Мыналар есін жиған ба? — деп сұрады әлгі
үшеуінен.
Ия, мына кісінің сізде шаруасы бар көрінеді. Сізді күтіп тұр,— дегенді айтты подполковниктердің біреуі мені нұсқап. Мен оған жақындап бардым да, шалбарымның ышқырындағы екі цифр жазылған қы- зыл матаны ұсындым. Полковник қызыл матаға сәл тесіле қарап тұрды да, өңі қуарып сала берді.
Біз сіздердің кім екендеріңізді әуелде білген
жоқ едік. Өздеріңіз де қызу екенсіздер, бойларыңыздан ешбір документ таба алмадық...— деді полковник айыпты пішінмен.
Кабинетіңізге жүріңіз! Сонда сөйлесейік,— де- дім мен оған батылырақ. Алтауымыз бір кішілеу бөл- меге кіріп келеек, біздің қару-жарақтарымыз сол бөл- медегі стол үстінде жатыр екен. Қызыл шұғамен жап- қан столдың төр жағындағы орындыққа полковник отырды да, біздің стол жанындағы орындықтарға оты- руымызды өтінді, полковниктен уақытты сұрап едім, «тоғыздан отыз минут кетті»— деді.
Біз сағат тоғызда аспанға көтерілуіміз керек енді. Міне, тоғыздан жарты сағат кетті дейсіз. Мұнан әрі тұруға уақыт жоқ. Бізді аэродромға жеткізіп салы- ңыз. Сіздер мен біздің командования сөйлесе жатар кейін,— дедім мен столға жақындап. Сол арада қару- жарақтарымызды алып сыртқа шықсақ, ГАЗ-69 маши- насы дайын тұр екен, мініп алып тартып отырдық. Аэродромға келсек, ешкім жоқ. Онан айналып, өзіміз жатқан селоның шетіне келдік те, машинаны қайта- рып жібердік.
Енді не істейміз? Істеген қылмысымыз басы- мыздан асып жатыр. Бізге Александр Васильевич не дейді? — дедім мен екі досыма алма-кезек қарап.
Александр Васильевич бізді өлтіреді,— деді Алексеенко жұлып алғандай.
Өлтіретін қылмыс істедік, өлтіре берсін, отряд қайда? Жау тылына бізсіз, басқа отрядқа қосып ұшы- рып жіберді ме екен? Әлде басқа отрядтар дайын бол- май бүгінгі сапар кейінге қалдырылды ма екен? Біздің кесірімізден бүгінгі сапар солай болса, бұл қылмыстың енді ең барып тұрғаны! — дедім мен амалым құрып. Біраз үнсіз тұрып қалдық... Қас қарайып, көз байлана берген болатын.
Достарыңызбен бөлісу: |
