ФӘрит яхин шигырьләР ҺӘм поэмалар алтынчы том

РӘХМӘТ ДИГӘНЕ

Бу дөньяны тану серләренә

Азлардырмы күптән төшенде?

“Байлык!”— диеп анда кемнәр генә

Әрәм итми калды көчене?
Дан-дәрәҗә эзләп азмы сатты

Хәтта үзен адәм баласы?

Азларымы анда тамак ертты,

Әрәм итте насыйп буласын?

Соңардылар лаек өлешкә,

Бәхетемнән миңа насыйп чыгар

Кебек иде ни бар килеш тә!

Бәясе дә, Хакның биргәне,

Узып булмый көннән, тапканымның

Бәрәкәте — рәхмәт дигәне.

Сент.-окт., 2001.

БАЙЛЫК

Бу дөньяның заты — байлык, диләр,

Яшәү мәгънәсенә чумучылар

Кебек алар гомерләрен иләр —

Суга кереп, коры чыгучылар.
Нәрсә соң ул байлык? Ни көче бар?

Кем сатыла, шуны аласыңмы?

Дөнья үзе хәтта сатлык товар,

Һәркөн көтә килеп аласыңны.

Һәм мәхәббәт —

Кем дә белеп торсын!

Гамәл кебек алар бәндә йөзе,

Гомер бакый сине озата барсын!
Бу дөньяда тапкан — монда кала,

Күңел сандыкларың ташып торсын,

Үзенекен дөнья кире ала,

Байлык белән күңел шыплап тулсын!

Октябрь, 2001.

ИРЕШҮ САНЫ

Өметсезлек шайтаныннан чыгып,

Йолдызларга таба юл алам,

Бу күңелем җитмәсә дә ныгып,

Талпынам да канат кагынам.
Күтәреләм, кочагымда калган

Кебек була чиксез дөньялык,

Мин үземнең бөеклекне тоям,

Мескенлекне тоям оялып.

Эфирлары тына, галәмдә

Йөзгән кораблары һаман бип-бип

Бәбкә кебек ялгыз хәлендә.

Бөек була алсын иде дә...

“Өметсезлек баткагыннан калкын!” —

Диеп дәшкән сыман кеме дә!

ДӨНЬЯ ГАМЕНӘ БИРЕЛҮ

Гарык булып дөнья гамьнәренә,

Калган чакта саның саныңда,

Җан белән җан ничек серләшергә

Белә булыр барлык хакында.
Белә булыр бүген киләчәкне,

Белә булыр күптән үткәнне,

Кем дә күрмәс безнең күрәчәкне,

Кем дә җыймас безнең түккәнне.

Баш чөергән дөньялыктан бизеп,

Без эзләрбез гадел иясен,

Заман үзе киткән чакта изеп,

Кем дә алмас безгә тиясен.

Чәчелер байлык, ил җыйганга хәтта

Комсызның да кулы сузылмас…

Кайда идем икән мин ул чакта —

Намусыма тузан ягылмас?

СҮЗ ШӘРАБЫ

Сүз шәрабы сезне исертмәсен

Беләм, әмма каләм дәртенә

Бирелә дә күңел, өермәсен

Болгата да йөрәк — ярсына.
Дөньялыкны ташлап күккә чыга,

Укымакчы Хакның китабын,

Тезелешеп фәрештәләр эзгә,

Тәкбир әйтә, көтеп җавабым.

Белсә идем мин Ходайның телен,

Укыр идем бөек Китабын,

Гарәп түгел шул ул, татар сүзен

Мин ишеттем анда беркавым.

Сүз шәрабы сезне исертмәс ул,

Ә мин инде күптән дивана,

Бәхетем дә, яшәү серем дә шул,

Таңнан күңел җырлап уяна.

ЧӨЕЛҮ

Бөеклекнең итәгенә барып

Ябышкач та егылып каласыны

Исләреннән чыгарганнар арып

Савыктырса күңел ярасыны,
Илгә күңел салсын,

Халыгыннан

Аерылганнар ерак бара алмый,

Бу бөеклек — тәкәбберлек белән

Бәндәләрне һаман-һаман алдый.
Чөеләбез,

Йолдыз җыяргамы

Очынабыз, хозурлыкны эзләп,

Бөеклекнең итәк ертыгымы —

Егылып калдым,

Кулларымда учлап!

СӘБӘП ХАЛӘТЕ

Сәбәп башка, йөреп аштан-ашка,

Бардан юкка чыгып, юктан — барга,

Үзең кылган шушы тамашага

Зарда калган булып, шушы барда

Яшәлгәндер,

Белмим...

Без яшибез,

Безнең хәлләр, туган, тәмам башка,

Чебен төшми,

Таракан да ашка,

Күңелләр — киң...

Башлар гына ташка

Төшеп китәр сыман!

Чоры башка,

Башка заман, башка

Җырлары да;

Ә күңелем сыктап җырлады да

Менә әле гыйсьян булдым мин дә,

Сәбәбе бар чөнки,

Сәбәп — ашта!

КОДРӘТ ХАКЫ

Җилкә тарлылар да бу дөньяны,

Киңлеләр дә, беләм, күтәрә —

Кемгә күпме, ничек төшкәнене

Сөйләшкәләгән бар үзара.
Хәтер сандыгыннан мең елларның

Чәчелеп китә кара мәрҗәне,

Бәяң күтәр, хакы булыр барның,

Һәркемнең дә “насыйп” дигәне.

Өлешләрне өрлек кебекләр дә

Көтеп алды вакка чыкмыйча!

Ни хәлләрдер, белмим, ул күкләрдә —

Күпләрнеме йөртте екмыйча?

Җилкә тарлык берни түгел мәгәр,

Күңел киңлегендә — мәртәбә!

Җилкә киңлегендә күпме егәр

Ил эчендә китте әрәмгә.

жүктеу/скачать 1.79 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: