Бірақсонымен бірге ақиқат көрсетілу түрі жағынан субъективті. Оның
ғылымөрiсiнде
дайындалуы
сол
теорияны
қалыптастыратын
адамдардыңерекшеліктеріне байланысты болады.
Танымда абсолютті ақиқатқа жетумүмкіндігі туралы мәселе қойылады.
Абсолютті
ақиқатқа қол жетпейді,өйткені әлем шексіз және түпсіз. Абсолютті
ақиқат ұстатпайды, ол қудаладаіы сағым секілді алға қарай арбап отырады.
Ақиқаттың нақтылығы туралы сипаттамаға да әрбір жағдайды тұрақты түрде
өзгеріп отыратыншарттармен сәйкестігі тұрғысынан қарап отыру талабынан сол
көpiнicпeнбайланыстыруға болады. Біздің білімдеріміздің объективтілігін,
олардыңадамнан және адамзаттан тәуелсіздігін
дәлелдеу практикадажатқаның
көрсету керек. Солайша, тeкcepy белгілері адам ойынан тыс,практикада жатады.
Тәжірибе
әрдайым
тарихи
жағынан
нақты,идеяларды
құралдарда
материалдандыруы шектеулі, сондықтан оларды тексеру критерийлері ретінде
салыстырмалы келеді. Таным менпрактиканың
өзара әсерлілігі де тарихи
құбылмалы.
Ғасырлар бойы адамның ойы бөлініп келе жатқан мәселелердің бірі —
"танымның қалай болатыны, дүниетаным ұстанымында дүние таныла ма?" деген
сұрақтарға жауап алу. Бүл оңай сұрақ емес. Расында, әлем шексіз, ал адам
шектеулі, тұйық, ол шектеулілік тәжірибесі шеңберінде шексізді біле ала ма? Бұл
сұрақ түрлі формаларда үнемі философиялық ойдың серігі болып келе жатыр. Осы
сұрақтың жауабына катысты философия тарихында үш негізгі түсінік бар; олар —
'''скептицизм''', '''оптимизм''' ('''гностицизм''') және '''агностицизм'''. Гностицизмді
жақтаушылар танымның қазіргісі мен келешегіне оптимистік тұрғыдан қарайды.
Олардың
пікірі бойынша, дүниені тануға болады, адамда танымның шексіз
қабілеттік мүмкіндіктері бар. Скептиктер дүниенің
ұстанымды танылуын жоққа
шығармайды, тек танымның дәйектілігіне күмән келтіреді.
Достарыңызбен бөлісу: