Немересі: - Ата олар сонда көтеріліске шыққандар ма?
Атасы: - Иә, балам, олар біздің тәуелсіздік алуымызға бірден бір үлес қосқан жандар.
Немересі: - Ата, көтеріліс қалай болған?
Атасы: - Тыңда балам...
Көрініс: Ортаға дабырлай басып бір топ жастар шығады.
Барлығы дабырласа: Естідіңдер ме? Бұл не масқара? Неге халықпен санаспайды? Қашанғы шыдаймыз? Ең болмаса ішімізден неге сайламаған? Ел қамын біз ойламағанда кім ойлайды? Жан - жаққа жатақханаларға, институттарға, қыздарға хабар бардыма екен?
Демократияны бұғаудан босатыңдар, әр халыққа өзінің көсемі керек. бұл дегенің ҚКП - да беделдің қалмағаны, құрып барады емес пе? Колбин деген кім екен, қайдан келген, Ту, сыртымыздан қашанғы билейді бұл?
Осы кезде жан - жақтан милиция, солдаттар қоршай бір дөкей шығады. - Тараңдар әйтпесе күш қолданамыз. (Ешкім қозғалмайды, осы кезде жаңағы дөкей қолын сілтеп қалады. Сойылмен соғу, қыздардың шашынан сүйреу, тепкілеу, айқай шу, қызыл қанға боялады)
Ұл: Бар болғаны осы еді «қылмысымыз»
Савитскийді көрген жоқ бір кісіміз
Кейін соның қазасы таңылғанда
Аң - таң болып, қан жылап тұрды ішіміз
Қыз: Темір құрсау біздерді бүргені шын
Мұң шағады қапаста кімге құсың
Ақ - қараңды тексерер түрме деген
Концлагерь болды ғой біздер үшін
Достарыңызбен бөлісу: |
