Дарға асуга алып келген осынау топтың ішінде Григорий Васильевич Витряк тұр. Ол бойын жинап, басын көтеріп алды да мұңайып тұрған халыққа қа- рады.
— Жолдастар, шираңдар, табанды болыңдар, мұ- ңайғанмен іс бітпейді, фашист арамзаларына қарсы рақымсыз күресіңдер. Туған жерімізді, балаларымыз- ды қорғаңдар. Ңызыл Армия қуатты, ол мәңгілік өмір оүреді, ол ертең-ақ қайтып оралып, бұл сұмырайлардьі біздің қасиетті жерлерімізден қуады, қарасын өшіреді! Жасасын коммунистік партия! — деп, оның даусы қатты шығып, сол бір сәттен-ақ тез үзіліп кетті. Неміс
офицері жанталаса жүгіріп келіп, оны бар пәрменімен ясақтан салып жіберді. Григорий Васильевич неміс офицерінің арсыз, жексұрын сықпытына жирене, кек- ті ашумен қарады да, бетіне түкіріп жіберді. Ол бұрын- ғысынша қайсарланып, бурыл басын төмен имеді, мел- шиіп тұрып қалды.
Түнеріп, үн-түнсіз тұрған қалың көптің ішінен ол өзінің әйелі мен баласын іздестірді, бірақ оларды көр- ді ме, көрмеді ме, белгісіз, әйтеуір бірдеңе деп күбір- леп олармен ойша қоштасқандай болды. Бірақ оның даусын ешкім де ести алмады.
Алдымен Витрякты асты.
Жүректі өртеген қайғы-қасіреттен, ауыр жан аза- бынан Мария Исаковнаның тек құр сүлдері ғана тұр. Оны Стратон қарт қолтықтап, сүйеп тұрды, анасының қасында оның қолын қапсыра ұстап, сүйікті әкесінен көз алмай Илько тұрды.
Осы бір минуттер қандай ауыр, қандай қасіретті еді. Кексе тартқан ақ самайлы әйелдің көз алдында оның көп жыл отасқан жолдасын асса, оның ең сүйік- ті баласының алдында әкесін асып өлтірді.
Мария Исаковнаның білеудей болган көздерінен үміт оты сөніп, ерінің жүзінен көз ала алмады, ол өзі- не ең жақын, сүйікті адамның бейнесін мәңгілік жү- регінде сақтап қалғысы келгендей көзін кең аша түсті. Оның көзінен бір тамшы да жас шықпады, көз- дері жансыз, әлде бір әйнек сияқты болып кетті.
Илько да жылай алмады. Тек оның жүрегін кер- неген азап қайғыдан ол әлсін-әлсін ауыр күрсініп қоя- ды. Жауға деген ызалы өшпенділік оның жүрегін өртеп барады. Ол әкесінің мойнына арқан салған кез- де бетін басып, теріс айналды.
Олардың денесі үш күндей дарда асулы тұрды. Марқұм әкесінің сүйікті жүзін, тірі кездегі мейірімді келбетін көру үшін Илько күн сайын жасырынып ке- ліп жүрді. Ал төртінші күні таңертең олардың бірде- бірінің денесі жоқ боп шықты. Ңайда жерленді — оны ешкім білмеді.
Достарыңызбен бөлісу: |
