Жігіт пен қыз сыры

Сүйкімділік тал бойында сән құрған.

Жан жағымды өртейтұғын жалын ем,

Жаным бүгін жаңбырдан...

Дидарыңа тартылдым да келбетті.

Ішкі тылсым өзің жаққа елеңдеп,

Жеңе алмадым аңсаттырар жендетті...

Қиялыммен қол ұстастық аралап.

Қаншама көз жәудіреумен қарайды,

«Аға» болдым сезімдерін бағалап...

Жаны жылар, сырты күліп байқалмай.

Ар мен ұятын биік қояр сол ару,

Жүректегі жауқазыны жайқалмай...

Сағынышты көздерімен үн қатты.

Бір-бірімен табысқанда ғашықтар,

Содан өмір сымбатты...

Қатыгездік, қиянатты құрықтау!

Сезімімен мәңгі сәнді дүние,

Керек мұны ұмытпау!!!

Менің жырым қалады ма мәңгі боп?

Елжіредім жүрегімде жанды да от.

Жырым менің бақытты еткен әлемде,

Жай таптырмай жаралаған жалғыз оқ...
Сағынған жан жырға толып құшағы,

Әндеріммен менен биік ұшады.

Өлең - өрнек тәрбиеге бастаса,

Өнер болар бүлдіршіннің ұшағы...

Тәлім берер рухы биік ұл қызға-ай.

Өлең жазсаң ізден, ойлан, өмір көр,

Балапандай шыңдалатын шың құзда ай!!!

Алға бастар бізді арман.

Нала суық ызғардан,

Өкпелеуден сыз қалған...

Көңіл қалған тұстардан.

Әдет ғұрып тыс қалған,

Бірлігімен ұсталған...

Биіктікті күшті алған.

Өмір-сезім ұшталған,

Аңсау менен құштардан.

Тарихтан көзге шық толған.

Қаншама гүлдер тік солған,

Жақсылық жаса тек қолдан!!!

Мақсатты биік тұсты алған!

Не күтеді?... демей бізді алдан,

Жолыңа «Ақ жол» түс қалқам!!!

Жауабы жұмбақ өмірдің мың бір сұрағы.

Ғұмыры жанның бейнебір сары жапырақ,

Жел - тағдыр шешер тұрағы...

Сағыныштарын тербеле бұлтпен іздеген.

Көктем жазы өтсе күздегі жеміс беретін,

Адамзат келер ізбенен....

Бұрылып артқа күтесің жылу өткеннен.

Ойыңа ойың, көңілге көңіл сай келмес,

Санаңа суық жеткеннен...

Ата-анаң кетсе текті ортаң болар мәпелер...

Перзенті үшін адамзат нені көрмейді???

Ұрпақпен үміт өтелер...

Сарғайды бәрі, бейнебір пәктік, ұяңдай...

Қимастық сезім, табиғат бұлтпен сырласып,

Жанарда жасы мөлтілдеп тұр-ау сия алмай...

Орнына келмес өкініш.

Білінер орны қайғымның,

Қорған ед олар бекініс...

Шуағы еді жанымның.

Жанарға жас боп жыр келген,

Куәсі еді таңымның...

Шынардай биік шың құзда,

Саялы еді дарағы.

Армандар еді мың қызға,

Өмірдің адам қонағы...

Толағай, таудай талабы.

Өтірік айтпа, өтінем...

Майда боп адам барады...

Сағыныш тұрар жаңғырып.

Достарым кетті сыналған,

Адамдық атын қалдырып...

Өмірдің бітпес жарасы...

Үмітпен өзін жетелер,

Адамның бар ма шарасы???

Мезгілі жылдың сағынышымен сыз кепті.

Өткен өмірдің өрнегі өрге жетелеп,

Тағы да сені іздетті...

«Көрермін» деген ертеңге үміт артылды.

Арманмен самғап, өмірін арнап адамзат,

Өшірмес жүрек жарқылды...

Сарғайып түсті, жапырақ бауды егілтіп.

Өзгерген бәрі қартайған қысын күтіп тұр,

Жас болып қалған жүрек пен көңіл тек ынтық...

Жыр сезім болып өрілдің ыстық өрттен де.

Қаншама жылдар сағыныш болып баурадың,

Аңсаудың өзі серттен бе?

Жазылмас жанға жара сап тағы кеткенсің.

Табиғатымнан таңменен сені іздесем,

Бұлбұл боп сырды шерткенсің...

Жапырақ тоңды-ау жаңбырда қалған қалтырап...

Алаңдап іздеп сол жаққа жаным тартады,

Табиғат екен бал тұрақ...

Аққала жасап сол бір кез қайда шаттанған?

Бар әлем тоңды, жүрегім суи алмады,

Сезіммен серті сақталған...

Алдағы күнім үмітін таңғы әкелмек...

Алаңдап жүрмін сезімге толы пәк жанды,

Көріп бір қалам ба екен?-деп...

Тулаттың қанды, лаулатып жырмен ойымды.

Сұлулық –сиқыр, алаулап ару ажарың,

Еріксіз бұрдың мойынды...

Уайымды шақтан шығарған ақ таң тілекпен.

Тәтті бір сезім жанымды кетті жылытып,

Жүрегім кенет дір еткен...

Сағыныш сезіп, көзіңнен тылсым сырды ұққам.

Шарасыз қалғам, биік боп талғам, баладай,

Кете алмай алыс шындықтан...

Жылылық тілеп, жаныммен жүдеп жаурағам.

Қызғалтақ бейнең өзіне тартып әкеткен,

Еліктен тағы аумаған...

Алыстай бердің, сағынтып сәуле жырақта-ай.

Кешегі күнім кеудеме көктем әкелген,

Өзіңмен екен жұмақтай...

Қайғы толып күрсінумен мұң басты.

Сөйлеп кетті көпті көрген қарт емен:

«Қайран өмір, мәңгі бақ та тұрмас-ты...

Майыспайтын қайсар қатты өр едім.

Балта деген сұмдық шықты естідім,

Жас өркенге тым алаңдай беремін...

Табиғатты үрейлентіп, жасқапты.

Қорғанатын бұдан қандай амал бар»

Ағаштарда күндіз-түні бас қатты...

Шыға келді бәрі оны мақұлдап.

«Біліп келдім темір екен түбірі,

Қолдаушысы нағашысы, аңқылдақ»

Барлық ағаш сұрау салды: «Кім екен?»

Біріне аға, ал біріне іні екен...

Тым алыстап кеткен екен елінен,

«Көзден кетсе көңіл суыр» шын екен...

Кеше ғана керексіз боп қуылған.

Тез өзгеріп шыға келді ағаштар,

«Өзіміз»-деп, «өзімізден туылған...»

Кімді аясын жаны запа шеккесін?

Ұрпағыңды көзден таса етпегін,

Алыс жақта жат бауыр боп кетпесін!!!

Қайран өмір, бір-ақ рет берілген,

Оның өзі түсінбеумен таусылар...

Жырым менің жақсылыққа өрілген,

Байқамаса тілдің өзі жау, сын, ар...
Қаншама жан жарық етті жанымды,

Мәртебемді көтерді де биікке.

Сыйласатын алтын уақыттарымды,

Сағынумен өткізіппін сүйіп те.

Күнделікті күйбің тірлік мың шығып.

Жанымызды жараладық жаңбырда,

Аңсатудың тылсым күйін шын ұғып...

Зулап уақыт, жылдың келді аяғы.

Бір күні өтсе қариялар егіліп,

Қайғыратын имандылар баяғы...

Осы күннің келмейтінін кім білген?

Тағдырыңды түбегейлі толғансаң...

Шындығында бір күн қызық бір күннен,

Осы сәтің оралмайды ойлансаң...

Құпиясың, көңіл - көктем тұрағың.

Уайымың да аз емес-ау жүдеткен,

Жастығыңның басып өткен құрағын...

Өмір сүрдің ұятыңменен ар үшін.

Өнеріңмен әлдиледің еліңді,

Халқың сені танысын...

Қазақ елін жақсылыққа мың бұрып.

Жан дүниеңнің сұлулығы ертеңгі,

Ұрпақ болып келе жатыр ұмтылып...

Сенен алар болашағың басқа үнін!

Ана жүрек ана тілмен сөйлетер!

Мәңгілікке дәлелдерсің растығын!

Қазағым нұр мәңгілікке жалғанып!

Болашақтың бал бақытын ойласақ,

Қазақ қызын қорғалық!!!

Үміттің оты жарқырап жанда сөнбесін!

Уақытша бәрі, өмірдің адам қонағы,

Жақсылық жаса келгесін...

Жақсылық жасап үлгере алар ма екенбіз?!

Жанымен жайсаң, көңілімен көркем жандарды,

Сағынып жүрген бөтенбіз...

Сырт көзге адам сипаты сұлу міні жоқ.

Таңменен тұрып, батқанша күні тыным жоқ,

Арымен тұнық бірінсіз-бірі күні жоқ...

Табиғат тұр ұлы ұстаз!

Өз-өзімді жиі алдаймын,

Көңіліме құрып жаз...

Еңбек ері – құмырсқа!

Жалқаулықта сыналмағың,

Өз-өзіңді дұрыста!

Десем сүттен ақпын да.

Тартам онда жазаны көп,

Періште жоқ тап мұнда...

Алдағым да келмеді.

Өтірігі жалғанның да,

Жылпос төрге төрледі...

Рух байлығын місе еттім.

Адамдықтың сый алаңын,

Өмір бақи күзеттім...

Пенделік ой құраймын...

Құдіреті Алланың да,

Тек кешірім сұраймын...

Өзін сыйлар адамзат!

Ғаламшарда тұрсын егіз,

Адамдық, ар - ғажап ат!!!

Әрдайым түсінетін сөздің парқын.

Білімге қанып өскен балдырғанбыз,

Құрмет тұтқан өнерді, ата салтын!

Ұстазбен биік болып көктедім де.

«Алтын күз» сайысына келіп қалдық,

Білім мен өнер байқау өткелінде.

Шабытым сайыстарда сүрінбеді.

Жүрегім «Қазағым»- деп дірілдеді.

Еліме жан тәнімнің сүйінгені...

Сіздермен қуанышқа жүз толамыз!

Ертеңгі жақсы өмірге апаратын,

Елімнің болашағы біз боламыз!!!

Көктесін өнерімен жас дарағы!

Біліммен биіктерді алатұғын,

Ертеңім біздерменен басталады!!!

Жар салғым келді сені іздеп.

Гүл сезімімді қаламақ,

Жырларым сырын тергізбек.

Жаңбырдың қалып астында.

Жүректе жасар үнің тек,

Қаныммен толқып тасқында.

Сұлулық мені мас етті.

Арнадым уақыттарымды,

Жырыма сүйген, қасиетті.

Жаныма жақын жан еді.

Демеуші болып күйіп те,

Менімен жасай береді.

Бағыма келіп қуандым.

Қасыма өзің келгендей,

Елесіңе тағы жұбандым...

Мен өзіңді сезіп жүрем сыртыңнан,

Елестеді ай жанарың нұр тұнған.

Күз келді де жапырақтай сарғайдым,

Діріл қаға ұмтылған...
Дауыл соғып жан дүниеммен үндескен,

Сол саябақ шыға қоймас күнде естен.

Жастық шақ-ай, тіке тартушы едік біз,

Жүрек қалап бірдестен...

Сыр шертеді ең бақытты кезімнен.

Айдын көлде аққуменен сырласып,

Сая белде гүлге қарап езілгем...

Шаршамаушы ек бәрін-бәрін аралай...

Шыршалардың сұлулығы көз тартып,

Шіркін тағы сөз жетпеуші ед бағалай...

Қаншама жыл ұшқын болып кетпеді.

Сағыныштан самал соғып санамда,

Аңсау болып алаңдатты тек мені...

Қырандардың тектілігі,

Ептілігі кешегі.

Батырлардың өжеттігі,

Қалай ғана өшеді???
Бар әлемді бағындырған,

Табындырған біліммен.

Ұлы далам сағындырған,

Ерекше едің үніңмен...

Тұран болып түйілдің.

Тірескенді табандаттың,

Ерлігіңе сүйіндім...

Ерлік, өрлік туыңдай.

Ұрпағыңа жалғасқаны,

Қаныңда тұр суынбай...

Ешкімге де басты имедің,

Кең боп кеуде кермедің.

Күй боп шығып тасты иледің,

Тұнығысың терменің...

Бақ табады ұрпағың!

Жүректерде жатталады,

Жақсылықты шырқағын!!!

Бір-біріңді бағалап!

Ынтымақты – құдіретті!

Ұрпаққа осы аманат!!!

Малындырған шуаққа.

Сол күндер ғой жылдар санап,

Алыстады бірақ та...

Тиылды да еркелік.

Отқа ораған сол бір сезім,

Аңсауына ерте еніп.

Жалынды ақ таң ертегі.

Ессіз кезді боямаққа,

Есті күйін шертеді...

Сайран дәуір келте екен.

Бірақ көңіл жайланбас-ты,

Еске түсер сол мекен...

Саябақты жаным сүйер,

Сұлулықтың шартын ұқ!

Әрбір адам басын иер,

Тазалыққа тартылып...

Сағына жеткен, көңілі көктем мен балаң.

Армансыз сүйіп топырағыңды қайран бабалар,

Өтіпті – ау әкем, жан анам...

Өзіңе деген махаббатым маздап сөнбеді.

Жайлауым, көлім, өзіңсің демім, қуатым,

Бақытты жандар елдегі...

Табиғат-ару өзіңнен жылу сезем мен.

Шыбықты ат қып, қуана мәз боп, жүгірген,

Ыстықсың балғын кезеңнен...

Жалғанып жалған, бірімен бірі танысар.

Сағыныш, аңсау, мәңгілік сезім бітпейді,

Өмір ғой бәрі ауысар...

Ұлы даладан берілген бағы ең алғаш.

Әкедей асыл, анадай қамқор мекенді,

Еш жерден басқа таба алмас...

Қуаныш күтем ертеңнен,

Бақытты шағым базарлы.

Көңілдің күйін шертем мен,

Ақылды жансың ажарлы...
Жаныма толып жылылық,

Өмірге кеттім тоя алмай.

Құштармын тағы құнығып,

Еңбекпен келем аянбай...

Күлкіңді күтіп түнменен.

Періште сенсің таза арлы,

Балқытқан бойды үнменен...

Өзіңмен өмір жалғасқан.

Желменен жүрмін жарысып,

Қылығыңа тәтті қанбастан...

Керемет күйге енемін!

Деніме қуат шырағым!

Сағынып сені келемін!

Күнделікті күйбің пенделік.

Ауырттық жанды кейбірде,

Жалған ғой фәни, сенбедік...

Өмірден өтіп барамыз.

Сыйластық атты кеменің,

Артында толқын, бәрі аңыз...

Жаралап жанды барамыз.

Періште едік әрине,

Пенделік күйде санамыз...

Өзімізді танып білмедік.

Адамдық екен шын ұғып,

Толықтырып тұрар күнделік...

Арманға адам жеткен бе?

Даралық болар дерегі,

Өмірден дана өткенде...

Бақиды барлар кімім бар?

Иманмен жүрек-үндестік,

Ертеңді ойлап шырылдар...

Абырой екен керегі,

Арманға адам жеткен бе?

Даралық болар дерегі,

Өмірден дана өткенде...

Жақын жандар тым алыста дегенмен.

Гүлдің өзі күнге қарай талпынар,

Бар тіршілік өлермен...

Баспанасыз қалған жандар анық мың.

Қарны ашқан сәбилер жүр анасыз,

Бейқам болмай соны ұққын...

Адамдық ат-абыройың, жүлдең де.

Ар, намысың, ұят жоғары бәрінен,

Көңіл биік күннен де...

Бар болмысың тәрбиемен, текпенен.

Жалғыз қалып жақсылыққа жетпейсің,

Сыйласпасаң көппенен...

Жас ұлғайып, небір ғажап туындап.

Нағыз адам адамзаттың қамқоры,

Нағыз ерлер әлем үшін туылмақ!!!

Бейнебір әппақ жүзіңдей.

Сезімім тағы күшке енді,

Үмітім тағы үзілмей...

Құшақтап қызық құрғандай.

Тағдыры басқа салғасын,

Тіршілік шыдап тұрғандай...

Көктемін аңсап қалған ба?

Жылылық жетсе дір етіп,

Сұлулық бөлек талғамда...

Суреттеп сені берді де.

Құштарлық саған терең-ді,

Қыраумен өрнек өрді де...

Бар әлем кетті тазарып.

Ертеңге үміт артады,

Жасарды жаным жаңарып...

Пәктіктен бәрі қаланбақ!

Жақсылыққа мойын бұрса көп.

Қызықтым тағы алаңдап,

«Бар әлем таза тұрса»-деп...

Алыста қалды аралап өскен бақтарым.

Балалық шақтың бал күнін есте сақтадым,

Аңсаумен атты ақ таңым...

Аңсарым ауып жаулап та алды санамды.

Іздедім дағы жаза алмай жанда жарамды,

Тартылыс тылсым ұстап тұр ғажап ғаламды...

Көңілім көктем күй болып әлем кезді де.

Алаңдап көңіл, көп ойлар мені езді де,

Серпілтті сезім, жүрегің мені сезді ме???

Жақсылығын абыройлы ел тілер!

Білім-биік, парасатта ұлылық!

Ынтымақта толық елім жетілер...

Институттың абыройы асқақ ән!

Оңтүстігім ұлылардың мекені,

Фарабидей ұлы ұстаз дастан ән!

Әрбір пәнге жүрек салып жекелеп.

Басшылықтың қырын, сырын үйретіп,

Институтым өз парызын өтемек!

Мұғалімнің ақ үмітін ақтаған,

Ұстаздықта өз беделін сақтаған!

Әдістеме жұмысында жаңа үрдіс,

Тыным таппас мамандармен мақтанам!

Білім менен ғылымды әркез дос ұғу.

Онлаин жүйесінде дамыдық,

Алға бастық, біздерге жат тосылу.

Қиындықта сүрінбедік сынақтан.

Жетілдірдік , біліктілік арттырып,

«Болашақ»-деп, ұрпақ үшін ұнатқан!

Білімімен қанатын кең жая алды!

Ел ертеңі білімді ұрпақ санасақ,

Бақытымыз бола берсін баянды!!!

Жіберді көңілімнен күй ақтарып.

Бар дүние тазалықпен талықсиды,

Имандылық әлемінен құлақтанып...

Табиғатта біткендей өкпе толық.

Қар басқан ағаш басын, қызығасың,

Жете алмай сұлулыққа көзбен шолып...

Өмір-ай шынында екен қар іспетті...

Қар болып қария да буға айналар...

Сәби боп ұшқынымен ырыс кепті...

Сезесің тылсым күшін сұғына алсаң.

Бұл кезең түсінбеске қара түнек,

Бұл дүние түсінгенге шұғыла алшаң...

Сұлулыққа тартылдым қана алмадым.

Мөлдіреген мекенді жаным қалап,

Ынтызар боп өзіңе алаңдадым...

Иесі болып шығатындай басты жүлденің.

Сезімім мені бастады уайым аңсауға,

Сағыныш болды түнгі емім...

Арманға сенем жылдардан жылға ауысып.

Жұлдыз едіңіз жарқ еткен бейне жандағы,

Сәулеңізбен келем қауышып...

Мұң шағып Сізге сәбише тағы ақталам.

Таза етіп келем арыммен Сізді аялап,

Аман жүргеніңіз бақ маған...

Сағыныш болып сезілесіз күн-түн санамда-ай.

Білесіз аға, қыз жолы тіптен ұяң жол,

Жігіттік бақыт ғаламда-ай...

Намыспен келем, биіктен тіктім туымды-ай.

Түсіну қиын нәзіктік тұнған қыз жанын,

Қыз болып қана туылмай...

Балалықтың бал татыған

Сәттері ғой естен кетпес,

Сағым қазір қусаң жетпес.

Қызық еді шынында...

Қуанышпен таңды атырған

Ғашықтық та өмір тектес,

Ата анамен уайым шекпес

Қызың менен ұлың да...
Бір ауылда көрші болып,

Тұрды қыз бен бала іңкәр,

Жігіт болып өсті сұңқар

Жұрт қарайтын қызығып...

Көз алмайтын күн-түн шолып,

Қыдырғанда әнін шырқар,

Жетегінде ылғи тұлпар.

Қыз қарайтын сызылып...

Бір-біріне ынтығып,

Қайран жүрек бұлқынып,

Күн батқанда ай астында сырласып...

Табылатын қос қайыңнан,

Бір – біріне ұмтылып,

Жүректерде жыр тұнып,

Ынтық еді шын ғашық...

Қыз қарайтын наздана

Таң атуға қалғанда бір аз ғана,

Бұлбұл сайрап бақытты етер екеуін.

Алысқан қол серт пе еді?

Ұялушы еді бозбала,

Қысылатын қыз бала

Әттең тағдыр қоймас бәрін шектеуін...

Жігіт елден ұзады

Көшу болды тұзағы

Ата ананың соңына ерді амалсыз.

Сағынумен күндер өтті,

Үміт үзбей қыз әлі,

Түн ұйқысын бұзады

Жігіт кетті хабарсыз...

Шет мұсылман салтымен,

Іштен тынды антымен,

Қайтсін енді қыз баласы бір мұңлық.

Жылап бүкті сезім сырды

Шыдамдылық қалпымен,

Сабырлылық шартымен

Жүрек қиын – бұл шындық...

Ері әскерге аттанды,

Ақ көңілмен шаттанды,

Елге қорған болам деп...

Енді жасы төгіледі

Елесі енді сақталды

Армандаған бақ қалды

Кім ойлаған қара қағаз алам?- деп...

Жиырма жыл да өтіпті

Өткен өтіп кетіпті

Оралыпты ата қоныс мекенге.

Жүрек қалап, бұрып бүйрек

Жыл құсындай жетіпті,

Уақыт –емші, бекіпті

Өз еліңе жетер ме?

Қай жағаға лақтырарын білмейсің

Тек үмітпен жүргейсің

Сезім шіркін ұлы тым!

Барлық арман босқа кетпес

Босқа өмір сүрмейсің

Төрт құбылалы кім дейсің?

Кездестірді жігітін...

Қарап тұрып қалды да,

Жүрек дүрсіл салды да.

Тіл қата алмай бір орында қап қойды

Ұшып қиял кездерменен

Естен бір сәт талды да,

Көңіл көкті жарды да,

Сезім оты ап бойды...

Отбасымен орныққан

Шыға алмаған сондықтан,

Ата-ананың бұйрығына бас ұрып,

Бәрі дәйім бір сұраулы,

Барлық сырды сонда ұққан

Кете алмайсың шындықтан

Қала алмайсың жасырып...

Толқын болып өрілген,

Сұлу болып көрінген

Әрбір жанда бір кемдік...

Дархандық бар даламда,

Тектілікпен терілген,

Адамдығың берілген

Сезімменен түрлендік...

Сезімді жүрміз ардақтап.

Абыройды қалап жалтақтап.

Адамдық атты қаладық!

Тәңірдің берген сынында,

Имандылықты салмақтап,

Қасиеттілікті қармап қап,

Арменен қалсақ жарадық!!!