Егде және қарт жастағы адамдарда МИ емі

57 
мен ТЛТ жасқа, жынысқа, АҚҚ деңгейіне және анамнезінде МИ бо-
луына тәуелсіз тиімді әсер көрсетеді. ТЛТ ST сегментінің элевация-
сы болмаса және ЭКГ-өзгерістер ST сегментінің депрессиясы болса 
ТЛТ көрсетілмейді. Егер систолалық АД >180 мм рт. ст. болса, ба-
сында оның төмендеуіне қол жеткізіп, вена ішіне В-адреноблокатор-
ларды енгізген жөн. 
ТЛТ алғашқы 6 сағатта жедел МИ клиникалық, ЭКГ-белгілерімен 70 
жастан аспаған науқастарға, қайталанбалы МИ кезінде 6 сағаттан 
кейін 70-75 жаста, көрсетілген, рецидив немесе үдемелі ауырсыну 
синдромы кездерінде көрсетілген. Стрептокиназаны тамшылатып 
вена ішіне 1,5 млн ӘБ мөлшерде 1 сағ. шамасында, плазминогеннің 
тіндік активаторы 100 мг шамасында, плазминоген-стрептокиназа 
комплексі 30 ӘБ 205 мин ішінде енгізеді. Стрептокиназа мен плаз-
миноген-стрептокиназа комплексін қайталап енгізуге болмайды. 
Урокиназа 2000000ӘБ болюсті енегізеді. 
Фибринолитикалық терапияны егде жастағы науқастарға сақ-
тықпен тағайындайды. Тромболизисті қолдануға жастық шекаралар 
егде жастағы науқастарды жастарға қарағанда неғұрлым қолайлы
орынға қойып отыр. Бұндай сақтықпен қараудың бірнеше себептері 
бар: мүмкін қарсы көрсеткіштердің өсуіне әкелетін көптеген 
қосымша аурулардың болуы, рикошетті тромбоздардың тромбо-
лизисті жүргізудің артынан пайда болуы, БҚЖБ-ның ТЛТ асқынуы 
ретінде неғұрлым жиі болуы.
Гепаринді тағайындау ретромбоздың алдын-алады, миокардтың 
оттегіге қажеттілігін азайтады, коронарлы вазомоторлы тонустың 
мүмкін жоғарылауын болдыртпайды. Гепаринді вена ішіне болюсті 
5000–10 000 ӘБ енгізеді. Кейіннен инфузия глюкозоинсулинока-
лийлік қоспасы гепаринмен бастапқы жылдамдығы 1000 ӘБ/ч бел-
сендірілген бөлшекті тромбопластиндік уақытты бақылаумен (оның 
50–70 с дейін 1,5–2 есе) тәулік ішінде, кейін гепарин инъекциясын 
тері астына 5000–7000 ӘБ 2–3 рет тәулігіне. Егде жастағы ЖКС бар
науқастарды фракцияланбағанмен салыстырғанда неғұрлым қауіпсіз 
және төмен молекулярлы гепаринді қолдану көрсетілген. Төмен мо-
екулярлы гепаринді қолдану кезінде АЧТВ көрсеткішінің неғұрлым 
кенет толқуы байқалған. Препараттың тромбоциттер агрегациясына 
аз әсер етуі егде жастағы науқастарда инфаркттан кейінгі стенокар-
дия аз даму жиілігімен қолайлы сәйкестірілді.

58 
МИ барлық науқастарға нитраттар мен басқа вазодилататорлар 
тағайындау ұсынылады. Терапияның бастапқы кезінде нитроглице-
рин немесе изосорбид динитрат тілдің астына тағайындаған жөн 
(таблеткалар немесе аэрозоль түрінде). Нитраттармен сублингвальді
терапияның тиімсіздігі кезінде вена ішілік нитроглицерин инфузия-
сы көрсетілген. Инфузия жылдамдығын клиникалық тиімділік пен 
АҚҚ деңгейіне байланысты индивидуальді таңдайды. ЖКС науқас-
тарда орташа АҚҚ алдыңғы деңгейден 30 мм.с.б артық емес төмен-
деу керек, өйткені одан артық төмендеуі миокард және басқа 
маңызды мүшелердің ишемиясын шақыруы мүмкін. Сонымен бірге, 
изосорбид динитрат, изосорбид 5-мононитрат қолдануға болады. 
Вена ішіне нитроглицерин инфузиясына көрсеткіш ангинозды ұста-
маның алғашқы 24–48 сағатта тарлған алдыңғы МИ, жүрек жетіспеу-
шілігі, артериальді гипертензия болып табылады. Сақталып тұрған 
стенокардия және қанайналымның кіші шеңберінде тоқырау кезінде 
ұзақ уақыт нитраттарды тағайындау көрсетілген. Бета-блокаторлар 
(БАБ). Жедел МИ БАБ қолдану 2 мақсатты қарастырады: 
1) Жүрек бұлшықетінің зақымдалу көлемін шектеу және ерте 
тағайындау кезінде өлім көрсеткішін азайту; 
2) Қайталанбалы МИ жиілігін және оларды кеш тағайындағанда 
кенет өлімді төмендету. 
БАБ антиангинальді және антиишемиялық әсері миокартың от-
тегі қажетсінуін жүрек жиырылу жиілігін, АҚҚ және миокард 
жиырылуын төмендету, миокардтың коронарлы қанмен қамтамасыз 
етілуіне өзіндік әсерімен төмендету қабілетімен негізделген. Мио-
кардтың оттегі қажет етуін азайту миокардтың оттегіні пайдалану 
мен қамтамасыз етілудің жалпы балансы жақсартады;
БАБ миокардтың ишемияға ұшыраған аймағында коронарлы 
қанайналымды ұстап тұрады немесе жоғарылатады (субэндокар-
диальді бөлімде ЖЖЖ сиреуінен диастолалық перфузия уақытының 
көбеюі арқасында). МИ кейін алғашқы 48 сағатта симпатикалық бел-
сенділік МИ өзінен және ауырсынуға жауап ретінде жоғарылайды. 
Ерте вена ішіне В-блокаторларды енгізу жүрек жұмысын, қарын-
шалар қабырғасының керілуін азайтуы мүмкін, миокард жыртылуын 
алдын-алуы ишемияны азайтады және ырғақ бұзылу мүмкіндігін 
төмендетеді. ТЛТ-сыз БАБ қолдануға 2 ауқымды зерттеу арналған. 
Оның бірінде МИ кейін алғашқы 12 сағатта вена ішіне атенолол 

59 
енгізген, кейіннен оны пероральді қабылдауға көшкен. Өлім көр-
сеткіші 15% төмендеген. Бұл емнің қосымша пайдасы ангинозды 
ауырсыну мен қарынша үстілік және қарыншалық аритмиялар азайту 
болған. Басқа зерттеуде метопрололды вена ішіне енгізу кейінірек 
оны таблетка түріне көшу өлім көрсеткішін13% азайтқан. 
БАБ және ТЛТ қолдану аспектісі қызықты болды. TISI-2 зерттеу 
мәліметтері бойынша метопрололды ТЛТ қосымша вена ішіне енгізу 
қайталамалы МИ жиілігін және аурудың алғашқы 6 күнінде миокард 
ишемиясын төмендетеді. 
Бастан кешірген МИ таблетка түріндегі В-блокаторлармен емде-
енде 2 жыл ішінде өлім нәтижесінің көрсеткіші және фатальді емес 
МИ 20–25% жағдайда жиілігі төмендеген. Емді стационарда болу 
кезінен бастап және аз дегенде 6 жыл жалғастыру керек, мүмкін өмір 
бойы. Бастан кешірген науқастарда әртүрлі ИАПФ тиімділігі және 
қауіпсіздігі жайлы зерттеу бойынша кең ауқымды рандомизирленген 
клиникалық зерттемелерде, препараттар бұл патологияны емдеу 
бойынша тағайындалатын емдік заттардың қатарына кірді. 

жүктеу/скачать 4.88 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: