Салтанат ЖҰбаниязова

Қазақстан Республикасы

Ішкі істер министрлігі академиясының адъюнкты,

полиция аға лейтенанты

Қылмыстық іс жүргізу қызметі іс-жүргізушілік-құқықтық қатынас нысанында жүзеге асырылады. Ал өз кезегінде мұндай қатынасқа түскен субъектілер заңға сәйкес белгілі бір іс-жүргізушілік құқықтар мен міндеттерге ие болады.

Заңмен белгіленген құқықтық мәртебелерге байланысты қылмыстық іс жүргізудің қатысушылары деп-өзінің немесе өздері білдіретін құқықтар мен мүдделерін қорғау мақсатында қылмыстық істі тергеу өндірісіне мемлекеттік органдармен тартылған немесе жіберілген жеке не заңды тұлғаларды айтамыз. Сонымен қатар, олардың қатарына кең іс-жүргізушілік құқықтар мен міндеттерге ие болатын, қылмыстық сот ісін жүргізуге өкілетті лауазымды тұлғалар мен мемлекеттік органда және көмекші қызметтерді атқаратын өзге тұлғалар мен органдар жатады.¹ Осыған байланысты қылмыстық іс жүргізу қатысушыларын жіктеу мәселелесімен көптеген авторлар айналысқан. Қылмыстық іс жүргізу қатысушыларын жіктеудің қандай түрі болмасын, ондағы басты рөлді мемлекеттік органдар мен лауазымды тұлғалар атқарады. Оларға қылмыстық істі жүргізу, қылмыстық ізге түсуді бастау, қылмыстық істі бағыттау және оның тағдырын анықтау туралы шешімдерді қабылдау бойынша арнайы өкілеттіктер берілген. Іс жүргізудің қалған қатысушыларының орны өзгеше. Олардың өздері іс бойынша ешқандай шешім қабылдамайды, бірақ іс жүргізуге қатыса отырып, белгілі бір іс-жүргізушілік қызметті жүзеге асырады және сонысымен қылмыстық істің қозғалысына әсерін тигізеді.

Қылмыстық іс жүргізу заңына сәйкес қылмыстық ізге түсу органдарына прокурор (мемлекеттік айыптаушы), тергеуші, анықтау органы және анықтаушы жатады (ҚР ҚІЖК 7-бап, 14-тармақ). Біздің диссертациялық зерттеу пәніне анықтау органы мен анықтау органы бастығының іс-жүргізушілік-құқықтық қызметтері мәселелері кіреді. Сондықтан да, біз іс жүргізу заңдылығын жетілдіру мақсатында осы екі субъектінің төңірегінде жиналған, әлі шешілмеген сұрақтарды қарастырамыз. Соның ішінде, әсіресе, “Анықтау органдары дегеніміз не, олар немен айналысады. Оның құқықтық мәртебесі және Анықтау органының бастығы деп кімді айтамыз, Оның құқықтық мәртебесі қандай деген мәселелерді қозғаймыз. Анықтау органы мен анықтау органы бастығының құқықтық мәртебелерін реттей отырып, заң шығарушы бұл іс жүргізудің қатысушыларына нақты және толық анықтамалар бермеді. ҚР ҚІЖК 65-бабының 1-бөлігінде анықтау органының құзыреті берілген, ал 2 және 3 бөліктерінде анықтау органы болып табылатын органдар мен лауазымды тұлғалар аталған, алайда анықтау органы категориясын толық түсіндіретін анықтама берілмеген. Бір жағдайда оларға мемлекеттік органдар жатады:

1. Ішкі істер органдары;

2. ұлттық қауіпсіздік органдары;

3. әділет органдары - сот шешімдерінің атқарылу тәртібін бұзуға байланысты қылмыстар туралы істер бойынша;

4. қаржы полициясы органдары;

5. кеден органдары- контрабанда және кеден төлемдерін төлеуден жалтару туралы істер бойынша;

6. әскери полиция органдары - ҚР қарулы күштерінде, ҚР басқа да әскерлері мен әскери құрамаларында шақыру немесе келісім-шарт бойынша әскери қызметін атқарып жүрген әскери қызметшілер; әскери жиындарды өткеру кезінде запастағы азаматтар; әскери бөлімдердің, құрамалардың, мекемелердің азаматтық қызметкерлері олардың қызметтік міндеттерін атқаруына байланысты немесе осы бөлімдердің, құрамалардың және мекемелердің орналасқан жерінде жасаған барлық қылмыстары туралы істер бойынша;

7. мемлекеттік өртпен күресу қызметінің басқару органдары мен бөлімшелері - өртке байланысты барлық қылмыстар туралы істер бойынша;

Басқа жағдайларда оларға мемлекеттік органдар мен мекемелердің басшылары жатады:

1. шекара бөлімдерінің командирлері - ҚР мемлекеттік шекарасы туралы заңдарды бұзу туралы істер бойынша, сондай-ақ ҚР континентальдық шелфінде жасалған қылмыстар туралы істер бойынша;

2. әскери полиция органы болмаған жағдайда әскери бөлімдердің, құрамалардың, командирлері, әскери мекемелер мен гарнизондардың бастықтары-ҚР Қарулы Күштерінде басқа да әскерлері мен әскери құрамаларында шақыру немесе келісім-шарт бойынша әскери қызметін атқарып жүрген өздеріне бағынышты әскери қызметшілер, сондай-ақ олар әскери жиындар өткеру кезінде запастағы азаматтар жасаған барлық қылмыстар туралы істер бойынша; әскери бөлімдердің, құрамалардың, мекемелердің азаматтық қызметкерлері олардың өзінің қызметтік міндеттерін атқаруына байланысты немесе осы бөлімдердің, құрамалардың және мекемелердің орналасқан жерінде жасаған қылмыстары туралы істер бойынша;

3. ҚР дипломатиялық өкілдіктердің, консулдық мекемелердің және өкілетті өкілдіктердің басшылары - өздерінің қызметкерлері болған елдерінде жасаған қылмыстар туралы істер бойынша;

Заң анықтау органының барлық қылмыстар туралы істер бойынша сотқа дейінгі іс жүргізу және кезек күттірмейтін тергеу қимылдарын орындау жөніндегі құқықтар мен міндеттерді сол сияқты алысқа жүзу сапарындағы теңіз кемелерінің капитандарына, геологиялық барлау партияларының, басқа да мемлекеттік ұйымдар мен олардың бөлімшелерінің басшыларына жоғарыда аталған анықтау органдары алыс, көлік қатынасы болмаған кезеңде жүктейді.

Заң шығарушының мұндай ыңғайы Л.В. Павлухинның пікірінше бірқатар себептермен түсіндіріледі. Біріншіден, анықтау органдарының бұндай топтарға бөлінуі, ондағы анықтауды жүргізетін лауазымды тұлғалардың санына байланысты.Жоғарыда айтылған екінші топтағы анықтау органдарына қарағанда, бірінші топтағы анықтау органдарында (әсіресе ішкі істер органдарымен салыстырып қарағанда( лауазымды тұлғалардың саны басым болып келеді. Бұны ол екі топтың да анықтау органдарымен жүргізілетін қылмыстық істердің мөлшерімен де түсіндіреді. Екіншіден, мемлекеттік органдар басым көпшілік қылмыстық істер бойынша анықтауды жүргізетіндіктен, олардың негізгі функциясы болып анықтауды жүргізу функциясы табылады. Ал екінші топтағы анықтау органдарының негізгі функциясы, мысалы әскери бөлімдерде әскери тәртіп пен құқық тәртібін сақтау болғандықтан, әдетте, бұл мекемелермен анықтау жүргізілетін қылмыстық істер аз немесе мүлдем болмауы мүмкін ( мысалы, теңіз кемелерінде). Сондықтан да, анықтау өндірісі соңғы аталған органдарда эпизодикалық сипатқа ие болып, тұрақты функция ретінде бола алмайды. ²

Ал ҚР ҚІЖК-ның 66-бабымен анықтау органының бастығы реттелген, бұл нормаға сәйкес анықтау органы бастығы болып өз құзыретінің шегінде Бас басқарманың (Департаменттің), басқарманың, бөлімінің, бөлімшенің және анықтау органының өзге де бөлімшелерінің бастықтары табылады. Біздің ойымызша, анықтау органының бастығы түсінігіне берілген бұл анықтама нақты және толық емес, оның себебі, ол тек 65-бапта көрсетілген орган деп аталатындарға ғана қатысты, ал қалған анықтау органдарының түрлеріне қолдануға жатпайды ( шекара бөлімдерінің командирлері, әскери бөлімдердің, құрамалардың командирлері, дипломатиялық өкілдердің, консулдық мекемелердің және өкілетті өкілдердің басшылары, т.с.) сонымен қатар, бұл анықтама анықтау органы бастығына тән барлық белгілерді ашып көрсетпейді. Бұл екі категория түсініктеріне баға бере отырып, біз олардың бір-біріне өте жақын және ұқсас ұғымдар екенін тұжырымдаймыз. Бұндай қортынды жасауға көптеген іс-жүргізуші ғалымдардың осы екі түсінікке берген көзқарастары, пікірлері себеп болды.В.Н.Шпилев, А.П.Рыжаков пен А.И.Сергеев, В.М.Савицкий мен Ф.А.Томасевич, А.А.Чувилев,Р.Х.Якупов, Л.В.Павлухин, т.с.с. Енді жоғарыда айтылған анықтау органы мен анықтау органының бастығы түсініктеріне жан-жақты, толық және нақты дефинициялар беру мақсатында бұл субъектілердің құқықтық мәртебелерін ескере отырып, осы ғалымдардың көзқарастарын қарастырайық.

Анықтау органы болып оның құзыретіне жатқызылған кез-келген іс бойынша анықтауды жүргізуге құқылы басшы табылады. Анықтау органының бастығы анықтауға басшылық етіп, нақты істер бойынша анықтауды жүргізу үшін тұлғаларды тағайындайды. ³

В.Н.Шпилевтің көзқарасы бойынша, анықтау органы-бұл анықтауды жүргізуге өкілеттігі бар мекеме немесе сол мекемені басқарушы лауазымды тұлға.⁴ Демек, осы анықтамаға және ҚР ҚІЖК 65-бабының 2-бөлігіне сүйене отырып, анықтау органдары болып мыналар табылады екен: ішкі істер, ұлттық қауіпсіздік, әділет, қаржы полициясы, кеден, әскери полиция органдарының бастықтары, шекара бөлімдерінің командирлері, әскери мекемелер мен гарнизондардың бастықтары, өртпен күресу қызметінің мемлекеттік орган бастығы, ҚР дипломатиялық өкілдіктердің, консулдық мекемелердің және өкілетті өкілдіктердің басшылары.

Осындай В.Н.Шпилев сияқты берген көзқарасты А.П.Рыжаков пен А.И.Сергеев те ұстанады.Олар анықтау органын мемлекеттік мекеме деп, сонымен бірге, анықтау органдарының қатарына белгілі бір қызметтер мен басқармаларды қосқан. Сондай-ақ, олар мекеме дегеніміз - бұл атқарушылық және әкімшілік секілді қызметтердің бірін жүзеге асыратын белгілі бір қызметкерлер тобы деп есептейді.⁵ Жоғарыда берілген анықтамалардың ішінен В.Н.Шпилевтің берген анықтамасын мейлінше дұрыс деп санауға болады, оның себебі әрбір анықтау органы деген кезде, ең біріншіден оның мәртебесін және т.б. белгілерін көрсететін оның бастығы болып табылады. Басқаша айтқанда, анықтау органы бастығының мәртебесін белгілейтін сол анықтау органы немесе мекеме, ал ондағы біз айтқан орындаушылар, яғни лауазымды адамдардың мәртебесі олардың өкілеттіктері, құқықтары мен міндеттері негізінде белгіленеді. Алайда, В.Н.Шпилевтің берген анықтамасында А.П.Рыжаков пен А.И.Сергеев айтқан атқарушылық функциясын жүзеге асыратын анықтаушылар көрсетілмеген. Анықтау органы үлкен мекеме болғандықтан, онда басшыдан басқа, атқарушылар, яғни анықтаушылар болуы тиіс. Бұл орайда А.П.Рыжаков пен А.И.Сергеевтың берген анықтамасын да бір жағынан дұрыс деп санауға болады.

Ал осыған байланысты, В.М.Савицкий мен Ф.А.Томасевич басқашалай анықтама берген. Олардың пікірінше, анықтау органының бастығы белгілі бір мекеменің тек әкімшілік басшысы болып табылады және ол ешқандай да іс-жүргізу қызметтеріне ие бола алмайды.⁶ Біз бұл ғалымдардың берген анықтамасымен жартылай келісеміз. Оның себебі, бір жағынан, кез-келген мемлекеттік мекеме бастығы қызметінің негізгі сферасы әкімшілік немесе басқарушылық сипатқа ие. Ал, екінші жағынан, ҚР ҚІЖК 66-бабына көз жүгіртетін болсақ, анықтау органының бастығы процессуалды басшылық ету және тергеу функцияларын жүзеге асырады, олай болса, оның қызметі сонымен бірге, іс-жүргізушілік құқықтық сипатқа да ие.Осы анықтамаға ұқсас, біршама толық пікірді Ю.Н.Белозеров те білдірген болатын. Оның көзқарасы бойынша, полиция қызметіне тән үш бағытты бөліп қарауға болады және олардың әрқайсысының айрықша құқықтық сипаты бар. Олар: әкімшілік қызмет, жедел-іздестіру қызметі, анықтау өндірісі.⁷ Алайда, ҚР “Жедел-іздестіру қызметі туралы” Заңының 6-бабына сәйкес анықтау органдарының кейбіреуінің ғана жедел-іздестіру қызметімен айналысуға құқығы бар. Олай болса, Ю.Н.Белозеровтың берген бұл пікірі заңда белгіленген барлық анықтау органдарына қатысты бірдей қолдануға келмейді. Сол себептен де, анықтау органдары түсінігінің дефинициясын берген кезде олардың жедел-іздестіру шараларын жүзеге асыратындығын ерекше белгілеп айтудың керегі жоқ. Өйткені, бұндай жағдайда біз, анықтау органдарына кіретін мемлекеттік органдар мен мекемелердің санын жасанды түрде азайтып алуымыз мүмкін.⁸ Ю.Н.Белозеровтың көзқарасын әрі қарай дамытқан -Р.Х.Якупов. Ол, мемлекеттік мекеме басшысы қылмыстық іс жүргізу заңына сәйкес анықтаушының бүкіл процессуалдық өкілеттігіне ие бола тұрып, өзінің басшылық жағдайымен немесе мәртебесімен байланысты басқа да процессуалды құқықтар мен міндеттерге ие болатынын көрсеткен. Осының салдарынан ол қылмыстық іс жүргізудің дербес субъектісі болып, анықтау органының бастығы деп аталынған. ⁹

-қылмыстарды тез және толық ашу, оларды жасаған адамдарды әшкерелеу және әділ қылмыстық жазаға тарту;

- істің мән-жайын объективті, жан-жақты және толық зерттеп, қылмыстық заңды дұрыс қолдану;

- азаматтарды заңсыз айыптау мен соттаудан қорғау, заңсыз айыпталған немесе сотталған жағдайда толық ақтауды қамтамасыз ету;

- дәлелдемелерді табу мен бекіту негізінде оларды қылмыстық іс жүргізуде және сотта қолдану үшін алғышарттар жасау;

- қылмыспен келтірілген зиянның бар-жоқтығын анықтау, бар болған жағдайда, оның мөлшерін анықтау және оны қалпына келтіру бойынша шаралар қабылдау;

- қылмыстың алдын алу мен оны жасауға итермелеген жағдайларды анықтау, оларды жою;

- заңды және дәлелді түрде айыпталушы ретінде жауапқа тарту;

- заңдылық пен құқық тәртібін нығайту;

- құқықты құрметтеу көзқарасын қалыптастыру. ¹⁶

Анықтау органдарының функцияларын жалпы 3-ке бөліп қарауға болады: әкімшілік, тергеу және жедел іздестіру. Бірақ, соңғысын барлық анықтау органдары бірдей жүзеге асырмайды. Оның себебін біз жоғарыда толық түсіндіріп кеткен болатынбыз. ҚР ҚІЖК 65-бабында анықтау органдары мемлекеттік мекемелер мен басшылар деп бөлінген, ал мемлекеттік мекемелердің өздері оны басқаратын басшыдан және лауазымды тұлғалардан тұрады. Демек, олар қылмыстарды тергеуге бағытталған іс жүргізу қызметі мен басқа қызметтерді атқарады.

Анықтау органдары іс жүргізу қызметін жүзеге асырған кезде ҚР ҚІЖК 65-бабына сәйкес, келесі құзыреттерге ие болады:

— қылмыстың белгілері мен оларды жасаған адамдарды табу, қылмыстардың алдын алу және жолын кесу мақсатында қажетті қылмыстық іс жүргізу және жедел іздестіру шараларын қолдану;

— алдын ала тергеу жүргізу міндетті істер бойынша ҚР ҚІЖК 200-бабында көзделген тәртіппен қылмыстық іс жүргізу және жедел - іздестіру әрекеттерін орындау;

— алдын ала тергеу міндетті емес істер бойынша анықтауды жүргізу (ҚР ҚІЖК, 285-бап);

— ҚР ҚІЖК 288-бабының 3-бөлігінде көрсетілген жағдайларда алдын ала тергеу жүргізу (мерзімі 2 ай).

Анықтау органының құрылымы іс-жүргізу заңдылығына сәйкес анықтау органының бастығы мен лауазымды тұлғалардан, яғни анықтаушылардан тұрады. Бұл екеуіне де анықтауды жүргізу функциясы берілген, сонымен бірге, анықтау органының бастығы әкімшілік функциясын да жүзеге асырады. Ал, бұндай құқықтар мен міндеттерге заң бойынша ие болған субъектілер іс-жүргізушілік қатынастарға түсе отырып, өзіне берілген құқықтар мен міндеттерге сәйкес белгілі бір жауапкершілікті атқарады. Анықтаушы сотқа дейінгі іс өндірісін жүргізген кезде онымен қабылданатын бүкіл шешімдердің заңды және дәлелді болуына жауапты болады. Іс жүргізу заңдылығында анықтаушының қылмыстық іс өндірісін жүргізу бойынша жауапкершілігі тікелей көрсетілмеген, ол “ҚР Прокуратурасы туралы” заңының 7-тарауында, сонымен бірге іс жүргізу заңдылығының кейбір нормаларында (ҚР ҚІЖК, 64-бап, 197-бап) жанама көрсетілген. Мысалы, 197-бап, 1-бөлігінің 14-тармағына сәйкес, прокурор қандай болмасын заң бұзушылықты анықтаған кезде анықтаушыны қылмыстық істі одан әрі тергеуден шеттетеді. Біздің ойымызша, ҚР ҚІЖК 64-бабының 5-бөлігінде тергеушіге қатысты көрсетілген жауаптылықты заң аналогиясы бойынша анықтаушыға да қатысты қолдануға болады. Өйткені, ҚР ҚІЖК-нің 7-бабы, 14- тармағына сәйкес, қылмыстық ізге түсу органдарына тергеуші де, анықтаушы да кіреді, сондай-ақ, олардың атқаратын тергеу функциясы екеуіне де ортақ, арасындағы тек бір ғана айырмашылық олардың процессуалдық дербестігінде болып табылады. Ал анықтау органы бастығының өз құзыреті шегіндегі жауапкершілігі іс-жүргізу заңдылығымен реттелмеген. Бірақ, бірқатар ғылыми әдебиеттерде оның қылмыстық іс өндірісін жүргізетін анықтаушымен қатар жауапты болатындығы көрсетілген. Мысалы, лауазымды тұлғаға тергеу үшін тапсырылған қылмыстық іс бойынша іс жүргізу міндеттеріне жету (қылмысты ашу, кінәлі адамдарды әшкерелеу, қылмыскермен келтірілген зиянды өтеуді қамтамасыз ету т.б.) мен анықтаудың сапасы мен мерзімдерін сақтау бойынша анықтау органының бастығынан жауапкершіліктің түспейтінін А.А.Чувилев айтқан болатын.¹⁷ Алайда, олай айтылған болса да, анықтау органының бастығы заң бойынша анықтаушы сияқты ешқандай құқықтарынан айырылмайды. Мысалы, анықтаушы шығарған белгілі бір қаулының күшін формальды жою арқылы заңдылықты қалпына келтіру мүмкін болмаса ( тінту жүргізіліп, оны жүргізуге негіз болмаған жағдайда), прокурор кінәліні жауапқа тартуға шаралар қабылдайды, ол анықтаушыны қылмыстық істі одан әрі тергеуден шеттетуі мүмкін (ҚР ҚІЖК, 197-бап, 1-бөлік, 14-тармақ). Сонымен қатар, прокурор анықтау органының бастығына емес, анықтаушыға қатысты іс бойынша өндірісті жүргізуге қарсылық білдіру мәселесін де шешуге құқылы ( ҚР ҚІЖК, 90, 92- баптар). Бұл екі жағдайда да анықтаушы белгілі бір объективті немесе субъективті себептер бойынша істі тергеу құқығынан айырылады.

Анықтау органының қылмыстылықпен күресетін басқа мемлекеттік органдармен және азаматтармен процессуалдық қарым-қатынасы іс жүргізу заңдылығымен және осы мемлекеттік органдардың ведомствалық нормативтік актілерімен реттеледі. Бұл қатынас, мысалы, қылмыстық істерді тергелу реті бойынша бір органнан екінші органға беру (ҚР ҚІЖК, 192-бап), қылмыстық істерді біріктіру (ҚР ҚІЖК, 48-бап), анықтау, тергеу органдарының қызметін жетілдіру бойынша бірігіп шараларды өңдеу, біріккен кеңестерді өткізу және т.б. шаралардан айқын көрінеді.

Осы жоғарыда айтылған көзқарастар мен пікірлерді және анықтау органының құқықтық мәртебесін құрайтын элементтерін ескере отырып, анықтау органы деп-бұл заңға сәйкес белгілі бір құқықтар мен міндеттерге ие болған, іс жүргізу мақсаттары мен міндеттерін орындау мақсатында қылмыстық іс-жүргізу және басқа қызметтерді жүзеге асыратын және сол үшін белгілі бір себептер мен негіздер болған жағдайда жауапкершілік атқаратын, сондай-ақ қылмыстылықпен күресу жағдайында басқа мемлекеттік органдармен және азаматтармен өзара әрекет ететін мемлекеттік орган немесе мекеменің бастығы және олардың лауазымды тұлғаларын айтамыз.

ҚР ҚІЖК 66-бабына сәйкес, анықтау органы бастығының қылмыстың белгілері мен оны жасаған адамдарды анықтау, қылмыстарды болдырмау және жолын кесу мақсаты бойынша құзыреті:

Алдын ала тергеу органдары тергейтін қылмыстар туралы істер бойынша:

-кезек күттірмейтін тергеу әрекеттерін жүргізуді қаматамасыз ету;

- прокурордың, тергеушінің тапсырмаларын, оның ішінде жекелеген тергеу және өзге де әрекеттер жүргізу туралы және қылмыстық сот ісін жүргізуге қатысушыларға қорғау шараларын қолдану туралы тапсырмаларын орындауды ұйымдастыру;

- сот тапсырмаларын орындауды ұйымдастыру;

Анықтау органдары толық тергейтін қылмыстық істер бойынша:

- заңдылық пен дер кезділікке бақылау жасау;

- анықтаушылардың іс жүргізуіндегі істерді тексеру;

- жекелеген тергеу және өзге де іс жүргізу әрекеттерін жүргізу, айыпталушы ретінде жауапқа тарту, қылмысты саралау және айыптаудың көлемі туралы істерді бір анықтаушыдан екіншісіне беру туралы нұсқау беру;

- анықтау жүргізуді бірнеше анықтаушыларға тапсыру;

- қылмыстық іс қозғау және істі өзінің жүргізуіне қабылдап не жекелеген іс жүргізу әрекеттерін орындай отырып анықтауды жеке-дара жүргізу.

Демек, анықтау органы бастығының құқықтық мәртебесінің ерекшелігі мен жоғарыда айтылып кеткен ғалымдардың пікірлерін басшылыққа ала отырып, анықтау органының бастығы деп- бұл өзінде бір-бірімен байланысқан және шартталған әкімшілік, процессуалды басшылық ету және тергеу функцияларын біріктіретін және өзінің заңмен белгіленген құқықтары мен міндеттері шегінде белгілі бір құзыретке ие болатын және негіздер болған жағдайда сол бойынша жауапкершілік атқаратын мемлекеттік орган немесе мекеменің басшысын айтамыз.

Жоғарыда айтылғанның барлығына қорытынды ретінде біз ҚР ҚІЖК 65-бабын “Анықтау органы” емес, “Анықтау органдарының түрлері және олардың құзыреті”- деп атағанды жөн деп санаймыз. Сонымен бірге кейбір ғалымдар анықтау органы деп тек оның бастығын ғана емес, сондай-ақ лауазымды тұлғаларды, яғни анықтаушыларды да жатқызады. Ал анықтаушының түсінігі, оның құқықтары мен міндеттері ҚР ҚІЖК 67-бабында бөлек көрсетілген. Олай болса, жоғарыда берген біздің ұсынымыз әбден жүзеге асырылуы мүмкін. Не болмаса, анықтау органының ұғымын толық ашатын, яғни оған сай белгілерді түгел ескеретін анықтама беріп, 65-баптың атауын өзгертпей, сол күйінде қалдыруға болады. Сондай-ақ, анықтау органы бастығының іс-жүргізушілік жауапкершілігін іс-жүргізу заңдылығының сәйкес нормаларына енгізу қажет, өйткені, тек сол кезде ғана оның құқықтық мәртебесі іс жүргізу заңымен толық реттелінген деп есептеледі.