Кешегі ¥лы Отан соғысының сұрапыл жылдарын- да мен жау тылында ңаһарман Украин партизандары- ның қатарында болдым. Сол бір ел басына күн туған ауыр кездерде майдан шебінің арғы жағында қалған совет азаматтары бел шешпей, ңар төсеніп, мұз жастана жүріп, қайырымсыз қатал жауға қарсы жалпы халықтық күрес ашты. Жас демей, кәрі демей совет патриоттары үй-жайларын тас- тап, ормандардағы партизан отрядтарына топтасты. «Неміс басқыншылары басып алған аудандарда жау мен оның жәрдемшілері төзбейтіндей жағдай жа- сау керек»,— деген партияның үндеуіне жауап ретінде ондаған партизан отрядтары мен жүздеген партизан топтары құрылды. Партизандар басқыншыларға күт- пеген жерден күйрете соққы бере бастады. Сөйтіп, фашистер: «Орыстың әрбір үйі мен әрбір агашы бізге қарсы оқ атады»,— дейтін болды. Бұл майданда көп ұлтты ұлы совет халқы адам баласының жауы — фашистік Германия мен империа- листік Жапонияны жеңіп шықты. Жау айбынды Совет Армиясының алдында тізе бүкті. Біз жеңдік, жау жеңілді! Біз соғыстың зардабын көп тарттық. Ауыр азабын көрдік. Отанымыздың бостандығы мен тәуелсіздігі үшін көптеген жолдастарымыз ңаза тапты. Бала — анасыз, ана — панасыз қалды. Мыңдаған отандаста- рымыз мүгедек болып қалды. Еңбек сүйгіш талантты халқымыздың табан еті, маңдай терімен орнатылған сәулетті қалалар мен селоларды жау өртеп жіберді. Мәпелеп өсірген мэуе ағаштары мен жайқалып тұрған егіс жау бомбасы мен снарядтарының астында қалды. Өрістегі мал ңырылды.
