ЭКИ СЁЗ
Сёз ючюн,
Меннге сюймеклик бла къарагъан эки кёз ючюн
Джанымы берирге да боллукъма.
Алай а,
Кёрмегенлей аллай кёзлени,
Ашыра барама джайланы, кюзлени.
Сезген а этеме,
Къараб тургъан, сакълаб тургъан
Эки кёзню.
Эшитгенча болама
Кёкге, джерге, джюрекге да нюр тёкген
«Сюеме» деген Сёзню.
Эки дуниямы да джарытхан
Эки кёз.
Кёкню, джерни, джюрекни да джашнатхан
Эки сёз:
Сюеме Сени.
Мен айтхан
Эмда
Меннге айтылгъан
Эки сёз:
Сюеме Сени.
Сюймекликден башланады джашау.
Ансыз къарангыды джашау.
Ансыз джашау – джашау да тюлдю.
Ала меннге экиси да бирле.
ШАЙЫРНЫ КЪАДАРЫ
Кёк шыбырдайды меннге назмуну:
Ол сёзлени бусагъатда джазыб къоймасам,
Ала кёллери къалыб, кетерикле кери.
Артда, не кюрешсем да,
Аланы табыб, къайтараллыкъ тюлме.
Бир тиширыуну да чакъыргъан ауазын эшитеме:
Бусагъатда анга эс бёлмесем,
Артда аны да табаллыкъ тюлме.
Назму да, тиширыу да ушайла бир-бирине.
Ала келген сагъатда, алагъа толусу бла берилмесенг,
Артда аланы табаллыкъ тюлсе.
...Экиси да бирден чакъыралла мени.
Не назмуну, не тиширыуну –
Экисинден бирин керекме сайларгъа.
Джашаууму къурман этерге керекме аладан бирине.
Не назму, не тиширыу.
Не тиширыу, не назму.
Тиширыусуз назму джокъду.
Тиширыу бла да джокъду назму.
Экисин да сыйла,
Алай а, бирин сайла –
Не тиширыуну, не назмуну.
Эки бийчени бирча кёллерине джетерге
Мадар джокъду, къадар джокъду.
Шайырны къыйынлыгъы ма андады.
Къайсын сайласа да,
Тенг боллукъла къууанчы бла бушууу.
Шайырны шайырлыгъы алай сыналады.
Насыбсыз насыблы джанлалла шайырла.
Назму бла тиширыу бир-бирине не бек ушасала да,
Аланы бир юйде тутаргъа мадар джокъду.
Эгечле болсала да, кюндешлелле ала.
Ма аллай къыйын сынауну, сайлауну
Бергенди шайыргъа Аллах.
Назму бла тиширыу. Шайыргъа
Аладан бири – юй бийче,
Бири да тос къатын боладыла.
Башха мадар табмай,
Ала бла алай джашайды Шайыр.
Алай а, шайыр да, тиширыу да ёмюрлюк тюлдюле.
Джангыз ёлюмсюз Сёз – назму –
Сакълайды дунияда шайырны, тиширыуну да.
Дуния джаратылгъанлы, не тюрленсе да,
Ол ючгюл тюрленмей келеди.
Шайыр. Назму. Тиширыу.
Ючюсю да бир-биринден къууаналла,
Бир-биринден къыйналалла,
Бир-бирсиз а болмайла.
Шайырны джулдузгъа да учургъан,
Отха да тюшюрген
Къанатларылла назму бла тиширыу.
Ала джайылсала – учады, Кёкге чыгъады шайыр.
Ала джыйылсала – джыгъылады, Джерге тюшеди шайыр.
Ала джайылсала – джашайды поэт.
Ала джыйылсала – ёледи поэт.
Ала бла джашайды поэт.
Ала бла ёледи поэт.
Ала ючюн джашайды поэт.
Ала ючюн ёледи поэт.
Ма былайды къадары Шайырны.
АХЫР КЮН
Мен бата барама тенгизге...
Кими джырлай, кими джылай,
Кими къымжа, кими джалан –
Эсиргенле къарайла кемеден.
Мен а къычырама алагъа:
«Болушугъуз» деб тюл.
Мен а къычырама алагъа:
Иги къараб къалыгъыз –
Бу кюн сизге да келликди,
Джетерикди сизге да кёзюу,
Сиз да батарыкъсыз былай,
Батарыкъсыз кесигиз, кемегиз да.
Мен а къычырама алагъа:
Джашаудан къаныб къалыгъыз.
Меннге да къараб къалыгъыз –
Сизге да келликди кёзюу,
Сиз да батарыкъсыз былай.
Чайкъалады тенгиз
Юсюнде болгъанны барын кёме.
Джокъду бир джан, джокъду кеме.
Чайкъалады тенгиз.
АМАНТИШ ДЖЫРЧЫНЫ АХЫРЫ
Садакъа тилейди джырчы.
Махтайды мурдарны, тоноучуну, амантиш оноучуну да.
Алагъа иги кёрюнюр ючюн,
Кеслеринден озуб, къахмелерин да махтайды.
Кимни арбасына минсе, аны джырын джырлайды.
Джаяу бармаз ючюн, сатады кесини фахмусун, сыйын да.
Садакъа тилейди джырчы.
Къралдан саугъа алыр ючюн,
Махтайды иймансыз ибилис джорукъну,
Аны халкъын тутхан, сюрген, къурутхан джорукъну.
Ит къралгъа береди махтау.
Халкъыны джауларын, амантишлерин да махтайды.
Бюгюн а, халкъны аллына чыгъыб,
Ол – «Маданиятны сыйлы къуллукъчусу»,
Джумхуриетни «Халкъ джырчысы» -
«Халкъым, Джуртум» деб, джырларгъа кюрешеди.
Харс садакъа да тилейди халкъдан.
Алай а халкъ джийиргениб къарайды анга.
Харс ургъан да джокъ, иги-аман айтхан да джокъ.
Джаназыгъа да тыйыншлы болмагъан,
Бир сыйсыз ёлюкгеча къарайды халкъ анга.
Джырлайды джырчы.
Къулакъларын къоллары бла джабыб,
Тынгылайды халкъ.
КЪАЙДАДЫ ХАЛКЪЫНГ?
Сынджырда къайыр итча, чырт тохтаусуз
Хахайны басыб, тынгысыз этиб тургъан телефон,
Энди ёлген къаргъача, къаралыб, къабышыб,
Таууш чыгъармай, шум болуб джатады.
Не джау, не шох бузмайла тынгымы.
Мен билген дуния, мен билген адамла
Кетген болурла, эшда. Къаяда терекча,
Джангыз кесим турама Джуртда.
Къая тюбю джол бла баргъанланы
Не сёлешгенлерин ангыларгъа кюрешсем да,
Кимле болгъанларын билирге кюрешсем да –
Къан, тил джууукълукъ сезмейме бир да.
Тиллери, халилери, таб джюрюшлери да
Мен билгенлени тюшюрмейле эсге.
Къарайма да – кёрмейме, излейме да – табмайма:
Адам танымазча тюрленнгенми болур халкъым?
Огъесе...
Телефонну бурама чархын...
Сёлешир адам джокъду – тохтайма.
Аллахха сорама: къайдады халкъым?
Аллах да меннге сорады: къайдады халкъынг?
Джанны да, Джуртну да, тилни да, динни да
Бергенем – Халкъ болуб, Эл болуб джаша деб.
Берилгеннге сакъ бол, бек бол;
Берилгенни сакъла, къору дегенем...
Не этгенсе сен
Халкъынгы, Элинги сакълар, джакълар джанындан?
Дагъыда уялмай меннге сораса: «Къайдады халкъым?».
Сорургъа уа мен керекме: «Къайдады халкъынг?»
Сени адамлыгъынг, муслиманлыгъынг къайдады?
Сени къауумунг-халкъынг – Элинг къайдады?
Достарыңызбен бөлісу: |