Үлы Отан соғысының батыр- лары Талғат Бегелдинов пен Сағадат н үрмағамбетовке, Ба- уыржан Момыиіүлы мен Ра- хымжан Қошқарбаевңа, ңаһар- ман партазандар Әди Шәріпов пен Тоңтағали Жәнгелдинге
Апа, Ңасым!—деуі-ақ мұң екен, шешем: «Бә- се! Ә, қара құрт»—деп маған тап берді. Мен сыртқа қарай зыта жөнелдім
жүктеу/скачать 0.57 Mb.
|
| Апа, Ңасым!—деуі-ақ мұң екен, шешем: «Бә- се! Ә, қара құрт»—деп маған тап берді. Мен сыртқа қарай зыта жөнелдім...
Ңашып келемін, қашып келемін. Шешем өкшөлеп қуып келеді, қуып келеді. Су тасқыны басыла қойма- ған аласапыран кез болатын. Есіктің алдында Асубұ- лақ өзені арпалысып ағып жатыр. Дегенмен жаяу өтіп ісетуге болатын еді. Жаным әбден қысылды. Шешемнің қолына гүссем оңбасымды білемін. Үйде арашалайтын әкем де жоқ. Не болса да қаша бердім, қаша бердім. Бірақ шешемнің жас кезі, қуып жететін түрі бар. Енді өзеннің арғы жағына өтіп кетпек болдым да, көпірге қарай жүгірдім. Сонда да шешем соңымнан қалар емес. Өзеннің арғы бетінде кішкене төбе бар болатын. Көпірден өтін алған соң, соған қарай тарттым. Төбені айналыи қашып келемін. Ңоңылтаяқ киген өкшесі қи- сық етігім аяғымды қажап жанымды көзіме көрсетіп келеді. Төбені айнала қашып қайта үйге қарай бетте- генде, шешем жақындап қалды. Мен шаршап жүгірі- сімнен танып қалдым. Ендігі халім мүшкіл болды. Өзеннен үйге қарай өте шығатын алдымда манағыдай көпір де жоқ. Сол сәтте бір айла тағы да ойлай қойдым. «Осы аяғымды қажап қорлық көрсетіп келе зяатқан етігі құрғырды суға ытқытып-ытқытып жіберсем, ше- шем сол етікті суға жіберіп қоя берер ме екен? Дәуде болса мені емес, сол етікті қуатын болар. Киім-кешек- тін тапшы кезінде ңарағайдай етікті суға жіберіп қой- мас. ІОл кісі суға ағып бара жатқан етікті ұстаймын деп әуреленіп жүргенде құтылып кетпес пе екенмін»,— дегенге тоқталдым. Сөйтіп аяғымдағы қоңылтаяқ еті- гімді ытқытып-ытқытып жібердім де, суға қойып кет- тім. Су табанындағы малта тасқа тайып бір құлап тұр- дым да, үсті-басым малмандай болып, судың арғы жағына шықтым-ау әйтеуір. Ңарасам: шешем судың жиегімен төмен қарай жағалап етікті қуып барады екен. Жүгіріп үйге келдім. Әкем әлі келмепті. Енді қай- да тығылуым керек! Ңайда тығылмақ болсам да ше- шем тауып алатын сияқты. Үш бөлмелі үлкен ағаш үйіміз бар еді. Дәліздің асты бала ғана сиятындай қуыс болатын, жып етіп соған сүңгіп кеттім. Ары, тү- біне барып қораның ішін бақылап жатырмын. Міне, шешемнің аяғы көрінді. Сырттағы ашаның қадалары- на етіктерді қоншынан кигізе-кигізе салды да, қораға кірді. Үйге кіріп кетті. Көп кешікпей үйден шығып ас үйге, онан қой қораға кірді. Аяғын жып-жып еткізіп тез-тез басады. Соған қарағанда әлі ашуы басылмаған болуы керек, мені іздеп жүр. Тым-тырыс жатырмын. Күбір-күбір сөйлеген даусын естимін, маған ұрсып жүрген болар. Әлден уақытта мені тапты-ау! Жүресі- нен отыра қалып маған қарады да: ІПық бері, жаныңды шығарамын, қара құрт,— деді жұдырыгын түйіп. Мен інінде жатқан суырдай бажырая қалдым. Әлгі қуысқа кіріп мені суырып алып шықпақшы болып еді, сыймады, кіре алмады. Сосын қораның бүрышында мая салатын ұзын-ұзын екі-үш айыр тұрушы еді, соның бірін алып келіп өзеннен ба- лық үркіткендей қуысты көсіп-көсіп қалды. ¥зын ай- ырдың ұшы маңдайыма тиіп кетті. Енді басымды қор- ғап іргеге қарап кеттім. Сол сәтте: жүктеу/скачать 0.57 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|