ФӘрит яхин шигырьләР ҺӘм поэмалар алтынчы том
жүктеу/скачать 1.79 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- ХӘТЕР САДАКАСЫ
- САГЫШЛЫ ЯР, БӘГЫРЬ!
- “ҖАНЫМ!” — ДИГӘН ЧАГЫҢ...
СЕР ДӨНЬЯСЫБезнең тормыш үзе бәхет шул ул, Мөкатдәс моң гомер-гомерлек, Яши белеп яшәү өчен бу юл Адашмыйча даим йөрерлек.
Төшенмәсә хәтта балалар, Һаман шушы калыр безнең килеш, Безнең белән көннәр баралар. Ярата бел, ә башкасы — килер, Кулга кергән чыкмый калмады, Минем сөю океаннарга сыяр, Төпләреннән мәрҗән алмалы. Сагынгансың, әллә исеңә дә Төшерерлек сәбәп булмаган? Безнең тормыш дөнья иңсәсенә Яшерелгән мәрҗән, җан сөйгән! СӨЮ ЧИГЕМИнде була үлсәм дә, дип әйтсәм, Үпкәләмә, мондый сөюне Бүләк иткән миңа күкләр күптән, Тик таныдым яңа үзене.
Ачыла да кинәт ябыла, Күзләр белән күзләр ярәшә дә Күңел диңгезләре ярсына. Бәхетенә хәзер балаларның Сөенешеп, кошлар шикелле Сайрашыплар яшик, йөрүләрем — Киткәннәрем кебек килерле! Офыклардан офыкларга тоташ Дәрьялары, бәхет, дигәннең, Яңгыр булып тама калса күз яшь, Тәмам сүнәр шушы көйгәнең. ЯНА ТОРДЫМ“Минем сине яратуым — Синең мине яратуың!..” Булды микән безнең күктә Йолдызлар да сездәгечә, Әллә инде сүзең күпкә Сөйлисеңме чәнчә-чәнчә?
Синең мине яратуың?..” Яратканнар бергә кичә Утын-суын бу дөньяның! Араларны сүзме кисә — Толым-толым бу куш каен?!. “Минем сине яратуым!.. Синең мине яратуың!..” Җилләр сөйләп-сөйләп исә: “Яратырым, яратырмын!..” Дәртем булдың бүген-кичә, Яна тордым, яна тордың! ХӘТЕР САДАКАСЫШушы кадәр сагынгансың, диләр, Эһ җилләрнең юк-бар сөйләве Йөрәгемне каушатты да, көннәр Хәтер яңгырларын иләде.
Имгә җитми калган зат түгел, Ара — ерак, ә син якын итеп, Ак карларым булып бер түгел. Тиздән — бәйрәм, Яңа елның яме Чыршылары белән бизәктә Һәр йортка да килеп керер әле, Үзеңнеке һәрчак үзәктә! Шушы кадәр сагынгансың, диләр, Ә оныту иде гадәтең, Бер учыма җыелдылар көннәр, Яңа елга соңгы сәгатем! БУ ЯШӘЕШБу яшәеш әфсәнәсе, Күңел гыйбат гамьханәсе, Оныттырып мәганәсе — Айнымаган һәм айнасы!
Күңел гыйбат бар өммәте, Онытылып һәм хикмәте, Айнымаган һәм айнасы! Бу яшәеш хәрәкәте, Күңел гыйбат кирамәте — Башларымның харабаты, Айнымаган һәм айнасы! Бу яшәеш бәрәкәте, Күңел гыйбат гыйбадәте — Башларымның бәйрәмәте, Айнымаган һәм айнасы! САГЫШЛЫ ЯР, БӘГЫРЬ!Сагыш тулы чиләкләрең Түгелде, чайкалды да, Утлар капты, йөрәкләрем Янды да, айкалды да.
Саргаеп сагынуда? Ничәмә көзгә кергәнсең, Язларга ялгыз гына! Күз салмас ярлар түгелсең, Түгелсең салкыны да, Юл салып ирләр йөрисен Бозгансың сабырыңда. Болай да дөнья тәкәббер, Сине кем дигәннәрдер? Сагышлар тулып чайкалыр, Түгелгән күңелләрдер! САН ЯЛГЫШЫКемнәр бар, әгәр искәрсәк, Саннарга алыр өчен? Җаным да хәтта мең кисәк, Бөтенгә биргән көчен!
Тәгәрәп төште яшем, Бу әле ничәнче тулып, Беренче түгелешем. Беренче тапкыр яңарам Меңенче искерүдән, Беренче ачыла ярам Меңенче күз төшүдән. Кемнәр бар? Искәрми калу Юк иде ялгыш кына, Бу минем санга алыну — Хисаплар ялгышына. КЕЧЕЛЕККечегә калдым, кешегә Йөрелгән иде кебек, Үзеңнән чыксаң кешегә, Күбегең кала, чүбек.
Кешелек эзләнелгән, Кешедә — кечелек, диеп Эзенә баш иелгән. Үзеңдә икән, үзеңдә — Үзәктә бу кешелек, Үзеңдә булса, илеңдә Буласы — кояш кебек. Үзеңдә юкларны читтән Эзләмә, табылмас ул, Кечедә калдым, кешедән Кешегә күченеп кул. УЛ ШУЛАЙДөнья белән әшнә булып йөреп, Шаярткалап сүзнең уңында, Дошманнарга усал эттәй өреп — Чумалабыз югы-барында.
Үчекләнә хәтер изелеп, Никләр генә хәйран итим, һич тә Кала бармый бар да киселеп. Җыела ул, шуның өчен олы Башны биргән, казан кадәрле, Онытылмый, чыгар сүзнең юлы Олы тауларны да аудара. Ә күңелгә барча галәмнәрнең Сере сыяр, мәгәр хәл шулай, Юкка димим ул буш сөйләүләрең, Кайта-китә йөри ул уйлар! СИНЕ-МИНЕСинең назың харап итте бу йөрәкне, Кочар булып сузылдым мин чиксез күкне, Ни хәсрәтем бар иде соң — гомер үтте Шушы хисләр кочагында... Шушы хисләр кочагында мин дә үкме? Бу хараплык кисте минем өметемне, Синдә диеп белдем әмма бәхетемне, Өзелгәндә генә калган үзәгемне Текте вакыт энә-җептә... Текте бәхет энә-җептә сине-мине.
Юктан барга чыктым, бардан — юкка, Гомер акты көннәр саенда, Текәләнеп ярлар кала бара, Ә йөрәкләр алга ашкына.
Якынайтып ерак араны — Бәгырьләрең шушы сагынуда Ничәнче кат инде яралы. “Җаным!”— дигән чагың... “Аек!”— дигән, Тынмас чагы кышның бураны, Олы юллар калын толып кигән, Уйлар илне ничә урады.
Бардан юкта инде бу хәлләр, Күк иләге ак кар онын или, Ачылып калган капка-ишекләр. жүктеу/скачать 1.79 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|