Әбу Наср Әл-Фараби өзінің философия көзқарастарында басты үш бағыт
анық аңғарылады: ол дүниенің мәңгілігін мойындады, танымның болмысқа
тәуелділігін растады, ақыл-парасат туралы ілімді саралады. Мәңгілік пен
тәуелділік бастауларын құдіретті Алладан, аспан әлеміндегі құбылыстардың
мәнінен, ақыл-парасаттан, адамның жан-дүниесінен, түр мен материя
арақатынасынан іздеді. Аристотель қағидаларынан өз дүниетанымына
жақындарын қабылдады және оны осы тұрғыдан түсіндірді. Әбу Наср Әл-
Фарабидің философиялық
көзқарасын тарихи жағдайда, оның өз дәуірімен
байланысты қарағанда ғана терең түсінуге болады. Орта ғасырларда
философиялық ойдың дамуы діни ілім негіздеріне сүйенді. Демек, Әбу Наср
Әл-Фарабидің философиялық ілімін де өз кезеңінің діни түсініктері
тұрғысынан қарастырған лазым. Бірақ ол бұл түсініктерді философиялық
тұрғыдан дамытты. Ол, әсіресе, “Аспан астындағы дүние” ілімінен неғұрлым
айқын көрінеді. Бұл Аристотельдің жасампаз ақыл жөніндегі көзқарасын әрі
қарай дамыту еді. Жасампаз ақыл — тек “аспан астындағы дүниенің”
қозғалыс себебі ғана емес, өз алдына логос. Осы дүниенің заңдылығы — жер
бетіндегі дүниеге іштей тән ақыл. Жеке адамның ақылы әлемдік санамен
ұштасса ғана дамиды. Соңғысы, яғни әлемдік сана — мәңгі. Адам
болса
дүние салады, өткінші. Осыдан барып жанның мәңгі екенін және басқа жаққа
ұшып кетуін бекерге шығару туады, мұның өзі діни қағидалар мен
философияның арасындағы күреске тиек болған тезис еді. Ұлы ойшыл
философияға үлкен мән берді, оған көп үміт артты. Ол философияны
қоғамды оятатын зерде, парасат
шамшырағы, халықты әділетті қоғамға
жеткізетін негізгі бағыт, ұрпақтар арасындағы рухани-мәдени сабақтастықты
ғасырларға жалғастыратын құрал, әлеуметтік-этикалар күрделі мәселелердің
шешімін, уақыт талаптарының жауабын табатын әдіс деп түсінді. Осы
деңгейде дұрыс ойланып, оңды әрекеттену үшін философияның 9 қағидасын
оқып-білу қажеттігін ескертеді.
Достарыңызбен бөлісу: