. (86) Уларҙы яҡланыҡ. Улар, ысындан да, изгелекле кешеләр ине. 87. Балыҡ хужаһы Зүннүн (Юныс) тураһында ла онотмағыҙ. Ул (үҙенең ҡәүеменә) бик ныҡ үпкәләп, асыуланып киткән ине. Үҙенә көсөбөҙ етмәҫ, тип уйлаған ине ул. Ниһайәт, ҡараңғылыҡҡа (балыҡ эсенә барып) эләккәс: — Һинән башҡа Һиңә тиң һис бер зат юҡ. Һине генә пак, тип таныйым. Ысындан да, мин ғәҙелһеҙ булғанмын икән, - тип Аллаһҡа ялбара башланы. («Зүннүн, Зөлнүн — хәҙрәти Юныстың ҡушаматы, йәғни «Балыҡ кешеһе (хужаһы)» тигән һүҙ. Юныс пәйғәмбәр оҙаҡ уаҡыттар халҡын хаҡ дингә өндәй. Яҡшы нәтижәләргә ирешә алмағас, ул үҙ халҡына үпкәләп, кәмәгә ултырып, диңгеҙгә сыға. Һәм һыуға бата, уны ҙур балыҡ йота. Ләкин уны Аллаһ Тәғәлә ҡотҡарып ҡала».Хәйретдин Ҡараман тәфсиренән.) 88. Шунан һуң беҙ уның доғаһын ҡабул иттек һәм уны бәләнән ҡотҡарҙыҡ. Бына, шул рәүешле Беҙ мөьминдәрҙе ҡотҡарабыҙ. 89. Зәкәрийәне лә иҫегеҙгә төшөрөгөҙ. Нисек итеп ул Раббыһына доға ҡылды. — Раббым, мине яңғыҙ ҡалдырма (миңә тоҡом, нәҫел бир). Һин вәриҫтәр араһында иң мәрхәмәтлеһе, — тине. 90. Беҙ уның доғаһын ҡабул иттек. Уға ул (Йәхйәны) бирҙек. Ҡатынын да үҙе өсөн (бала таба торған итеп) ҡулай ҡылдыҡ. Улар изгелек өсөн ярышып, яҡшы эштәр башҡарҙы. Ҡурҡыу менән өмөт араһында Беҙгә ғибәҙәт ҡылдылар. Улар Беҙгә тәрән мөхәббәт тәрбиә иттеләр. 91. Ғиффәтлелек мөһөрөн (оят ерен) һаҡлаған (хәҙрәти Мәрйәмде лә) иҫегеҙгә төшөрөгөҙ, зинһар. Беҙ уға рух өрҙөрҙөк; уның үҙен һәм улын (Ғайсаны) бөтөн ғәләмгә үрнәк ҡылдыҡ. 92. Ысынлап та, был өммәт (бер диндәге мосолмандар) бары тик һеҙҙең өммәтегеҙ генә. Һеҙҙең Раббығыҙ — Мин. Шулай булғас, Миңә генә ғибәҙәт ҡылығыҙ. 93. Кешеләр (дин һәм мал өсөн) үҙ-ара талашып, берҙәмлекте боҙҙолар. Гәрсә, уларҙың барыһы ла (яуап тотар өсөн) ҡаршыма баҫасаҡ. (94) Иман килтереп, изгелек ҡылған кешенең тырышыуҙары заяға китмәҫ. Уларҙы уның файҙаһына (ғәмәл дәфтәренә) яҙа барабыҙ. (95) Һәләк ителгән шәһәрҙәр (енең кешеләре донъяға кире ҡайтмаҫлыҡ итеп) ҡарғалған. 96. Ниһайәт, Йәжүж менән Мәжүж (ҡоймалары) асылып, улар бейектән ташҡын булып аҫҡа төшкәнсегә ҡәҙәр һәм (97) ысын вәғәҙәбеҙ (үлем, Ҡиәмәт көнө) яҡынлашҡансыға саҡлы, инҡар иткәндәрҙең күҙҙәре тоноп, шар асыҡ ҡалыр. — Харап ҡына булдыҡ, — тип ҡысҡырырҙар. — Ысындан да, беҙ былай булыр, тип уйламаған инек. Беҙ, ысындан да, кәферҙәр булғанбыҙ икән. (98) Һез ҙә (кәферҙәр) һәм: «Илаһ» тип, Аллаһтан башҡаға (һындар, боттарға) табынғандарығыҙ ҙа йәһәннәм киҫәүе буласаҡһығыҙ. Һеҙ шунда керәсәкһегеҙ. (99) Әгәр улар, ысындан да, Илаһ булһалар, шунда (йәһәннәмгә) кермәгән булырҙар ине. Хаҡтыр, уларҙың барыһы ла (табынғандар ҙа, Илаһ урынындағы һындар, һәйкәлдәр ҙә) шунда (йәһәннәмдә) ҡаласаҡ. (100) Улар шунда ыңғырашырҙар һәм һис нимә ишетмәҫтәр. 101. Шик юҡ, Беҙҙең тарафтан иң яҡшы әжерҙәр бирергә вәғәҙә ителгәндәргә килһәк, бына шулар була инде йәһәннәмдән йыраҡлашҡандар. (102) Былар күңелдәре теләгән ниғмәттәр эсендә мәңге йәшәп ҡалырҙар һәм уның (йәһәннәмдең) тауышын ишетмәҫтәр. (103) Иң хәтәр (яза) ҡурҡыныстар ҙа уларҙы (изгелекле мөьминдәрҙе) ҡурҡытмаҫ (ғәйебе булмаған кеше ҡурҡмаҫ). Уларҙы фәрештәләр былай ҡаршылар: — Бына, был һеҙгә вәғәҙә ителгән (бәхетле) көнөгөҙ, — тип әйтерҙәр. жүктеу/скачать 3.18 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|