Жігіт пен қыз сыры

Ару сырын шығара алмас сыртқа шын,

Амалы не қатал тағдыр құртқасын.

Ұятын ойлап, перзентіне алаңдап,

Ұстар үміт тұтқасын...
Ата-ананың әмірінен аса алмай,

Ішқұса боп өксігін де баса алмай.

Көңілінің көкжиегін іздеумен,

Өмірі өтер тағдырынан қаша алмай.

Бауырлары жанға жақын орманы.

Ең бақытты екен ата –анамен,

Сыртқа кетсе тағдыр-аңсау жолдары...

Барған жерде шықса бедел төрінен.

Бәрібір де сағынышы таусылмас,

Туған жер мен елге деген шөлімен...

Қандай жақсы өніп өссе дарағы.

Бәрібір де көңіл шіркін күн екен,

Жабыққанда жанарға жас алады...

Болашақ та анаменен, қыз-үміт!

Берекесі кірер үйдің тізіліп.

Қуанышпен құлпырды да қауышып,

Бір тамшы жас кетті тағы үзіліп...

Сырыңды ашшы сырлы бақ...

Сұлулығыңа сұғынтшы.

Көтерші, келсем тұнжырап,

Құпияңды ұғынтшы...
Саялай келдім бағымды,

Ешкімге сырды айта алмай.

Көкірек күйім ағылды,

Құшақтап құшшы байқалмай...

Аңсауымнан да арылтқын.

Жарылыс күйін денемде,

Домбыра жүрек ағылтқын...

Құшаққа алды топ тал да.

Менімен мұңын шақпады,

Аққулар көлде кетті алға...

Аңсауға тағы жеткені.

Сағынышымен атырап,

Өмірді керім еткені...

Сезімді сірә білмес пе ем?

Жаныммен жылы үндес пе ең?

Көңіліме қуат өзіңсің,

Құпиям болып тілдескен...
Әлемнің шуақ екенін,

Ең ыстық қуат мекенін.

Ұғынбай бәлкім өтер ме ем?

Жалғанның сенсіз бекерін.

Ажыратпай жақын жатымды.

Жармасқам шабыт тұлпарға,

Қалдырып сезім хатымды...

Баса алмай сезім аптығын.

Сені ойлап атқан таңым да,

Сағынып сені батты күн...

Биікте болдым емдесең.

Осынша бақыт байлықты,

Сезінер ме едім көрмесем?!...

Қуанышым қойыныма сыймады,

О құдірет қанша байлық қиғаны.

Сана берді ойыменен сарқылмас,

Дала берді шығаратын тұлғаны...
Пейіл берген қонағына сыйлы етер,

Көңіл бөлген ұрпағына нұрлы етер.

Ар намысы қалған ұлы бабадан,

Қасық қанын шашпағандай құр бекер.

Көрдік міне қанатын кең жайғанын.

Қыран болып қалықтады әлемде,

Өсер ұрпақ естімегей қайғы әнін...

Өнерлі ұрпақ қасиетті тұсты алсын!

«Әрбір қазақ менің жаным, жалғызым»,

Осы ұранды тек бірлікте ұстансын!

Тұнып тұрған тектілікпен үндессін!

Мәңгілік ел абыройға жалғансын!

Әлем айтар аңыз жырға ілессін!

Мен сені сағынғаннан,

Жалын ұрған жүрекке.

Көңіл неге дір етпе?

Дидарыңды көрем деумен,

Жырмен сені өрем деумен,

Жаным «Сен» деп бөлек те...
Сағынышты тағынғаннан,

Табиғаттан іздегем,

Мынау қоңыр күзбенен.

Сұлулыққа тоя алмай,

Әсем көлге аялдай,

Сен жүретін ізбенен...

Биік еткем өзімді,

Серік еткем төзімді.

Даралығың сағынтып,

Уақыт тағы бағынтып,

Жырлап келем сезімді...

Сен барсың деп әлемде,

Өрнек қостым өлеңге.

Сезімімді аялап,

Сән бергенмен сая бақ,

Сағынышым тереңде...

Аңсау жаулап жүректе,

Сезім жырым тірек те.

Сырттай қамқор болумен,

Адамдықтың жолымен,

Келем әппақ тілекте...

Неткен көркем мына сәт,

Таңмен жаңбыр төгілген.

Сезім жырға ұласад,

Құштарлықпен сеніммен...

Таза ауасы жанға ем боп,

Жапырақтар ырғалып.

Нұрыменен келдің «Сен» боп,

Елесің боп тұрды анық...
Қуаныш боп кернедің де,

Көкіректе күй болып.

Самал болып тербедің де,

Сенен келген сый толық...

Ажырата алмағам.

Жүректегі сол бір ақ таң,

Сәуле шашып қалмаған...

Мөлдіреген шығынан.

Тербелуі анық гүлдің,

Өзіңсің деп ұғынам...

Тереземе бір ағаш иіледі,

Көркіне қарап көңіл сүйінеді.

Жапырағы жап-жасыл моншақ өрген,

Содан да сағынышым жиіледі...
Жапырағы жүрек боп дірілдеді,

Тоңғаны жүрегімді тілімдеді.

Жаңбыр да өне бойын жуып жатыр,

Аңсауын білдірмеді үніндегі...

Елесің емірентіп, сөзің бөлеп.

Табиғат тазаруда нөсерімен,

Әлемді әлдиледі сезім демек...

Жаңбырменен үндесіп жарасқаны.

Менің жаным айналып табиғатқа,

Жапырақ жүрек болып таласқаны...

Үнсіз ағаш жалтылдап ашылғандай.

Тылсым әлем тоқтаусыз түрленгенде,

Құпия жапырақта жасырғандай...

Әппақ қар түсті қуантып,

Алғашқы тағы биылғы.

Сезіммен жырды сұрантып,

Келгендей таза сый үлгі...
Иманмен тұнған әлемде,

Ағаштар басын иді де.

Өресі биік өренге,

Ұғынтты көркем күйді де...

Тамаша тынық леп келді.

Сағыныш тағы жиіледі,

Аңсауы қармен шектелді...

Саябақ тағы көркейген.

Қыздай боп өзін тұмшалар,

Кең дала өзін көрпемен...

Не деген сұлу , көркем ең!

Таңменен келдің жарығым,

Таныдым сені ерте мен...

Жанымның жазшы аңсарын,

Табиғатымда мол сағым.

Сұлулығыңа беріліп,

Әдемілігіңмен өріліп,

Қасыңда келді жар салғым...

Үміт боп тағы артылдым.

Жанымды тазалағым кеп,

Өзіңді мазаладым көп,

Аңсарым ауып алқындым...
Мөлдірлікті аңсап көлдегі,

Тазалыққа жаным шөлдеді.

Шыршаңмен шарықтадым да,

Жұбандым тарыққанымда.

Өлең боп келді өрнегі...
Ұқсаттым, табиғат көрік,

Ес шығып ентелей еніп.

Жанымды жұбаттымдағы,

Көңілді құлаттымдағы,

Өзіңе өлердей сеніп...
Табиғат тартылыс күшім,

Ажарлы ай ару мүсін.

Орнықтың, жүректе төрден,

Сезіммен селт еткен жерден,

Табиғи асылдығың үшін...

21.11.2013жыл.
Саябақ сыр...

Табиғатта жаным менің жайланды,

Көңілімнің көркем күйі сол бақта.

Жылдар өтіп сағынышқа айналды,

Жан аңсары қалып қойды сол жақта...
Сол бақ еді жүрегімнің қалауы,

Ну орманда сұлулықтан ес кеткен.

Жалындаған жастығымның жалауы,

Естен кетпес мөлдіреген сол көктем...

Әсемдігін көрсетуге бақты да.

Дидарымен әппақ қайың тұрды анық,

Көңілімнің сыр пернесін тапты да...

Өзгермейтін жастығымен қуантты.

Қуанышты сыйлағаны мұншама,

Жабырқаған жан жүректі жұбантты.

Аққулармен келбетіңді келтірді.

Самал есіп дидарымды аймалай,

Жылы леппен жел тұрды...

Сұлулыққа тәнті еттің сен мені.

Бұл өмірге соншалықты ғашықпын,

Сен аман бол көңілімнің көркемі...

Көңілімді көркейтті де көркем үн,

Өмірімнің жақсылығын шертемін!

Шексіз алғыс құдіретті Аллама!

Мың бір тәубе, жайылуда өркенім!
Қуаныштан жырға толып құшағым,

Үнін есітіп Айзереммен ұшамын!

Нұрсұлтаным бақытымды бастаған!

Айзереммен ұшқан құсқа ұқсадым!

Немеремнен тылсым күш пен сырды ұққам,

Апаң да жүр тәтті ұйқысын ұрлатып,

Кете алмайды өзі сүйер құлдықтан...

Барлық бақыт немеремен келгені.

Барлық байлық перзентіңмен екен-ау,

Арманменен ертеңге үміт сөнбеді...

Асығумен құшағыңа жеткені!

Қалай тәтті өз балаңнан немерең?!

Қызық екен жақын болып кеткені...

Мөлдіреп келді ырыс құт,

Арайлап атқан таңымда.

Қуанышты бүгін бір іс күт,

Осы бір бақыт, бағыңда...
Таңменен келді жақсылық,

Кеудені кернер жұбаныш,

Кешегі сенім, тапшы үміт,

Бүгінгі шыңға шығар іс!

Назымен бөлеп жүректі.

Жаныма жетіп жылылық,

Сезімім тағы дір етті...

Биіктігіңді аңсадым,

Сағынышымды сырдым да,

Жыр гүлдеріммен қоршадым...

Көргендей сені болдым да.

Келеді тағы мақтанғым,

Таңменен ырыс мол мұнда!!!

Жанымда өскен гүл едің!

Жақсылыққа тартқан жүрегің,

Бақытта соқсын, тілегім!!!

Қуанышта күлдірейін мен сені,

Көтер қане, түсірмеші еңсені...

Жүрегіңмен бар әлемді жылытсаң,

Өнегелік өлшемі...
Құлпыршы өзің сен үшін ғой бәрі де,

Жас боп жүрші, сенсіз өмір сәні не?

Өз орныңды абыройдан түсірме,

Өрмелеп жет, самғап та ұш төріне!

Ар намысы - адамзаттың жаны ғой.

Ұлылығы адамдықта екен-ау,

Ғұламалар ми қатырса, салып ой...

Алда болып адамдықты ақсатпа...

Мың бір рет қайталанар қателік,

Өмір сүру, биік тұғыр- жақсы атта!

Әділ болсаң қиып түсер алмассың!

Еңбегіңмен еленесең еліңде,

Жақсылығың мәңгілікке жалғассын!!!

Өкпелей де алмадым саған да шын,

Қайтейін жүрек «Сен»-деп жаралғасын.

Сенен жырақ сезіндім сағынышты,

Сені іздедім ойларда таланғасын...
Өмірде ең қызықты сейіліңмен,

Сезіндім шапағатты пейіліңмен.

Жеке қалып жабығып, жабырқасам,

Жанымды жылытасың мейіріммен.

Бақ жаққа елеңдеумен үнге ілестім.

Өн бойым тартып тұрар тазалыққа,

Ішкі аңсау сыртқа шықпас, білдірмеспін...

Сұлулығы санамды саралады.

Сезімнен сенім сүрлеу салып кеткен,

Сұлуды жүрек қалап даралады...

Сезімнен өшпес өрнек салайыншы.

Шыршамен жасырынып тұрсың ба екен?

Зер салып, анықтап бір қарайыншы...

Жұдырықтай жүрегімде күй тұнды,

Әппақ қардан танып сенің жүзіңді.

Қайран көңіл қайда тағы жұлқынды?

Сағыныштың жыр моншағы тізілді...

Әппақ қардан ақ дидарың сезіліп,

Ұшқындардан өн бойыма өң келді.

Аңсап жаным, жүрек кетті езіліп,

Табиғатым тартылысқа мән берді...
Сол саябақ елестетіп сені шын,

Жапырақтай жүрегімді төр етті.

Күткен едім қыстың тағы келісін,

Сағынуым себепті...

Бір керемет еске салды өткенді.

Сағынышың қар ұшқынмен түсімі,

Деп ойладым аңсауымен жеткен-ді.

Тазалығы тартылысы іспетті...

Дала суық, жан дүниемде жылылық,

Саған деген сезіміммен тұс кепті...

Қайтесің мені жаралап,

Суық сөз маған ауырлау.

Сағыныш менде қара дақ,

Аңсаумен жаным ауырды-ау...
Қыспенен жеткен уайымдау,

«Тоңып бір сені жүр ме?»- деп.

Біз барған ерке қайың да – ау,

Есіме салды кимелеп...

Біз жүріп өткен жолдар да,

Есіме салар өткенді.

Саялы бақта талдарда,

Бұлбұлы сайрап дөп келді...

Сенімен бірге елестей.

Құйып бір өткен жаңбырдай,

Бақытты өткен белестей...

Сағыныш күн-түн артады,

Жүректен шыққан жырым ең!

Сол жаққа жаным тартады...

Сені көріп қуанғаным

Жұбанғаным таңменен.

Сезімімді ұрандадым,

Ең бақытты жанменен!
Сағынышым басылмады,

Қасымда әлі елесің.

Көңілімнің жасыл бағы,

Неге аңсата бересің?!

Жылылықты сезінгем.

Сенсіз қиын, жүрек ұқты,

Жалғызсырар кезімнен...

Аяладым жаныммен.

Саған құшақ жая аламын,

Әрбір атқан таңыммен...

Төрде аман барыңа...

Ораларсың мына жаққа,

Түбі сағыныштарыңа...

Алты мың жыл бұрын домбыра шерткен,

Күйлерін толғап ұлылық!

Қобыздың үні айырған дерттен,

Қорқытты зертте құнығып...
Дана боп елді соңынан ерткен,

Намыспен қалған құрылып.

Рухымен жанып, жаралып өрттен,

Тұмардан келген сұлулық...

Фараби жазған даналық.

Қонақжай халық, иман мен сауап,

Елімді келер дара қып...

Жетпіс жеті тағы тіл біліп.

Фараби дана, ойлана берем,

Қарапайымдылығын шын ұғып...

Бірліктің күші - берекем!

Пейілі үшін қолдасын Аллам!

Жерұйық қазақ жері екен!!!

Бас айналар неткен керім көрік ең,

Табиғатым саған ерек жақынмын.

Көктен келген күн сәулеңе еріп ем,

Ойларымды тұңғиыққа батырдым...
Ақ бұлтыңды жібердің бе сәлем деп?

Көңіл шіркін мәңгі тұрар алаңдап.

Бір көрінсең көңіл гүлге бөленбек,

Жырға өрілсең қуанышым қаланбақ...

Мөлдірлікпен ештеңе де айтпады.

Сен екенсің елесімде қыдырып,

Жүрегімде жақсы жарқын жайттағы.

Ну орманға қыс та келген сыңайлы.

Маралдар жүр елемейтін оқты да,

Тыныштық-ай осы бір сәт ұнайды...

Аңсау мені алаңдатты, ақсатты.

Сезімім де айналғандай мың дертке,

Елеңдеу мен іздеу мені шаршатты...

Силастықтың қатарында тізілді.

Бәрі де бар, тек жанымда жоқсың-ау,

Қимастықтан кірпіктен жас үзілді...