ТЫҢДАҒЫ ДОСТАРЫМ
Күн арқан бойы көтеріліп қалған кез еді. «ГАЗ-69» машинасында менен басқа екі адам отыр. Бірі өзін Тө- леутай Ақбаев деп таныстырған жап-жас қараторы жі- гіт те, екіншісі Анна Иваненко деген «Степной» астық совхозы комсомолдар комитетінің секретары. Ол да он сегіз-он тоғыздан аспаған аққұба қыз. Шофер де тыңға келген жастардың бірі болуы керек. Аудан орталығы- чан бірер километр шықңан соң:
Ваня, қазір жолды ұтып, қаттырақ жүріп ал, «Қара теңізге» іліккен соң жүргізбейді,— деп ескертті Төлеутай шоферға.
Машина мидай жазық даламен жұлдыздай ағып келеді.
«Ңара теңіз» деген Төлеутайдың сөзін түсіне алма- дым да, ол не бір ауылдың, не бір таудың аты шығар деп жорамалдадым.
Бірақ оның не екенін сұрауды ыңғайсыз көріп, үн- демей машинаның алдында созыла жатңан түп-түзу кең ңара жолға қарап отыра бердім. Біраз жүрген соң, Төлеутай маған бұрылып:
Ағай, бұл ауданға бұрын келіп пе едіңіз? — деп сұрады менен.
Жоқ. Тіпті осы облысқа бірінші рет келуім,—• деп жауап қаттым оған.
Ал, өзің осы жердікімісің? — деп сұрадым онан әбден танысқым келіп.
Ия, осы туып өскен жерім. Бірақ келмегеніме
екі-үш жыл болып еді, тың көтеру ісіне1^ ій> днысты тіпті өзгеріп кетіпті. Өзім Алматының ауы$. шаруашы- лық институтын биыл бітіріп келдім. Қазір осы бара жатқан «Степной» совхозында агроном болып қызмет істеймін,— деді.
Біз манадан өз тілімізде сөйлесіп келеміз, мұ- нымыз мына Аняға көңілсіз болмай ма? — дедім Тә- леутайга енді орысша сөйлесейік, сөзіміз Аняга да тү- сінікті болып, ол да сөзге аралассын дегендей. Аня үл- кен тұп-тұнық көк көзін төңкеріп маған қарап, жы- миып күліп қойды. Мен өзінің атын атаганға күліп отыр екен деп ойлап қалдым.
Ой, агай, бұл қазақша сөйлегенде майын тамы- зады. Қазақ жастарының арасында қазақша баяндама жасайды. Қазақша сөйлегенде өзіңізді жаңылдыра- ды,— деді Төлеутай қызға қарап күліп. Қыз сәл қыза- рып кетті.
Достарыңызбен бөлісу: |
